بعد از تولد نوزاد با وجود اینکه مادر احساس سبکی می کند، اما وارد مرحله ای دیگر می شود که نیاز به مراقبت های ویژه ای دارد. جبران خون از دست رفته در حین زایمان، بیخوابی های شبانه، اندازه ی رحم، بروز غم بعد از زایمان، خونریزی و یبوست جزو شایع ترین مسائل بعد از زایمان هستند که باید به آنها رسیدگی شود. خانم دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان و زایمان، توصیه هایی در این خصوص دارند.

تغذیه بعد از زایمان

اکثر زنان، چه آنهایی که به کودک خود شیر می دهند و چه آنهایی که نوزاد را با شیر خشک تغذیه می کنند، در اولین ماه بعد از زایمان بین 5 تا 77 کیلوگرم لاغر می شوند. کاهش وزن بعد از زایمان برای خانم های غیرشیرده بین نیم تا یک کیلوگرم و برای خانم های شیرده یک تا دو کیلوگرم در هفته است.

شما به عنوان یک مادری که تازه صاحب فرزند شده است، باید تغذیه ی مناسبی در پیش بگیرید. لازم است که همانند دوران بارداری از قرص آهن و همچنین کلسیم استفاده کنید و مصرف موادغذایی سرشار از پروتئین و فیبر را در الویت قرار دهید.

توصیه می کنیم بر حسب شرایط بدنی، وزن و نیازهای خود با پزشک تان مشورت کرده و برنامه غذایی مناسبی داشته باشید.

خستگی بعد از زایمان

شدت و میزان خستگی بعد از زایمان در خانم های مختلف و بر اساس عوامل متعددی از جمله طول مدت زایمان و عوارض آن، درد، حمایت های خانوادگی و اجتماعی و بیخوابی های مکرر متفاوت است.

با وجود اینکه این نوع خستگی غیرقابل اجتناب است، اما می توان با در پیش گرفتن توصیه هایی از شدت آن کم کرد. به این منظور لازم است که از هر فرصتی برای خوابیدن و استراحت استفاده کنید. وظایف مادری و همسری را الویت بندی کرده و دنبال این نباشید که تمام کارهای منزل را یکجا انجام دهید.

هفته های نخست را به مراقبت بیشتر از نوزاد و خود اختصاص دهید تا مهمان پذیرفتن و کارهای جانبی. در طول روز چرت های کوتاه داشته باشید.

از همسر و اطرافیانتان کمک بگیرید و سعی نکنید همه ی کارها را یک تنه انجام دهید. نوزاد را در پایان عصر حمام کنید تا خواب راحتی داشته باشد و شما نیز بتوانید استراحت کنید.

بازگشت رحم به حالت طبیعی

بعد از زایمان حدود شش هفته طول می کشد تا رحم به وضعیت اول قبل از بارداری برگردد. برخی خانم ها بعد از زایمان، انقباض های متناوبی در رحم احساس می کنند که ناشی از گرفتگی عضلانی بوده و دردناک هستند.

این حالت در بین خانم هایی که دوقلو یا سه قلو به دنیا می آورند، رایج تر است و معمولا بین روزهای چهارم تا هفتم بعد از زایمان برطرف می شود.

برای تسکین چنین دردهایی توصیه می شود که به طور مرتب ادرار کنید تا مثانه خالی باشد. می توانید روی شکم تان بخوابید و بالشتی در زیر شکم خود قرار دهید.

خونریزی بعد از زایمان

خانم ها حین و بعد از زایمان حدود 500 تا 1000 میلی لیتر خون از دست می دهند. بدن برای تامین این میزان خون، در دوران بارداری خون بیشتری تولید می کند.

خانم ها در طول دو هفته ی اول بعد از زایمان خونریزی دارند که لوشیا نام دارد و مسئله ی نگران کننده ای نیست، مگر اینکه این خونریزی بوی نامطبوع و زننده ای داشته باشد که می تواند علامت عفونت باشد.

بهتر است در این دوره برای پیشگیری از بروز عفونت، از تامپون استفاده نشود. شنا کردن در استخر و یا دریاچه نیز به هیچ عنوان توصیه نمی شود.

