روش های کاربردی مقابله با بی‌اشتهایی در بارداری

این مطلب به بررسی روش های کاربردی مقابله با بی‌اشتهایی در بارداری می پردازد که از نظر علمی به تأیید دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان رسیده است. از دست دادن اشتها در بارداری را می‌توان با چند راه حل ساده رفع کرد. در ادامه به ذکر آن‌ها خواهیم پرداخت.

خوردن وعده‌های غذایی مکرر و کوچک

این ساده‌ترین راه تعادل تغذیه‌ای و کمک به حفظ سطوح انرژی در هنگام بی‌اشتهایی و عدم تمایل به خوردن مواد غذایی است. یک زن باردار می‌تواند تا 7 وعده‌ی غذایی کوچک را در روز مصرف کند. وعده‌های غذایی کوچک به راحتی می‌تواند بدون ایجاد استفراغ یا تهوع از مری عبور و در معده و روده بدون ایجاد هر گونه سنگینی هضم شوند.

مطلب پیشنهادی برای مطالعه : بررسی علل تغییر اشتها در بارداری

حفظ هیدراته بدن

کم شدن آب بدن و یا از دست دادن آب می‌تواند به مشکلات متعدد برای یک زن باردار، از جمله از دست دادن اشتها در دوران بارداری منجر شود. در مقابل، اگر آب در زمان مناسب مصرف شود می‌تواند به افزایش اشتها کمک کند. بنابراین زنان باردار باید برای جلوگیری از مشکلاتی که بر اثر از دست دادن آب بدن ایجاد می‌شود، مانند مشکلات کلیوی و یا عفونت دستگاه ادراری، مقدار زیادی آب بنوشید.

توجه به نوع مواد غذایی مصرفی

برخی از اقلام مواد غذایی مانند حبوبات، برنج آب‌پز، سبزیجات و میوه‌ها منجر به مشکلات سوءهاضمه یا تهوع، نمی‌شوند. زیرا آن‌ها در معده سبک‌تر هستند و بوی شدید و نامطبوع لبنیات و محصولات گوشتی که به سختی هضم و منجر به حالت تهوع می‌شوند را ندارند. در هنگام صبح بهتر است از غذاهای سبک‌تر استفاده شود.

دوری از فست‌فودها

مواد غذایی پر سدیم، می‌تواند به از دست دادن اشتها منجر شود. مواد غذایی سریع‌پخت و آماده دارای مواد مغذی کمتر هستند که منجر به کمبودهای تغذیه‌ای در فرد می‌شوند.

مکمل‌های غذایی طبیعی لازم

مکمل غذایی آخرین چاره برای زنان بارداری است که با از دست دادن شدید اشتها در دوران بارداری مواجه هستند. برای زنانی که همیشه احساس پری در معده دارند، مکمل‌های غذایی می‌تواند به تأمین بسیاری از مواد معدنی، ویتامین‌ها و تعداد کمی از عناصر مانند آنتی‌اکسیدان‌ها کمک کند.

با این حال نیاز است تا از مصرف مکمل‌های تغذیه‌ای خاصی که می‌تواند به مشکلات دستگاه گوارش یا سوءهاضمه منجر شود خودداری کرد. مکمل آهن اغلب با ایجاد یبوست و اسهال با از دست دادن اشتها مرتبط است. بنابراین نیاز است تا به زمان مصرف مکمل‌های غذایی نیز توجه شود.

| دکتر فرشته دانشمند را در اینستاگرام دنبال کنید | 

پیاده‌روی سریع

پیاده‌روی سریع یکی از بهترین تمرینات برای اطمینان از سلامت در دوران بارداری است. اجتناب از هر گونه فعالیت ممکن است به از دست دادن اشتها منجر می‌شود. پیاده‌روی سریع به هضم و سرعت فعالیت دستگاه گوارش و احیای اشتها کمک خواهد کرد.

فیبر کافی

مصرف بسیاری از غذاهای غنی از فیبر (مانند دانه‌های آفتاب‌گردان، مارچوبه، آووکادو، نان سبوس‌دار و سبزی‌های برگ‌دار) یک اثر کاهشی در یبوست و حفظ سلامت دستگاه گوارش دارند.

اگر با رعایت این نکات هنوز علایم باقی بماند و یا اگر شما نگران غیرطبیعی بودن نشانه‌های خود هستید، بهتر است با پزشک برای تشخیص نیاز به درمان بیشتر مشورت کنید.​

---

مطالب پیشنهادی:

شیردهی و زایمان در مبتلایان به صرع

علل اصلی درد لگن در بارداری | بخش نخست

علل اصلی درد لگن در بارداری

علل تغییر اشتها در بارداری چیست؟

این مطلب به بررسی علل تغییر اشتها در بارداری می پردازد که از نظر علمی به تأیید دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان رسیده است. احتمال تغییر در میزان اشتها در دوران بارداری وجود دارد که معمولاً به صورت افزایش اشتها بروز می‌کند. با این حال، برخی از زنان در طول سه‌ماهه‌های مختلف با دلایل متفاوتی دچار بی‌اشتهایی بارداری می‌شوند که می‌تواند سلامت مادر یا جنین‌ را به خطر بیاندازد. در بسیاری از زنان نشانه‌های کاهش یا افزایش اشتها از حدود هفته‌ی ششم بارداری شروع می‌شود که در اغلب موارد این مشکل با تغییرات ساده‌ی سبک زندگی و ترک عادات غلط غذایی کنترل خواهد شد. به هر حال از دست دادن اشتها در دوران بارداری چه خفیف باشد چه شدید، نیاز به پیگیری دارد.

بیماری صبحگاهی

زنان بارداری که در دوران بارداری خود بیماری صبحگاهی را تجربه می‌کنند و 70 تا 85 درصد از بارداری‌ها را شامل می‌شوند، دچار کاهش میل به غذا نیز خواهند شد که به صورت ساعت‌ها گرسنگی بدون مصرف هیچ ماده‌ی غذایی بروز می‌کند. به دلیل نیاز به تأمین انرژی کافی برای تغذیه و کمک به رشد جنین ضروری است تا فرد خود را مجبور به غذا خوردن کند.

مطلب پیشنهادی برای مطالعه : علل اصلی درد لگن در بارداری

از طرفی اگر در دوران بارداری خوش‌شانس باشید و دچار تهوع و استفراغ‌های شدید اوایل حاملگی ‌نشوید احتمال دارد تمایل بیشتری به غذا خوردن نشان دهید. رعایت رژیم غذایی سالم و کافی در این دوران حائز اهمیت است، به خصوص دقت در مصرف مواد غذایی شیرین بسیار مهم است.

اگرچه زنان باردار باید میزان کالری بیشتری در دوران بارداری مصرف کنند، ولی بر خلاف باور عمومی نباید غذا خوردن خود را دو برابر کنند. میزان کالری روزانه‌ی اضافی مورد نیاز زنان در دوران بارداری، فقط 300 تا 500 کالری است که احتمالاً تا پایان سه‌ماهه‌ی اول ضروری نبوده و از آن بعد مورد نیاز است.

شروع تغییرات در سه ماهه دوم بارداری

با آغاز سه‌ماهه‌ی دوم بارداری فرد از تغییر اشتهای اوایل بارداری رها می‌شود. به صورتی که افراد کم‌اشتها باید فرصت را غنیمت شمرده و با تغذیه‌ی سالم و مقوی وزن از دست رفته در سه‌ماهه‌ی اول حاملگی خود را جبران کنند و افراد پراشتها از این همه تمایل به غذا آسوده شوند.

با ورود به سه‌ماهه‌ی آخر بارداری، هم‌زمان با رشد و وزن‌گیری جنین مجدداً افزایش اشتها‌ را تجربه خواهید کرد. سعی کنید از انتخاب مواد غذایی سالم و مفید مطمئن شوید و از مصرف دسر و شیرینی‌ها دوری کنید.

با نزدیک شدن به موعد زایمان و در روزهای پایانی بارداری به دلیل بزرگ شدن جنین و فشار آن بر روی شکم یک بار دیگر دچار کاهش اشتها خواهید شد. بهتر است با کم کردن حجم غذا در هر وعده و ریزه‌خواری، میزان کالری و مواد مغذی مورد نیاز جنین را تأمین کنید.

علل از دست دادن اشتها

استرس و فشار

استرس و نگرانی در طول هر مرحله از حاملگی ممکن است به از دست دادن اشتها منجر شود که اغلب با علایم دیگری مانند تغییرات خلق‌و‌خوی و خستگی همراه است. از دست دادن مداوم اشتها در دوران بارداری می‌تواند نشانه‌ای از کم‌آبی بدن، مواد مغذی کمتر برای جنین و اثرات منفی بر رشد آن باشد. در صورت مداوم بودن کمبود اشتها به صورتی که باعث ضعف بدنی و کاهش وزن زن باردار شود باید با پزشک مطرح و پیگیری شود.

تهوع

تهوع یکی از علل اصلی از دست دادن اشتها در بارداری محسوب می‌شود. که از هفته‌ی شش تا پایان سه‌ماهه‌ی اول بارداری ادامه دارد. افزایش هورمون‌ها (از جمله استروژن و هورمون بارداری) نقش مهمی در افزایش تهوع، حساسیت به بو و در نتیجه کاهش اشتها بازی می‌کند. حتی ممکن است به صورت طعم فلزی تند و زننده در دهان احساس شوند. تهوع و استفراغ شدید نه تنها منجر به کم‌آبی بلکه به کمبود تغذیه‌ای و به خطر افتادن سلامت مادر و جنین نیز منجر می‌شود که نیازمند پیگیری است.

یبوست

بسیاری از زنان در دوران بارداری خود یبوست را تجربه خواهند کرد. که می‌تواند ناشی از مصرف مکمل تجویزی آهن یا افزایش هورمون پروژسترون در این دوران باشد. در زمان ابتلا به یبوست مدفوع به سختی و کند دفع خواهد شد. که همین امر زمینه‌ساز کم‌اشتهایی در فرد می‌شود. از طرفی بزرگ شدن رحم به روده‌ها فشار آورده و حرکات روده‌ای را دشوار می‌کند. با دیر تخلیه شدن روده‌ها فرد احساس سیری کاذب خواهد کرد.

| دکتر فرشته دانشمند را در اینستاگرام دنبال کنید | 

بزرگ شدن رحم

برخی از زنان باردار در مراحل پایانی بارداری دچار کاهش اشتها خواهند شد. زیرا با رشد جنین و بزرگ شدن رحم، معده تحت فشار قرار گرفته و فرد کمتر احساس گرسنگی می‌کند و یا در صورت احساس گرسنگی با خوردن اندکی غذا احساس سیری می‌کند.

تغییرات هورمونی

در دوران بارداری، بدن برای سازگار شدن با حضور فیزیکی جنین در رحم، نیازمند تغییراتی به منظور حمایت از رشد جنین است. یکی از این سازگاری‌ها افزایش هورمونی به نام پروژسترون است. که از عوارض بالا رفتن میزان آن در بدن کم شدن سرعت دستگاه گوارش است که می‌تواند به کاهش اشتها در فرد منجر شود.

---

مطالب پیشنهادی:

شیردهی و زایمان در مبتلایان به صرع

علل اصلی درد لگن در بارداری | بخش نخست

ملانوما و بارداری

علل اصلی درد لگن در بارداری

این مطلب از نظر علمی به تأیید دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان رسیده است. در مطلب قبلی به مواردی از علل اصلی درد لگن در بارداری پرداختیم. در این مطلب ادامه نکات را مطالعه نمایید. درد لگن در بارداری بسیار شایع است. این درد می تواند ناشی از عوامل متعددی باشد که بیشتر آنها طبیعی و بی ضرر هستند. با این حال، گاهی اوقات درد لگن می تواند نشانه مشکلی باشد که نیاز به مراقبت پزشکی دارد. هر گونه درد در دوران بارداری می تواند خطرناک باشد، به خصوص اگر این درد در ناحیه لگن باشد. اگر در دوران بارداری دچار درد لگن شدید، به پزشک مراجعه کنید. ما بهتر است شایع ترین علل درد لگن در بارداری را بشناسید، آنها عبارتند از:

درد مفصل ساکروایلیاک (SIJ)

درد مفصل ساکروایلیاک (SIJ) کمردردی است که گاهی به پاهای شما تابش می کند. در اطراف لگن، در پایه ستون فقرات، استخوان ها کمربند لگنی شما را تشکیل می دهند. دو مفصل ساکروایلیاک که در پشت بدن شما قرار دارند، به حمایت از کمربند لگنی کمک می کنند.

افزایش وزن بارداری می تواند به استخوان ها و مفاصل کمربند لگنی شما استرس وارد کند. مفاصل شما ممکن است شروع به تحمل بار به طور ناموزون کنند و باعث استرس و اصطکاک بیشتر بر روی SIJ شما شود. این نوع درد SIJ معمولا در اواخر سه ماهه دوم یا سوم شروع می شود.

عامل دیگر این درد، تغییرات هورمونی در دوران بارداری است. همان هورمون ریلکسین که به عضلات شما کمک می کند آرام شوند و برای زایمان آماده شوند، می تواند رباط های مورد نیاز برای حمایت را ضعیف کرده و درد را تشدید کنند.

ریلاکسین هورمونی است که با شل کردن رباط‌ها، ماهیچه‌ها و مفاصل و نرم کردن دهانه رحم به آمادگی بدن برای زایمان کمک می‌کند . این هورمون در تخمدان ها و جفت شما تولید می شود. ممکن است هنگام بالا رفتن از پله ها، راه رفتن، غلت زدن در رختخواب، حفظ تعادل یا بیرون آمدن از وان احساس درد کنید. درد SIJ را می توان در کمر، پایین پاها، یا در لگن و کشاله ران احساس کرد. این درد می‌تواند تیز یا کسل‌ و بی‌حس کننده باشد و باعث شود که احساس کنید پایتان ممکن است کمانش کند. اگر کمر درد شما شدید است یا بدون توجه به موقعیتی که هستید از بین نمی رود، باید با پزشک مشورت کنید.