مراقبت از پرینه

پرینه منطقه ای بین واژن و مقعد است که بعد از زایمان طبیعی، حتی اگر اپی زیوتامی (برش ناحیه ی فرج به منظور خروج راحت تر جنین) انجام نشده باشد، ممکن است قرمز و دردناک شود.

معمولا بهبود و التیام محل اپی زیوتامی حدود دو تا سه هفته زمان لازم دارد. با این حال می توانید برای تسریع بهبودی، از نشستن در مقدار کمی آب ولرم و بتادین (داخل لگن) استفاده کنید.

درصورتی که ورم و التهاب ناحیه ی پرینه زیاد باشد، می توانید مقداری سولفات منیزیم در آب داخل یک لگن بریزید و داخل آن بنشینید.

در هفته های اول بعد از زایمان، از ایستادن های طولانی مدت بپرهیزید و بعد از نشستن، پرینه را به طور کامل شل نگه دارید.

مقابله با یبوست بعد از زایمان

بعد از زایمان، روده ها هنوز به حالت طبیعی و نرمال برنگشته اند و عضلات شکمی همچنان ضعیف و شل هستند. این عوامل منجر به بروز یبوست می شود.

برای مقابله با این مشکل بهتر است مصرف مایعات را افزایش داده و به یک و نیم لیتر در روز برسانید. مصرف مواد غذایی حاوی فیبر را افزایش دهید و فعالیت بدنی سبکی مانند پیاده روی در پیش بگیرید.

ورزش هایی مانند کگل (انقباض و انبساط متناوب عضلات لگن) نیز برای مقابله با مشکل بی اختیاری ادراری و سایر مشکلات لگن مفید هستند. این تمرینات از عضلات رحم، مثانه و روده ها محافظت کرده و باعث تقویت عضلات کف لگن می شوند.

مراقبت از دستگاه ادراری

ممکن است که طی دو تا هشت هفته ی اول بعد از زایمان طبیعی، در ادرار کردن و یا برعکس نگه داشتن آن مشکل پیدا کنید. به طوری که دچار نشت بی اختیاری ادرار شوید.

بهترین کار این است که به طور مرتب به دستشویی بروید و ادرار کنید تا مثانه گشاد نشود. اگر برای ادرار کردن مشکل دارید، حتما آب زیادی بنوشید.

مقابله با مشکل هموروئید یا بواسیر بعد از زایمان

حدود 20 درصد خانم ها در شش هفته ی بعد از زایمان طبیعی، دچار هموروئید یا همان بواسیر می شوند. اگر شما نیز دچار درد در قسمت پایین روده و مقعد شده اید و در مدفوع تان خون می بینید، حتما مشکل را با پزشک تان در میان بگذارید.

برای تسکین این دردها می توانید از کیسه ی یخ پیچیده شده در پارچه و یا کرم و پمادهای ضدالتهاب و ضددرد استفاده کنید. نشستن در تشت آب گرم به مدت پانزده دقیقه در روز نیز می تواند مفید باشد.

مراقبت از زخم زایمان

معمولا بخیه ها حداکثر تا 10 روز بعد از زایمان سزارین کشیده می شوند. برای تمیز کردن جای زخم، از آب و صابون ملایم استفاده و محل را با دقت خشک کنید.

تا یک ماه بعد از سزارین از انجام فعالیت های سنگین که نیاز به تلاش عضلانی شکمی دارند بپرهیزید. اگر جای زخم عمل، درد زیادی دارد، از مسکن و یا داروهایی که پزشکتان تجویز کرده استفاده کنید.

ورزش و بازگشت به وزن قبل از بارداری

برگشتن به وزن اولیه، به کمک ورزش های مناسب یکی از اصول بهبودی بعد از زایمان است. در ابتدا با پیاده روی شروع کنید و به تدریج میزان فعالیت های بدنی تان را بالا ببرید. ورزش هایی مانند پیلاتس مخصوص بعد از زایمان بسیار کمک کننده هستند.

حتما با یک متخصص طب ورزشی مشورت کنید و با توجه به نوع زایمان و شرایط بدنی تان، تمرینات ورزشی مخصوص را دریافت کنید.