مطلب پیشنهادی برای مطالعه : علل اصلی درد لگن در بارداری | بخش نخست

علائمی که نیاز به مراقبت پزشکی دارند، عبارتند از:

• خونریزی واژینال
• درد سوزش هنگام ادرار کردن
• تب (درجه حرارت به ۱۰۰.۴ درجه فارنهایت)

اختلال عملکرد سمفیز پوبیس (SPD)

به اختلال عملکرد سمفیز پوبیس (SPD) درد کمربند لگنی نیز گفته می شود، زیرا مانند درد SIJ، SPD بر لگن تأثیر می گذارد. علل SPD مانند SIJ است یعنی ریلکسین و افزایش وزن باعث ایجاد فشار و اصطکاک نابرابر روی استخوان‌ها و مفاصل کمربند لگنی می‌شود. درد SPD مانند درد تیراندازی در جلوی لگن است که ممکن است در قسمت پایین شکم، پشت، کشاله ران، پرینه و ران شما پخش شود. شاید صدای کلیک کردن، ساییدن و کوبیدن را بشنوید یا احساس کنید. زمانی که از پله ها بالا می روید، از رختخواب یا وان حمام بیرون می آیید یا خم می شوید، ممکن است شدیدتر شود.

شما باید در مورد درد کمربند لگنی به پزشک خود اطلاع دهید، به خصوص اگر در حرکت کردن مشکل دارید یا اگر بالا و پایین رفتن از پله ها دردناک است. اگر علائم دیگری دارید، ممکن است به این معنی باشد که چیز جدی تری در حال وقوع است.

سمفیز شرمگاهی مفصلی است که به استخوان های جلوی لگن شما می پیوندد.

در دوران بارداری، این مفصل باید گشاد شود تا جایی برای زایمان باز شود. گاهی اوقات، این گشاد شدن می تواند باعث درد شود زیرا لگن ناپایدار می شود و حمایت کمتری می کند. جدا شدن سمفیز شرمگاهی همچنین به عنوان دیاستاز سمفیز پوبیس (DSP) شناخته می شود. می تواند مانند تیراندازی و درد شدید در جلوی لگن شما باشد.

درد می‌تواند در قسمت پایین کمر، باسن، ران‌ها، پایین شکم و پشت پاها پخش شود. درد ممکن است هنگام برگرداندن در رختخواب یا هنگامی که کودک خود را روی یک لگن حمل می کنید بدتر شود. در برخی موارد، این وضعیت می تواند مانع از تخلیه کامل مثانه شود که می تواند منجر به عفونت مجاری ادراری شود.

علائمی که نشان می دهد اتفاق دیگری در حال وقوع است که نیاز به توجه اضطراری دارد، عبارتند از:

• سردرد
• خونریزی واژینال
• ضعف یا درد در پاهای شما
• درد سوزش هنگام ادرار کردن
• از دست دادن کنترل مثانه یا روده
• تب (درجه حرارت به ۱۰۰.۴ درجه فارنهایت)

سیاتیک

عصب سیاتیک شما بزرگترین عصب بدن شماست. از قسمت پایین کمر شما شروع می شود و روی باسن و پشت پاهای شما منشعب می شود. هنگامی که عصب تحت فشار قرار می گیرد، می تواند باعث سیاتیک شود .

علائم سیاتیک با شروع سنگین‌تر شدن در سه ماهه دوم و سوم بارداری شروع می‌شود. فشار روی عصب ناشی از افزایش وزن، احتباس مایعات و رحم در حال رشد شما می تواند عصب سیاتیک را در طول مسیرش تحت فشار قرار دهد. گاهی اوقات سر کودک شما می تواند به عصب فشار بیاورد. تغییر وضعیت بدن با افزایش وزن در قسمت جلویی نیز می تواند به سیاتیک کمک کند.

رلاکسین همچنین با سیاتیک ممکن است رخ دهد. زیرا رباط ها تکیه گاه خود را شل می کنند و مفاصل و استخوان های شما را جابجا می کنند. این تغییرات می تواند منجر به گرفتگی عصب سیاتیک شود. سیاتیک مانند سوزن سوزن شدن، بی حسی یا درد شدید و تیراندازی است. به طور معمول، شما احساس خواهید کرد که از قسمت پایین کمر یا باسن شروع می شود و به سمت پایین پا می رود. گاهی اوقات آن را در هر دو پا یا تا پاهای خود احساس می کنید.

گاهی اوقات سیاتیک می تواند نشانه فتق دیسک باشد. شما باید با پزشک در مورد علائم درد یا بی حسی مشورت کنید. علائم هشدار دهنده اختلال عصبی، عبارتند از:

• از دست دادن کنترل مثانه یا روده
• دردی که ناگهانی و شدید در ناحیه کمر یا ساق پا ایجاد می شود.
• ضعف عضلانی که در فعالیت های روزانه شما اختلال ایجاد می کند.

سقط جنین

سقط جنین حاملگی هایی است که قبل از هفته بیستم بارداری به از دست دادن جنین ختم می شود. بیشتر سقط، گاهی قبل از اینکه مادر از بارداری آگاه شود، اتفاق می افتد و اغلب مورد توجه قرار نمی گیرد. حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد از بارداری های شناخته شده به سقط جنین ختم می شود. از دست دادن بارداری، اگرچه شایع است، اما می تواند از نظر عاطفی چالش برانگیز باشد.

پس از پیشرفت، سقط جنین را نمی توان متوقف کرد. اما اگر جنین به طور طبیعی رشد نکند، سقط جنین ممکن است رخ دهد. سقط جنین می تواند باعث خونریزی شدید یا عفونت شود. همچنین، دریافت کمک برای مقابله با جنبه عاطفی سقط جنین برای بسیاری از افرادی که این موضوع را تجربه می کنند، مفید است.

علائم سقط جنین، عبارتند از:

• احساس سرگیجه یا ضعف
• درد هنگام استفاده از حمام
• خونریزی یا لکه بینی از واژن شما
• تب (دمای ۱۰۰.۴ درجه فارنهایت) یا لرز
• گرفتگی یا درد در قسمت پایین شکم، شانه یا کمر
• لخته های خون، مایع یا بافتی که از واژن شما عبور می کند.

تمام خونریزی های اوایل بارداری سقط جنین نیست. لکه بینی خفیف در اوایل بارداری معمولا بی ضرر است. با این حال، شما باید با پزشک مشورت کنید.

زایمان زودرس

زایمان زودرس زمانی است که انقباضات و باز شدن دهانه رحم برای زایمان خیلی زود اتفاق می افتد. اما زایمان زودرس می تواند بین هفته ۲۰ تا ۳۷ بارداری اتفاق بیفتد و در حدود ۱۲ درصد از بارداری ها اتفاق می افتد. هر چه زایمان زودرس در بازه ۲۰ تا ۳۷ هفته ای زودتر اتفاق بیفتد، خطرناک تر است. اگر فکر می کنید قبل از هفته ۳۷ بارداری در حال زایمان هستید، به دنبال مراقبت های فوری پزشکی باشید.

علائم زایمان زودرس، عبارتند از:

• فوران مایع از واژن شما
• خونریزی واژینال یا لکه بینی
• گرفتگی یا فشار در شکم شما
• ترشحات موکوس مانند یا خونی
• انقباضاتی که شبیه سفت شدن شکم شماست
• کمردردی که کسل کننده است و از بین نمی رود

جدا شدن جفت

جدا شدن جفت زمانی اتفاق می افتد که جفت شما به طور کامل یا جزئی از دیواره رحم شما جدا می شود. از آنجایی که جفت مواد مغذی و اکسیژن را برای کودک شما فراهم می کند، می تواند خطرناک و اورژانسی باشد. جداشدن جفت معمولا در سه ماهه سوم اتفاق می افتد.

جداشدگی جفت در یک مورد از هر ۱۰۰ بارداری اتفاق می افتد. نیمی از این موارد خفیف، ۲۵ درصد متوسط ​​و ۲۵ درصد برای مادر و نوزاد خطرناک و جدی هستند. اگر موارد زیر را تجربه کردید فورا به دنبال مراقبت های پزشکی باشید:

• خونریزی واژینال
• کمردردی که از بین نمی رود
• درد یا حساسیت در شکم شما
• انقباضاتی که بدون مکث و بلافاصله پس از دیگری به وجود می آیند.

حاملگی خارج رحمی

هنگامی که یک تخمک بارور شده به جایی خارج از رحم می چسبد، به آن حاملگی خارج از رحم می گویند. اغلب، حاملگی خارج رحمی در لوله‌های فالوپ اتفاق می‌افتد، که معمولاً به عنوان گذرگاهی برای تخمک‌ها برای حرکت از تخمدان‌ها به رحم عمل می‌کنند. حاملگی خارج از رحم می تواند در سایر قسمت های بدن مانند دهانه رحم، تخمدان یا حفره شکم اتفاق بیفتد. اما حاملگی خارج از رحم نادر است و از هر ۱۰۰۰ بارداری در ۵ مورد اتفاق می افتد.

حاملگی خارج از رحم نمی تواند به نوزاد تبدیل شود و اگر درمان نشود، می تواند زندگی مادر را نیز به خطر بیندازد. حدود ۱۵ درصد از حاملگی های خارج از رحم باعث پارگی لوله فالوپ می شود که دردناک است و باعث خونریزی می شود که می تواند خطرناک باشد. در صورت مشاهده علائم حاملگی خارج از رحم، دریافت مراقبت های فوری پزشکی ضروری است.

علائم هشدار دهنده حاملگی خارج از رحم، عبارتند از:

• درد شانه
• خونریزی واژینال
• احساس نیاز به تخلیه روده
• گرفتگی در یک طرف شکم
• درد در قسمت پایین شکم شما
• احساس سبکی سر یا سرگیجه
• لکه بینی یا خونریزی خفیف واژینال

ممکن است با بارداری خارج از رحم، تست بارداری مثبت باشد، پریودتان را از دست بدهید و علائم بارداری دیگری مانند حالت تهوع و احساس خستگی داشته باشید.

| دکتر فرشته دانشمند را در اینستاگرام دنبال کنید | 

پارگی رحم

پارگی رحم نادر، بسیار خطرناک و جدی است و نیاز به مراقبت اورژانسی دارد. برای زنانی که قبلاً سزارین داشته اند، حدود ۱ در ۶۷ تا ۱ در ۵۰۰ ممکن است بعداً دچار پارگی رحم شوند.

پارگی رحم زمانی اتفاق می افتد که دیواره رحم پاره شود. این می تواند در دوران بارداری یا در هنگام زایمان نیز رخ دهد. اگر قبلاً سزارین شده‌اید، در معرض خطر پارگی رحم در طول زایمان واژینال بعدی هستید. نشانه هایی که باید مراقب آنها باشید، عبارتند از:

• خونریزی واژینال
• پارگی ناگهانی یا درد غیر طبیعی
• ضربان قلب شما کاهش می یابد.
• انقباضات زایمان در حال کاهش یا کاهش شدید هستند.
• درد ناگهانی در محل سزارین یا سایر بافت های زخم شکمی

---

مطالب پیشنهادی:

شیردهی و زایمان در مبتلایان به صرع

تغییر خال در بارداری

ملانوما و بارداری

بررسی علل اصلی درد لگن در بارداری

این مطلب از نظر علمی به تأیید دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان رسیده است.

درد لگن در بارداری بسیار شایع است. این درد می تواند ناشی از عوامل متعددی باشد که بیشتر آنها طبیعی و بی ضرر هستند. با این حال، گاهی اوقات درد لگن می تواند نشانه مشکلی باشد که نیاز به مراقبت پزشکی دارد. هر گونه درد در دوران بارداری می تواند خطرناک باشد، به خصوص اگر این درد در ناحیه لگن باشد. اگر در دوران بارداری دچار درد لگن شدید، به پزشک مراجعه کنید. ما بهتر است شایع ترین علل درد لگن در بارداری را بشناسید، آنها عبارتند از:

جداشدگی عضلات رکتوس

در دوران بارداری، ممکن است یک برآمدگی در وسط شکم خود مشاهده کنید. دو طرف راست شکم شما ماهیچه هایی که از بالا به پایین شکم شما کشیده می شوند می توانند در طول بارداری از هم جدا شوند و باعث ایجاد دیاستاز رکتی (DR) شوند. جدا شدن عضلات شکم شما می تواند باعث ضعف شود. شاید در بلند کردن اجسام سنگین مشکل داشته باشید. DR شایع است، در اواخر سه ماهه دوم و سوم شروع می شود و می تواند پس از بارداری ادامه یابد.

مطلب پیشنهادی برای مطالعه : شیردهی و زایمان در مبتلایان به صرع

اگرچه دیاستاز رکتی خطرناک نیست، اما می تواند عوارضی ایجاد کند. احتمال دارد عوارض زیر را تجربه کنید:

• کنترل مثانه یا روده را از دست می دهید.
• ضعف یا دردی که در زندگی روزمره شما اختلال ایجاد می کند.
• اگر دچار کمردرد یا ضعف شدید شدید، با پزشک مشورت کنید.

انقباضات براکستون هیکس و درد لگن در بارداری

به انقباضات براکستون هیکس، درد زایمان کاذب نیز گفته می شود، زیرا شبیه انقباضات واقعی است، اما شما در واقع درد زایمان را تجربه نمی کنید. انقباضات براکستون هیکس می تواند در اوایل هفته ششم بارداری اتفاق بیفتد، اما معمولاً آنها را در اوایل بارداری احساس نمی کنید. در حوالی سه ماهه دوم یا سوم خود درد زایمان کاذبی را احساس کنید که اگر چند هفته از موعد زایمان خود فاصله داشته باشید، می تواند خطرناک و جدی باشد.

انقباضات براکستون هیکس رایج است و تصور می شود به بدن شما کمک می کند تا برای زایمان واقعی آماده شود. چیزی که احساس می کنید فیبرهای عضلانی رحم شما سفت و آرام می شود. تفاوت بین انقباضات واقعی زایمان و براکستون هیکس شامل زمان بندی و منظم بودن است.