مقابله با غم بعد از زایمان

نباید غم بعد از زایمان را با افسردگی بعد از زایمان اشتباه گرفت. غم زایمان حدود 50 تا 80 درصد مادران جوان را مبتلا می کند و معمولا علائم آن، یک تا دو هفته بعد از زایمان از بین می رود.

به خودتان یادآوری کنید که این احساس کاملا طبیعی است. در خصوص احساسات و انتظاراتتان با همسرتان صحبت کنید.

از تکنیک های ریلکسیشن (آرامش بخش) بهره ببرید. در طول روز زمان خاصی را فقط و فقط به خودتان اختصاص دهید. یادتان باشد که شما مادر شده اید و این حس به همه ی دنیا می ارزد.

روابط جنسی بعد از زایمان

چند هفته بعد از زایمان که خونریزی به طور کامل قطع شده باشد و همچنین پزشکتان اجازه داده باشد، می توانید روابط جنسی با همسر را از سر بگیرید.

اگر زایمان رستم زاد داشته اید بهتر است تا شش هفته بعد از زایمان از داشتن روابط زناشویی بپرهیزید، چون شما زخمی روی بدن دارید و امکان دارد این روابط برایتان مشکل ساز شود.

حواستان باشد که بعد از این مدت، باید روش های جلوگیری از بارداری مناسبی داشته باشید، چون شیردهی یا نداشتن قاعدگی تضمینی برای عدم بارداری نیست. برخی زنان در طول شیردهی تخمک گذاری کرده و احتمال باردار شدن شان وجود دارد.

مراجعات پزشکی

توصیه می کنیم که مادرهای جوان تا شش هفته بعد از زایمان به طور منظم به پزشک خود مراجعه کرده و تحت نظر باشند. در مراحل بعدی حتما مراجعات سالانه را مانند دوره ی قبل از بارداری داشته باشید.

فاصله ی بین دو بارداری

برای خانم هایی که زایمان سزارین داشته اند، بهتر است فاصله بین دو بارداری، حداقل 18 ماه فاصله وجود داشته باشد.

یکی از پرسش ‌هایی که در اواخر بارداری برای خانم ‌های باردار مطرح می ‌شود، این است که: ” من دقیقا چه زمانی فارغ می‌شوم؟ ” مخصوصا اگر اولین ‌باری باشد که یک خانم، باردار می شود؛ این سوال به ‌طور جدی‌ تری برایش مطرح می ‌شود. اگر می ‌خواهید از جزییات زمان زایمان آگاه شوید، با این مطلب همراه شوید.

علایم زایمان برای برخی از خانم‌ ها‌ کاملا مشخص است ولی گروهی دیگر هیچ اطلاعی از شروع درد زایمان ندارند.

علایم رایج زمان زایمان عبارت هستند از:

انقباض ‌های رحمی، پارگی کیسه ی آب، شل شدن دهانه ی رحم، افزایش ترشح‌ های موکوسی‌ شکل و پایین آمدن بالای شکم هنگام زایمان.

اما لازم است درباره هر یک از این علایم، کمی بیشتر صحبت کنیم.

* پایین آمدن بالای شکم

نوع قرارگیری نوزاد یا پایین آمدن او داخل لگن قبل از زایمان با نام لایتنینگ خوانده می ‌شود که ممکن است چند هفته قبل از زایمان اتفاق بیفتد.

به خاطر این که رحم بیشتر به مثانه فشار می ‌آورد، مادر باردار احساس نیاز بیشتری به دستشویی رفتن پیدا می ‌کند.

* افزایش ترشح ‌های موکوسی

ترشح‌ های موکوسی دوران بارداری در دهانه رحم تجمع پیدا می ‌کند. وقتی دهانه رحم شروع به بازشدن می ‌کند،‌ این موکوس‌ ها به داخل واژن ترشح می‌ شوند و این ترشح‌ ها به رنگ صورتی شفاف یا کمی خونی هستند.

زایمان معمولا تا 48 ساعت پس از خروج ترشح‌ اتفاق می ‌افتد.

* انقباض‌ های زایمانی

هنگام انقباض ‌ها، شکم سفت می ‌شود. بین انقباض‌ ها، رحم شل و شکم نرم می‌ شود. این انقباض‌ ها در هر زنی با زن دیگر متفاوت است و حتی در یک خانم هم از یک بارداری تا بارداری دیگر فرق می ‌کند. اما انقباض ‌های زایمانی معمولا موجب احساس ناراحتی یا درد مبهم در کمر و زیر شکم می ‌شود؛ طوری که در لگن هم احساس فشار بیشتری وجود دارد.