انقباضات براکستون هیکس اغلب پس از فعالیت زیاد، داشتن رابطه جنسی، کم آبی بدن یا پر بودن مثانه رخ می دهد. انقباضات واقعی زایمان در فواصل منظم شروع می شوند و ادامه می یابند و هر چه ادامه می یابند قوی تر و دردناک تر می شوند. اما براکستون هیکس در فواصل نامنظم می آید و می رود و معمولاً درد کمتری دارد.

انقباضات واقعی زایمان منجر به زایمان نوزاد خواهد شد

در حالی که انقباضات براکستون هیکس منجر به زایمان نخواهد شد. اگر انقباضات را تجربه می کنید و مطمئن نیستید که انقباضات براکستون هیکس هستند، باید با پزشک مشورت کنید.

در شرایطی که انقباضات شما منظم است، به طور فزاینده ای دردناک می شود، یا متوقف نمی شود. ممکن است در حال زایمان باشید. اگر هر یک از موارد زیر را همراه با انقباضات خود تجربه کردید، به پزشک مراجعه کنید:

• نشت مایع
• لکه بینی یا خونریزی
• کمردردی مبهم که از بین نمی رود
• احساس گرفتگی یا فشار در شکم خود

این علائم می تواند به این معنی باشد که شما در حال تجربه درد زایمان هستید. اگر هنوز در هفته ۳۷ بارداری نیستید، ممکن است زایمان زودرس را تجربه کنید و باید در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید.

عفونت واژن و درد لگن در بارداری

عفونت واژن می تواند در دوران بارداری رخ دهد زیرا تغییر هورمون ها به ویژه افزایش استروژن تعادل طبیعی اسید واژن را مختل می کند. دو نوع عفونت واژن رایج در دوران بارداری واژینوز مخمری و باکتریایی است. عفونت‌های واژن می‌توانند باعث خارش، احساس سوزش، قرمزی، تورم و درد در اطراف فرج شوند که درست خارج از واژن است. درد ممکن است هنگام رابطه جنسی یا هنگام ادرار کردن نیز ایجاد شود. احتمال دارد مقداری لکه بینی و تغییراتی در ترشحات خود، مانند رنگ، بو یا مقدار غیر طبیعی مشاهده کنید.

اگر ترشحات شما رقیق و شیری رنگ، و علائم دیگری ندارید، احتمالاً افزایش ترشحات رایج در بارداری است. اگر سفید، دارای توده و ضخیم است، ممکن است مخمر باشد. ترشحات بدبو یا خاکستری می تواند به این معنی باشد که شما مبتلا به واژینوز باکتریایی هستید. عفونت واژن احتمالا در هر زمانی از بارداری اتفاق می افتد. قبل از مصرف هر گونه دارو، حتی درمان های بدون نسخه، با پزشک مشورت کنید.

اگر هر یک از موارد زیر را تجربه کردید، باید به پزشک خود مراجعه کنید:

• لرز
• درد در لگن
• تب (درجه حرارت به ۱۰۰.۴ درجه فارنهایت)

کیست های تخمدان

کیست های تخمدان کیسه های کوچک پر از مایعی هستند که می توانند روی یا داخل تخمدان شما رشد کنند . به طور معمول، دو تخمدان کوچک بیضی شکل در پایین شکم قرار دارند. هر ماه یکی از آنها یک تخمک آزاد می کند. تخمدان ها هورمون های استروژن و پروژسترون را تولید می کنند که در بارداری نقش دارند.

کیست تخمدان می تواند در هر زمانی رخ دهد و اغلب مورد توجه قرار نمی گیرد. در دوران بارداری، کیست در سه ماهه اول معمولاً هیچ علامتی ایجاد نمی کند. آنها معمولاً پس از مدتی خود به خود از بین می روند. اگر کیست پاره شود یا بپیچد، می تواند باعث درد، نفخ یا تورم یک طرف شکم شما شود.

در صورتی که در دوران بارداری علائم کیست تخمدان احتمالی را احساس کردید، باید به پزشک خود مراجعه کنید. اگر در سه ماهه اول بارداری باشد، علائم می تواند نشانه وضعیت خطرناک تری، مانند حاملگی خارج از رحم باشد.

علائم احتمالی کیست تخمدان

اگر علائم کیست تخمدان یا علائم زیر را تجربه کردید فورا به اورژانس مراجعه کنید:

• درد رباط
• کمردرد مبهم
• خونریزی واژینال
• درد ناگهانی و شدید
• حالت تهوع یا استفراغ
• احساس ضعف یا سرگیجه
• مشکل در تخلیه کامل مثانه یا روده
• احساس نیاز به دفع بیشتر ادرار کردن
• تب (درجه حرارت به ۱۰۰.۴ درجه فارنهایت)

| دکتر فرشته دانشمند را در اینستاگرام دنبال کنید | 

درد رباط گرد

این درد در دوران بارداری شایع است. رباط های گرد شبیه طناب هایی هستند. که رحم شما را به کشاله ران شما متصل می کنند. این رباط‌ها از رحم شما حمایت می‌کنند و ممکن است در سه ماهه دوم زمانی که با رشد شکم نرم و کشیده می‌شوند، دردناک شوند.

علائم زیر نشان دهنده درد رباط است:

• درد تیز و ناگهانی است.
• شاید احساس کنید چیزی در درون شما می کشد.
• حرکات ناگهانی، مانند غلت زدن در رختخواب، می تواند باعث درد شود.
• درد در سمت راست شکم شما احساس می شود، اگرچه در سمت چپ یا هر دو طرف نیز شاید رخ دهد.

اغلب اگر بنشینید یا دراز بکشید و استراحت کنید، درد از بین می رود. اگر حرکات ناگهانی باعث تشدید درد شما می شود، سعی کنید از حرکات ناگهانی خودداری کنید. استفاده از کمپرس گرم نیز می تواند کمک کند. در حالی که درد رباط گرد خطرناک نیست، اما با این حال باید با پزشک مشورت کنید. در صورت تجربه هر یک از موارد زیر به پزشک مراجعه کنید:

• درد شدید
• خون ریزی
• مشکل در راه رفتن
• درد هنگام ادرار کردن
• حالت تهوع، نفخ یا استفراغ
• دردی که به پشت شما سرایت می کند.
• تب (۱۰۰.۴ درجه فارنهایت) یا لرز، که می تواند به معنای عفونت باشد

---

مطالب پیشنهادی:

ماه گرفتگی در بارداری

تغییر خال در بارداری

ملانوما و بارداری

شیردهی و زایمان در مبتلایان به صرع

تا کنون به موضوع بیماری صرع و چگونگی بارداری پرداختیم. در این مطلب همراه با دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان به موضوع شیردهی و زایمان در مبتلایان به صرع خواهیم پرداخت.

زایمان در مبتلایان به صرع

اکثریت قریب به اتفاق افراد مبتلا به صرع، زایمان طبیعی را تجربه می کنند. برای بسیاری از این افراد، بزرگترین ترس آنها از زایمان، تشنج است. مطالعات نشان می دهد که ۹۸ درصد از افراد مبتلا به صرع در طول فرآیند زایمان دچار تشنج نمی شوند. با این حال، خطر عوارض جدی در طول زایمان به طور کلی حداقل است. البته، افراد مبتلا به صرع باید هنگام برنامه ریزی زایمان و زایمان، احتیاطات خاصی را رعایت کنند. این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد:

• کار با یک تیم تخصصی از متخصصان پزشکی
• به حداقل رساندن عوامل استرس زا در اتاق زایمان
• انتخاب یک مرکز پزشکی مجهز به تجهیزات لازم برای بیماران مبتلا به صرع

تعیین یک برنامه زایمان همچنین می تواند به کاهش استرس و اضطراب پیرامون زایمان کمک کند. و داشتن آموزش و حمایت کافی برای هر تجربه زایمان و زایمان سالم بسیار مهم است.