انقباض ‌ها به شکل امواجی از بالای رحم به پایین حرکت دارد و برخی زنان این انقباض ‌ها را بسیار قوی ‌تر از انقباض‌ هایدوران قاعدگی توصیف می‌ کنند. بر خلاف انقباض‌ های کاذب زایمان، انقباض ‌های واقعی زایمان با تغییر وضعیت قطع نمی ‌شوند. اگرچه انقباض ‌ها ممکن است بسیار ناراحت ‌کننده باشند اما بین انقباض ‌ها، مادر احساس آرامش می ‌کند.

تفاوت علایم واقعی با علایم کاذب

قبل از این که دردهای زایمان شروع شود، ممکن است دردهای کاذب زایمانی وجود داشته باشد.

این انقباض ‌های نامنظم رحمی کاملا طبیعی هستند و ممکن است از 3 ماهه سوم بارداری شروع شوند که این امر بیانگر آن است که بدن آماده ی زایمان است. انقباض ‌های کاذب یا براکسون‌هیس با سفتی شکم توصیف می‌ شود که به صورت متناوب قطع و وصل می ‌شود. قدرت و فاصله این انقباض‌ ها به هم نزدیک نمی ‌شوند، با راه رفتن بیشتر نمی ‌شوند، طول مدت آن ها افزایش نمی‌ یابد و با گذشت زمان نیز شدیدتر نمی ‌شوند.

وقتی خانم باردار فکر می‌ کند که علایم واقعی زایمانش شروع شده، باید شروع به زمان ‌بندی انقباض‌ ها کند. برای این کار باید زمان هر انقباض، شروع و خاتمه آن را به ذهن بسپارد. زمان بین انقباض ‌ها شامل طول مدت انقباض ‌ها و دقایق بین انقباض‌ ها را هم باید در ذهن داشته باشد. انقباض‌ های خفیف معمولا هر 15 تا 20 دقیقه یک ‌بار شروع شده و 60 تا 90 ثانیه طول می ‌کشند. انقباض‌ ها سپس منظم ‌تر می ‌شود؛ تا این که فاصله‌ آن ها به 5 دقیقه می‌ رسد و به مرور قوی ‌تر می ‌شود؛ به ‌طوری که 45 تا 60 ثانیه طول می ‌کشد و هر 3 تا 4 دقیقه رخ می ‌دهد و حتما باید در آن موقع به بیمارستان مراجعه کرد.

طرز تسکین دردهای زایمانی

اولین مرحله ی زایمان معمولا در خانه تجربه می‌ شود. رعایت این نکته‌ ها به شما کمک می‌ کند تا دردتان را بهتر تحمل کنید:

* سعی کنید به خودتان آرامش دهید؛ کمی قدم بزنید یا یک فیلم خوب ببینید.

* یک دوش آب گرم بگیرید اما اگر کیسه آب تان پاره شده، باید فورا به بیمارستان مراجعه کنید.

* سعی کنید بخوابید تا برای زایمان انرژی کافی داشته باشید.

پارگی کیسه آب قبل از شروع درد

پارگی کیسه آب یا کیسه آمینوتیک به‌ صورت احساس فرو ریختن ناگهانی مایع از بدن مادر است که به طور مداوم تراوش می ‌کند.

این مایع معمولا بدون بو است.

اگر کیسه آب پاره شود، مادر باید زمان آن را به خاطر بسپارد و توجه کند که چه میزان مایع از او خارج شده و به پزشک خود اطلاع دهد. اگرچه زایمان بعد از پاره ‌شدن کیسه آب ممکن است فورا شروع نشود اما معمولا باید زایمان اتفاق بیفتد؛ چرا که خطر عفونت وجود دارد. در بسیاری از مواقع، پزشک در بیمارستان، کیسه آب را پاره می ‌کند. گاهی کیسه آب به‌ صورت زودرس پاره می ‌شود(در 7 ماهگی یا 6 ماهگی) که در این صورت هم مادر باید بلافاصله به بیمارستان برود.