شیردهی و مراقبت های پس از زایمان

خانم های مبتلا به صرع ممکن است نگران باشند که شیردهی برای نوزادانشان مضر باشد. افرادی که AED مصرف می کنند ممکن است نگرانی داشته باشند که داروهای آنها ممکن است به فرزندانشان آسیب برساند. با این حال، تحقیقات نشان داده است که اکثر AED ها در دوران شیردهی مضر نیستند. بنابراین، پزشکان توصیه می کنند افرادی که AED مصرف می کنند به پرستاری خود ادامه دهند.

شیردهی همچنین می تواند به افزایش پیوند بین والدین و کودک کمک کند. علاوه بر این، تغذیه نوزاد و سیستم ایمنی کودک را بهبود می بخشد، بنابراین متخصصان پزشکی توصیه می کنند که افراد مبتلا به صرع در صورت امکان شیر مادر را انتخاب کنند.

علاوه بر این، مراقبت های پس از زایمان به ویژه برای افراد مبتلا به صرع مهم است. ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• غربالگری افسردگی پس از زایمان
• تجزیه و تحلیل سطوح استرس
• آزمایش خون منظم برای بررسی سطح دارو
• یافتن پشتیبانی شبانه برای اطمینان از خواب خوب

صرع ممکن است خطرات یا نگرانی های خاصی را برای بسیاری از والدین و مراقبان جدید به همراه داشته باشد. با در نظر گرفتن این موضوع، کار با یک تیم مراقبت پس از زایمان برای به حداقل رساندن این نگرانی ها و به حداکثر رساندن سلامت والدین و کودک ضروری است.

کلام آخر

اما با برنامه ریزی و حمایت صحیح می توانند زایمان سالمی داشته باشند. افرادی که مبتلا به صرع هستند باید در طول بارداری با پزشک خود مشورت کنند. مشاوره و آموزش عوامل مهمی در سفر آنها به سمت والدین هستند. با مراقبت و حمایت پزشکی مناسب، افراد مبتلا به این بیماری می توانند بارداری مثبت و سالمی را تجربه کنند.

دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید.

---

مطالب پیشنهادی:

ماه گرفتگی در بارداری

تغییر خال در بارداری

ملانوما و بارداری

ملانوما چیست و چگونه در دوران بارداری ایجاد می شود؟

ملانوما نوعی سرطان پوست است که از سلول های تولید کننده رنگدانه (ملانوسیت ها) ایجاد می شود. یا به صورت یک خال جدید ظاهر می شود یا خال موجود را به خال سرطانی تبدیل می کند. عامل ژنتیکی خاصی که به خال های ملانوسیتی اکتسابی کمک می کند ناشناخته باقی مانده است، اما ایجاد تعداد زیادی خال ممکن است یک ویژگی اتوزومال غالب باشد.در این مطلب همراه با دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان به ملانوما و بارداری خواهیم پرداخت.

ملانوما می تواند در هر جایی از بدن ایجاد شود، اما عمدتاً در مناطقی از پوست که در معرض آفتاب قرار دارند رخ می دهد. اگر فرآیند بدخیم به سطح پوست محدود شود و به موقع درمان شود، این بیماری قابل درمان است. در صورت عدم درمان، ملانوم ممکن است به لایه‌های عمیق‌تر پوست رشد کند و در نهایت در سراسر بدن پخش شود.

قانون ABCDE

علائم و نشانه های ملانوم در زنان باردار مانند زنان غیر باردار است. برای ارزیابی تغییرات می توانید از قانون ABCDE پیروی کنید. این قانون برای خودآزمایی پوست توسط گروهی از متخصصان پوست در سال 1985 با نام ABCD معرفی شد و بعداً در سال 2004 به ABCDE گسترش یافت.

A برای Asymmetry است، به این معنی که نیمی از خال ها از نظر رنگ، شکل یا بافت متفاوت از نیمه دیگر به نظر می رسند.

B برای بی نظمی مرزی است، به معنی این که مرز نامنظم یا ناهموار است و هیچ لبه مشخصی ندارد.

C نیز تنوع رنگ است، به این معنی که رنگ در سراسر خال یکنواخت نیست و دارای سایه های قهوه ای، سیاه، قرمز یا حتی آبی و سفید است.

D برای Diameter است که نشان می دهد خال های بزرگتر از شش میلی متر ممکن است بدخیم باشند.

E برای Evolving است. که به عنوان “علامت جوجه اردک زشت” شناخته می شود، که در آن برخی از خال ها با خال های دیگر متفاوت به نظر می رسند. آنها با گذشت زمان تغییر می کنند یا بزرگ می شوند و این می تواند دلیلی برای نگرانی باشد.

اگر یک یا چند مورد از معیارهای بالا را دارید،  فوراً با پزشک مشورت کنید.

چه چیزی باعث ملانوم بدخیم می شود؟

سن، ژنتیک و قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید از عوامل خطر اصلی ملانوم هستند. بروز ملانوم در افرادی با سابقه شخصی (و خانوادگی) ملانوم، با پوست روشن، کک و مک های زیاد، یا موهای قرمز، و همچنین در افرادی که در معرض نور خورشید قرار گرفتن بیش از حد و پس از آن آفتاب سوختگی های تاول دار (هم در دوران کودکی و هم در دوران کودکی) افزایش می یابد.

عوامل خطر برای ایجاد ملانوم، عبارتند از:

• سابقه شخصی ملانوم (ملانوم درجا)
• افزایش سن (بروز ملانوم با افزایش سن افزایش می یابد).
• سابقه خانوادگی ملانوم (به ویژه در مورد بستگان درجه یک)
• پوست روشن، تراکم بالای لنتیژین (کک و مک)، موهای قرمز
• وجود بیش از ۵ خال غیر معمول (خال با شکل و رنگ نامنظم)
• قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید (یا متناوب حاد – در تعطیلات – یا انباشته مزمن مادام العمر)

درمان بیماری ملانوما در بارداری چگونه است؟

درمان برای بیماران ملانوم باردار معمولاً مانند سایرین است. همچنین، درمان بستگی به مرحله ملانوم دارد، این مراحل عبارتند از:

برای ملانوما در مراحل اولیه، درمان ممکن است شامل جراحی باشد که در آن ملانوم پس از تجویز بی حس کننده موضعی برداشته می شود. همچنین، بخشی از پوست سالم که ملانوم را احاطه کرده است، برداشته می‌شود و جراحی معمولاً در دوران بارداری بی‌خطر تلقی می‌شود.

برای ملانوما در مراحل پیشرفته که گسترش یافته است، شیمی درمانی و ایمونوتراپی ممکن است گزینه های مناسبی باشند. هر دو در دوران بارداری توصیه نمی شوند زیرا عوارض جانبی جدی مانند خطرات نقایص مادرزادی و سقط جنین به صورت خود به خود را به همراه دارد.