افاسمان و دیلاتاسیون یعنی چه؟

هنگام زایمان، دهانه رحم شروع به نرم شدن و شل شدن می ‌کند تا بتواند به اندازه سر نوزاد باز شود. به شل شدن و کوتاه شدن دهانه رحم ” افاسمان ” می ‌گویند.

پزشک با معاینه ی دهانه رحم متوجه این تغییرها می‌ شود. باز شدن دهانه رحم به صورت صفر تا 100 درصد بیان می‌ شود. وقتی دهانه رحم کاملا باز شود یعنی افاسمان 100 درصد اتفاق افتاده و سر جنین بیرون می ‌آید. باز شدن کامل به اندازه تقریبا 10 سانتی ‌متر به نام ” دیلاتاسیون ” خوانده می ‌شود. این 2 وضعیت به دنبال انقباض ‌های موثر رحم اتفاق می ‌افتد.

کی باید رفت بیمارستان؟

اگر حس کردید دچار علایم واقعی زایمان شده ‌اید، حتما باید به بیمارستان یا پزشک تان مراجعه کنید.

اگر فکر کردید کیسه آب تان پاره شده یا دچار خون‌ ریزی شدید شده ‌اید و حرکات جنین‌ تان بسیار کمتر از حالت عادی است و انقباض ‌ها بسیار ناراحت ‌کننده است و هر 5 دقیقه یک بار در هر ساعت تکرار می ‌شوند، باید به پزشک مراجعه کنید.

یماریهای عفونی به آن دسته از بیماریهایی می گویند که از فردی به فرد دیگر قابل انتقال است. عفونتهای منتقله جنسی نیز یک نوع از این بیماریهاست که در حین فعالیت جنسی انتقال می یابد.
سه نوع میکروب می تواند عامل این گونه عفونتها باشد:
الف) انگل: انگلها حیوانات کوچکی هستند که از طریق فردی که آلوده می کنند تغذیه می کنند. فرد آلوده، میزبان نامیده می شود. شپش های ناحیة تناسلی نمونه ای از اینگونه انگلهای منتقله جنسی است.
ب) باکتری: باکتریها موجوداتی هستند که تنها از یک سلول تشکیل شده اند. آنها به همدیگر می پیوندند تا از بدن میزبان تغذیه کنند. باکتریهای سوزاک، سیفلیس، کلامیدیا و شانکروئید نمونه هایی از باکتریهای عامل برخی بیماریهای منتقله جنسی هستند.
ج) ویروس : ویروس ها مولکولهای پیچیده ای هستند که تنها پس از حمله به سلولهای میزبان می توانند تکثیر یابند. ایدز، تبخال تناسلی و هپاتیت نمونه هایی از ویروسهای عامل بیماریهای منتقله جنسی هستند.
معمولاً عفونتهایی که توسط ویروس بوجود می آید قابل درمان کامل نیستند و تنها در برخی موارد می توان عفونت را کنترل نمود. برای انگلها درمان دارویی وجود دارد و باکتریها نیز با آنتی بیوتیک درمان می شوند.
بیماریهای شایع منتقله جنسی ویروسی
سه بیماری شایع در این دسته ایدز، تبخال تناسلی و زگیل تناسلی است.
ایدز
ایدز توسط ویروس HIV منتقل می شود. این ویروس توان دفاعی بدن را در مقابل عفونتها تخریب می نماید و بدن را مستعد ابتلا به سایر عفونتها می نماید که گاه حتی می تواند کشنده باشد. ویروس HIV علاوه بر انتقال در حین فعالیت جنسی، از طریق سرنگ مشترک در بین معتادان تزریقی نیز قابل انتقال است. تاکنون هیچ درمانی برای نابودی کامل ویروس ایدز در بدن شناخته نشده است اما برخی داروهایی وجود دارند که می توانند تا حدودی بیماری را کنترل کنند یا پیشرفت آنرا به تعویق بیندازند.
تبخال تناسلی
مهمترین علامت آن تاولهای دردناک و زخم های باز در ناحیة تناسلی است. معمولاً قبل از ظاهر شدن این علائم، فرد احساس گزگز و یا سوزش در ناحیة تناسلی، پاها و یا باسن می کند.در زن ها ممکن است زخمها در واژن به صورت مخفی باشند و حتی ممکن است بعضی از زنان، متوجه بیماری خود نشوند!
زخمها معمولاً در ظرف ۳ ۲ هفته از بین می رود ولی ویروس همچنان در بدن برای همیشه باقی می ماند و حتی ممکن است همین زخمها گاه به گاه مجدداً ظاهر شوند. در صورتیکه این زخمها خیلی شدید باشند و یا تند به تند ظاهر شوند، با برخی داروها می توان آنرا کنترل نمود. همانطوریکه قبلاً نیز گفته شد این داروها نمی توانند ویروس را از بدن حذف نمایند، بلکه تنها می توانند علایم را کنترل کنند.