برای تعیین مرحله ملانوم، جنبه های اصلی که باید در نظر گرفته شوند عبارتند از:

• نوع ملانوم
• درگیری غدد لنفاوی
• گسترش ملانوم به سایر اندام ها (متاستاز) ضخامت (تا چه حد ملانوم عمیق در پوست رشد کرده است).

سایر روش‌های پزشکی که ممکن است برای مرحله‌بندی ملانوم استفاده شود، بیوپسی غدد لنفاوی نگهبان، اسکن اولتراسوند یا MRI ( تصویربرداری تشدید مغناطیسی) است که همگی در بارداری بی‌خطر تلقی می‌شوند.

بیوپسی غدد لنفاوی نگهبان برای دانستن اینکه آیا ملانوم به خارج از پوست گسترش یافته است یا خیر، استفاده می‌شود و شامل نمونه‌برداری از اولین گره لنفاوی است که ملانوم در آن تخلیه می‌شود. اگرچه گاهی اوقات ممکن است ارزش صبر کردن تا بعد از زایمان را داشته باشد، در صورت لزوم، بیوپسی غدد لنفاوی نگهبان را می توان در نظر گرفت، زیرا رنگ آبی مورد استفاده در این روش مشخص نیست که باعث ایجاد پیامدهای نامطلوب جنین شود. با این حال، گاهی اوقات مادر ممکن است یک واکنش آلرژیک جدی را تجربه کند، که می تواند به نوزاد آسیب برساند. با این وجود باید از روش های استفاده از اشعه ایکس یا ایزوتوپ های رادیواکتیو اجتناب شود.

آیا ملانوما می تواند به جنین سرایت کند؟

ملانوما به احتمال زیاد به نوزاد سرایت نمی کند. در مرحله آخر سرطان، زمانی که اندام های داخلی تحت تاثیر قرار می گیرند، ممکن است خطر گسترش سرطان به جفت و جنین وجود داشته باشد. در این صورت جفت نیاز به معاینه کامل دارد و نوزاد باید تحت نظر متخصص باشد. اگر خال در حال تغییر یا خال جدید پیدا کردید، برای تشخیص و درمان کامل و به موقع با یک متخصص پوست مشورت کنید. عوامل خطر ابتلا به ملانوم افزایش سن، سابقه شخصی یا سابقه خانوادگی ملانوم، قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید یا مراجعه منظم به سالن برنزه کردن است.

انجام چند اقدام پیشگیرانه، مانند به حداقل رساندن قرار گرفتن در معرض نور خورشید، اجتناب از برنزه کردن، و انجام معاینات منظم پوست می تواند خطرات شما را کاهش دهد. همچنین از ضد آفتاب استفاده کنید، بدن خود را بپوشانید و در سایه بمانید تا از پوست خود محافظت کنید. نه اینکه هر خال ممکن است به ملانوم تبدیل شود، اما تشخیص زودهنگام و مدیریت آن می تواند نتیجه را بهبود بخشد.

آیا بارداری وضعیت ملانوم را بدتر می کند؟

بارداری به خودی خود پیش آگهی ملانوم را بدتر نمی کند. با این حال، در بارداری، تشخیص و درمان اغلب به تأخیر می افتد، بنابراین مهم است که خال مشکوک به ملانوما را در اسرع وقت بردارید. همچنین ملانوما بر نتیجه بارداری مادر و نوزاد تأثیری نداشته و این بیماری برای افراد دیگر مسری نیست.

اگر ملانوم در شما تشخیص داده شده است، برخی از پزشکان توصیه می کنند برای بارداری مدتی صبر کنید. این به این دلیل است که ملانوم (به ویژه ملانوم های غلیظ) ممکن است مدتی پس از تشخیص اولیه، حتی پس از حذف ملانوم، به غدد لنفاوی و اندام های داخلی گسترش یابد. با این حال، هیچ دستورالعملی در مورد مدت زمانی که یک زن باید قبل از بارداری منتظر بماند، وجود ندارد. این تصمیم باید پس از بررسی دقیق تمام جوانب مثبت و منفی و پس از مشورت با همسر و پزشکتان گرفته شود.

برای جلوگیری از ملانوما چه اقداماتی را باید انجام داد؟

قوانینی وجود دارد که می توان از ایجاد ملانوم جلوگیری کرد و ملانوم را در اسرع وقت تشخیص داد، این علائم عبارتند از:

مطمئن شوید که ویتامین D کافی دریافت می کنید.

از قرار گرفتن در اوج نور خورشید بین ساعت ۱۰ صبح تا ۴ بعد از ظهر خودداری کنید.

از اشعه ماوراء بنفش مصنوعی (تخت آفتاب یا لامپ های برنزه کننده) خودداری کنید و از خود در برابر نور بیش از حد خورشید محافظت کنید.

تمام نواحی پوست خود را به طور منظم بررسی کنید تا هر گونه خال در حال تغییر را تشخیص دهید. قانون ABCDE را اعمال کنید. هر خال در حال تغییر باید توسط متخصص پوست بررسی شود.

از ضد آفتاب با طیف وسیعی که از شما در برابر UVA و UVB محافظت می کند (فاکتور محافظت در برابر آفتاب 50+) استفاده کنید و آن را نیم ساعت قبل از قرار گرفتن در معرض نور خورشید استفاده کنید و هر 2 تا 3 ساعت یکبار تجدید کنید. اما به یاد داشته باشید: پوشش بهتر از استفاده از لوسیون ضد آفتاب است!

دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید.

---

مطالب پیشنهادی:

تشخیص و درمان درد لگن در بارداری

ماه گرفتگی در بارداری

تغییر خال در بارداری

تغییر خال در بارداری چیست؟

در این مطلب همراه با دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان به موضوع تغییر خال در بارداری خواهیم پرداخت.زنان ممکن است گاهی متوجه تغییر خال در بارداری شوند. این تغییرات ممکن است تحت تاثیر تغییرات فیزیکی و هورمونی در بدن باشد. در نتیجه، زنان ممکن است متوجه خال های جدید یا ناپدید شدن خال های قدیمی شوند. برخی حتی ممکن است متوجه شوند که خال هایشان بزرگتر یا تیره تر از حد معمول می شود. خال، لکه ها یا نقاط بی ضرری روی پوست هستند که ممکن است در بدو تولد وجود داشته باشند یا به مرور زمان ایجاد شوند.

خوشبختانه این تغییرات نشان دهنده هیچ خطری نیست. با این حال، اگر در طول بارداری متوجه تغییرات نگران کننده ای در رنگ، اندازه و بافت خال خود شدید، مهم است که با پزشک مشورت کنید. در واقع خال‌ها (نایوی ملانوسیتی) لکه‌های خوش‌خیم (غیر سرطانی) هستند که معمولاً قهوه‌ای تیره هستند، اما می‌توانند رنگ پوست و اشکال و اندازه‌های متفاوتی داشته باشند.