زگیل تناسلی
ویروس عامل این بیماری، باعث زگیل در ناحیة تناسلی می گردد. در ابتدا، زگیل های تناسلی کوچک، سفت و بدون درد هستند، ممکن است در ناحیة واژن و یا آلت مرد باشند، همچنین ممکن است در اطراف مقعد بوجود آیند. اگر در مراحل اولیه درمان نشوند ممکن است بزرگ شوند و نمایی گل کلمی و گوشتالو بوجود آورند.
اهمیت این زگیل ها در آن است که برخی از آنها ممکن است خطر سرطان دهانه رحم یا سایر سرطانهای منطقه تناسلی را افزایش دهند. درمان آنها با یک پماد که روی ضایعه مالیده می شود امکانپذیر است. درمانهای دیگر نیز برای درمان آن وجود دارد از جمله فریز کردن آن با یک جسم بسیار سرد که توسط پزشک انجام می گردد. همچنین برای برداشتن زگیل های بزرگ ممکن است نیاز به جراحی باشد.
بیماریهای شایع منتقله جنسی باکتریایی
سوزاک، سیفلیس و کلامیدیا انواع شایع از این گروه هستند که توسط باکتری منتقل می شوند.

کلامیدیا
عفونت کلامیدیا می تواند ترشح غیر طبیعی از ناحیة تناسلی و سوزش ادرار را بوجود آورد. در صورتیکه این بیماری در زنان درمان نشود، ممکن است عفونت لگنی را بوجود آورد که می تواند عامل نازایی یا حاملگی نابجا باشد. حاملگی نابجا زمانی است که جنین به جای آنکه خود را به رحم متصل کند و در آنجا رشد نماید، در لوله های رحمی می ماند و شروع به رشد می کند.

از آنجا که لوله های رحمی فضایی برای این رشد ندارند، لوله متورم می گردد و درد شدیدی را ایجاد می کند و حتی ممکن است پاره شود. برای درمان برخی از موارد حاملگی نابجا نیاز به جراحی وجود دارد که به علت آسیب دیدن لولة رحمی، شانس حامله شدن مجدد فرد کم می شود و حتی خود ممکن است خطر حاملگی نابجای دیگر را افزایش دهد.
متأسفانه کلامیدیا در برخی از افراد بدون علامت می ماند و بدون اطلاع شرکای جنسی از عفونت یکدیگر در صورت عدم رعایت اقدامات محافظتی به آنان انتقال می یابد. کلامیدیا با آنتی بیوتیک مخصوص قابل درمان است.
سوزاک
از علایم اصلی این بیماری خروج چرک از واژن در زن و آلت مردانه در مرد است و ادرار کردن را دردناک و سخت می کند. عوارض جدی و خطرناک سوزاک در زنان اتفاق می افتد. سوزاک نیز می تواند مانند کلامیدیا به عفونت لگن بینجامد و خطر حاملگی نابجا و نازایی را افزایش دهد. پنی سیلین و برخی از آنتی بیوتیکهای قوی دیگر می توانند سوزاک را درمان کنند.
سیفلیس
علایم این بیماری ممکن است بسیار تدریجی آغاز شود یا حتی ناگهان قطع شود؛ به همین جهت ممکن است در ابتدا فرد متوجه بیماری خود نشود. اولین علامت معمولاً زخم باز و بدون درد است که ممکن است بر روی آلت مردانه، اطراف و یا داخل واژن، اطراف دهان، اطراف مقعد و یا حتی روی دستها بوجود آید. سیفلیس در صورتیکه درمان نشود می تواند به بیماری بسیار خطرناکتری تبدیل شود که کل بدن را درگیر کند. در این صورت ابتدا دانه های پوستی به صورت موقت در بدن ظاهر می شود و پس از آن قلب و دستگاه عصبی را آلوده می کند. پیشرفت بیماری آرام است و حتی سالها ممکن است طول بکشد تا به درکیری قلب و دستگاه عصبی ختم شود. درمان این بیماری با آنتی بیوتیک امکان پذیر است.
بیماریهای منتقله جنسی انگلی
شپش ناحیة تناسلی شایعترین بیماری منتقله جنسی انگلی است.
شپش عانه موهای ناحیة تناسلی را آلوده می کند و با مکیدن خون فرد آلوده زندگی می کند. انتقال آن در حین تماس جنسی ویا حتی از طریق لباسها و اجسام آلوده مانند توالت فرنگی و یا ملحفه است. این شپش ها باعث خارش می شوند. شپش به خودی خود باعث خونریزی از پوست نمی شود ولی با خارش دادن محل، خونریزی بوجود می آید.
در صورت دقت با چشم غیر مسلح هم می توان این شپش ها را مشاهده کرد و با یک عدسی ممکن است تخم های آنها نیز مشاهده شوند. آنها غالباً به پایة موها یعنی جایی که مو از پوست بیرون آمده است می چسبند.

این شپش ها با داروهای موضعی که پزشک تجویز می کند و یا حتی با بعضی از شامپو هایی که در داروخانه ها بدون نسخه قابل خریداری است ازبین می روند.
علایم و تشخیص بیماریهای منتقله جنسی
اگر شما در معرض ابتلا به بیماریهای منتقله جنسی هستید، باید در فواصلی از نظر این بیماریها بررسی گردید زیرا همانطور که گفته شد ممکن است برخی از این بیماریها حتی بدون هیچ علامتی فرد را مبتلا کنند. همچنین بسیار مهم و لازم است که شما علایم شایع این بیماریها را بدانید تا در صورت مشاهدة آنها، حتی با وجودیکه علایم به نظر شما خفیف باشد، بلافاصله به پزشک مراجعه نمایید.
بعضی از علایم شایع این بیماریها عبارتند از:
ـ سوزش در ناحیة تناسلی
ـ خارش در ناحیة تناسلی
ـ خارج شدن ترشحات از پیشابراه و یا واژن
ـ زخم در ناحیة تناسلی، دهان و یا مقعد
ـ زگیل در ناحیة تناسلی و یا مقعد
ـ لمس توده در ناحیة تناسلی و یا مقعد
ـ بوی بد و متعفن از ناحیة تناسلی
ـ تخلیه مدفوع دردناک
مجدداً قابل تأکید است که از آنجا که در بسیاری از موارد این بیماریها می توانند بدون علامت ظاهر شوند، لازم است که افراد در معرض خطر دائماً از نظر این بیماریها بررسی شوند. بسیاری از علایم مانند: زخمها، دانه های پوستی و ترشحات ممکن است برای مدتی خاموش شوند که این به معنای درمان بیماری نیست. بسیاری از ویروسها ممکن است دوره ای بدون علامت و دوره ای علامت دار شوند و در هر حال در بدن باشند.
پزشک معمولاً بعد از گرفتن شرح حالی از نحوة فعالیت جنسی، به دقت ناحیة تناسلی، مقعد و دهان را معاینه می کند و ممکن است از ترشحات و یا زخمهای باز نمونه بگیرد. گاهی نیاز به آزمایش ادرار می شود و یا ممکن است به آزمایش خون نیار باشد.
در صورتیکه پزشک به شما گفت که شما مبتلا به یک عفونت منتقلة جنسی شده اید، می بایستی شریک جنسی خود را مطلع نمایید تا این فرصت را به او بدهید که او نیز مورد بررسی و در صورت نیاز درمان به موقع قرار گیرد. اگر به شریک جنسی خود اطلاع ندهید، او در صورت ابتلا در معرض بیماری خطرناک تر قرار می گیرد و شما نیز ممکن است خود مجدداً آلوده شوید.
درمان و پیشگیری بیماریهای منتقله جنسی
درمان بر اساس تشخیص دقیق نوع بیماری توسط پزشک به شما پیشنهاد می گردد.

– بیماریهایی که توسط باکتری و انگل بوجود می آیند مانند: سوزاک، سفلیس، کلامیدیا و شپش عانه معمولاً با درمان آنتی بیوتیک و درمان مخصوص به راحتی درمان می شوند.

– بیماریهایی که توسط ویروسها منتقل می شوند مانند: هپاتیت، ایدز و زگیل تناسلی قابل درمان کامل با دارو نیست و درمانهای موجود به کنترل بیماری کمک می کند و ممکن است موفقیت آمیز نباشند.
– در صورتیکه تاکنون هیچ تماس جنسی نداشته اید، به هیچ عنوان در معرض ابتلا به بیماریهای منتقله جنسی نیستید. با این وجود، بعضی از بیماریها مانند: ایدز و هپاتیت از طریق سوزن آلوده نیز قابل انتقال هستند.

– اگرتنها یک شریک جنسی دارید که او نیز شریک جنسی دیگری ندارد و هیچیک قبلا نیز به این بیماریها مبتلا نشده اید، شما در معرض ابتلا به این بیماریها نیستید مشروط به اینکه رابطة جنسی مقعدی و یا دهانی نداشته باشید.
– کسانی که شرکای جنسی متعدد دارند به خصوص زمانیکه از تاریخچة جنسی آنان مطلع نیستند بسیار در معرض ابتلا به این بیماریها هستند.

در زیر ۷ توصیه برای پیشگیری از ابتلا به بیماریهای منتقله جنسی پیشنهاد می شود:
۱) همیشه و به درستی از کاندوم مردانه استفاده نمایید. استفاده از کاندوم ۱۰۰۰% تضمین کننده عدم ابتلا به بیماریهای منتقله جنسی نیست (بخصوص زمانیکه به درستی و همیشه استفاده نشوند) ولی خطر ابتلا به این بیماریها را بسیار کاهش می دهد.
۲) بعد از تماس جنسی، ناحیة خارجی تناسلی را با آب و صابون بشورید. شستن و دوش داخل واژن نه تنها کمکی به پیشگیری از بیماریهای منتقله جنسی و یا جلوگیری از بارداری نمی کند، بلکه با از بین بردن سدهای دفاعی طبیعی بدن، خطر این عفونتها و گسترش آن به مناطق بالاتر را اضافه می کند. پس منظور تنها شستشوی دستگاه تناسلی خارجی (مردانه، زنانه) است.

۳) بعد از تماس جنسی، ادرار کنید تا برخی از باکتریهای وارد شده خارج شوند.
۴) در حین قاعدگی، تماس جنسی نداشته باشید در این زمان مستعد انتقال عفونت هستید.
۵) از نزدیکی از راه مقعد اجتناب کنید. درون مقعد و رکتوم میکروبهای فراوانی وجود دارد که می تواند عامل بیماریهای منتقله جنسی در مرد و زن باشند. دهان، ناحیة تناسلی مرد و ناحیةتناسلی زن نبایستی با شیء و بخشی از بدن مانند آلت تناسلی مرد که در تماس با مقعد یا رکتوم بوده است تماس پیدا کند در غیر اینصورت خطر عفونت وجود دارد.

۶) از تمیز کردن واژن با دوش اجتناب کنید زیرا که بدینوسیله بسیاری از باکتریهای محافظتی را از بین می برید و خطر ابتلا به بیماریهای منتقله جنسی را افزایش می دهید.

۷) در هنگام تماس جنسی از چرب کننده ها استفاده نمایید و بدینوسیله خطر آسیب مخاطی را کاهش دهید. توجه داشته باشید که اگر از کاندوم استفاده می کنید از استفاده همزمان از چرب کننده های با پایه نفتی مانند وازلین و یا روغن بچه همراه کاندوم اجتناب کنید زیرا که این مواد باعث از بین بردن کاندوم می شوند و در نتیجه خطر حاملگی ناخواسته و انتقال بیماریهای منتقله جنسی وجود دارد. برای چرب کردن می بایستی از مواد با پایه آبی مانند ژل پزشکی استفاده نمایید.