آنها می توانند روی پوست برجسته شوند یا ممکن است حاوی موهای تیره باشند. این عدد بین ۱۰ تا ۱۰۰ خال روی یک فرد متغیر است. این عدد ممکن است در طول زندگی تغییر کند. به خال ها “علامت زیبایی” نیز می گویند. گاهی اوقات مادرزادی هستند (در بدو تولد وجود دارند) اما بیشتر آنها اکتسابی هستند (که بعداً ظاهر می شوند). در اکثر موارد آنها بی ضرر هستند، اما به ندرت می توانند سرطانی شوند.

آیا تغییر خال ها در بارداری طبیعی است؟

در دوران بارداری، خال هایی که از قبل دارید ممکن است دچار تغییرات جزئی شوند. برخی، به ویژه آنهایی که روی شکم و سینه‌ها وجود دارند، ممکن است بزرگ‌تر و تیره‌تر شوند. اینها تغییرات خوش خیمی هستند که ممکن است به دلیل کشیدگی پوست یا نوسان سطح هورمون رخ دهند. با این حال، در موارد نادر، خال هایی که به طور نامتقارن تغییر می کنند ممکن است بدخیم (سرطانی) شوند و باید توسط متخصص پوست بررسی شوند.

چه چیزی باعث ایجاد خال در بارداری می شود؟

خال های جدید ممکن است به دلیل تغییرات هورمونی در بارداری ایجاد شوند. افزایش سطوح هورمونی استروژن و پروژسترون ملانوسیت ها (سلول های تولید کننده رنگدانه ملانین) را تحریک می کند تا رنگدانه بیشتری تولید کنند. بنابراین خال ها در جایی ظاهر می شوند که غلظت سلول های رنگدانه ساز در پوست وجود دارد. همچنین ژن ها (وراثت) نقش مهمی در تشکیل خال دارند. خال های اکتسابی،  می توانند در اثر قرار گرفتن در معرض نور خورشید یا هر منبع مصنوعی مانند قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش (تخت آفتاب یا لامپ های برنزه کننده) نیز ایجاد شوند.

ظاهر خال در بارداری چگونه است؟

در دوران بارداری، خال ها به دلیل انبساط طبیعی پوست می توانند تیره تر و بزرگتر شوند، به خصوص روی شکم و سینه ها. این تغییرات خوش خیم معمولاً متقارن هستند. بنابراین، هرگونه تغییر نامتقارن در اندازه، شکل یا رنگ باید توسط متخصص پوست بررسی شود. ارزیابی درماتوسکوپی (معاینه با ذره بین دستی) خال ها در دوران بارداری ممکن است برخی از تغییرات را در ساختار نشان دهد، اما اغلب پس از زایمان به طور کامل برطرف می شوند. با این حال، به طور کلی، بارداری تغییرات فیزیولوژیکی قابل توجهی در خال ایجاد نمی کند.

دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید.

آیا خال ها در بارداری باعث خارش می شوند؟

هنگامی که اعصاب پوست تحریک می شود، خال ها ممکن است دچار خارش شوند. این تحریک ممکن است ناشی از مواد شیمیایی باشد که روی پوست اعمال می کنید.. در برخی موارد، خال ممکن است تنها به دلیل تغییراتی که متحمل می شود (کشش پوست یا افزایش هورمونی) دچار خارش شود.

چه زمانی خال در بارداری مضر می شوند؟

به طور کلی، خال ها دارای رنگدانه یکنواخت، لبه های مشخص و سطح صاف هستند. بررسی خال های در حال تغییر و همچنین بررسی خال های در حال ظهور برای علائم و نشانه های هشدار دهنده برای تعیین اینکه آیا آنها به مراقبت پزشکی نیاز دارند یا خیر، مهم است. اگر خال های زیر را دارید برای تشخیص درست با پزشک یا متخصص پوست خود مشورت کنید، این خال ها عبارتند از:

• خارش دارند.
• از سطح پوست بلند می شوند.
• خونریزی کند و باعث درد می شوند.
• خال ها دارای مرزهای ناهموار هستند.
• تن رنگی ناهموار داشته باشند، یا تیره تر شوند یا رنگ های متنوعی داشته باشند.

این تغییرات ممکن است طی هفته ها و ماه ها اتفاق بیفتد. در برخی موارد، اینها می تواند نشانه هایی از ملانوم، نوعی سرطان پوست باشد.

آیا برداشتن خال در بارداری بی خطر است؟

مطالعات محدودی در مورد ایمنی برداشتن خال در زنان باردار وجود دارد. بی‌حس‌کننده‌های موضعی، مانند لیدوکائین، که برای بی‌حس کردن ناحیه برای برداشتن خال استفاده می‌شوند، برای استفاده در بارداری نسبتاً بی‌خطر هستند، اما در دوزهای کم. با این حال، دوزهای بالاتر و قرار گرفتن در معرض آن در طول سه ماهه اول می تواند اثرات تراتوژنیک بر روی جنین داشته باشد. خال های حاملگی احتمالاً پس از زایمان از بین می روند، مگر اینکه بدخیم باشند، در این صورت نیاز به مداخله پزشکی دارند.

---

مطالب پیشنهادی:

درمان سندرم پای بی قرار در بارداری

تشخیص و درمان درد لگن در بارداری

ماه گرفتگی در بارداری

ماه گرفتگی در بارداری

شواهد محکمی وجود ندارد که این تصور را تایید کند که ماه گرفتگی در دوران بارداری مضر است. در بسیاری از فرهنگ ها در سراسر جهان، ماه گرفتگی به عنوان یک فال بد در نظر گرفته می شود. با این حال، این خرافات بخشی از زندگی ما از نسل های قبل بوده است. ما در تمام زندگی خود در معرض چنین خرافاتی بوده ایم.در این مطلب از سایت دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان به موضوع ماه گرفتگی در بارداری خواهیم پرداخت. تا پایان همراه ما باشید.

حقیقت این است که آیا می خواهید این خرافات را باور کنید و به آنها عمل کنید، کاملاً به شما بستگی دارد. اما در صورتی که قادر به رعایت آداب و رسوم نیستید، باید بدانید که رعایت نکردن آنها آسیبی به نوزاد شما وارد نمی کند. احتمالا اغلب با تئوری ها و سوالات مختلفی روبرو شوید که ممکن است در دوران بارداری شما را سردرگم کند. خسوف زمانی رخ می دهد که خورشید تا حدی یا به طور کامل توسط ماه در حال حرکت بین آن و زمین مسدود می شود یا زمانی که ماه هنگام حرکت سایه زمین بر روی آن مسدود می شود.

با این حال، مردم هنوز در مورد اینکه آیا این تاثیر منفی روی یک زن باردار دارد یا خیر بحث می کنند. بارداری مسئولیت های زیادی به همراه دارد. شما اغلب سعی می کنید بهترین کار را برای کودک در حال رشد خود انجام دهید، که احتمال دارد باعث استرس شما شود. به خصوص اگر برای اولین بار باردار شده اید. علاوه بر این، توصیه های بی پایان افراد نزدیک می تواند بر سردرگمی و اضطراب بیفزاید. ما در این مقاله از پزشکت درباره برخی از حقایق علمی و درک افسانه ها و حقایق مربوط به ماه گرفتگی و زنان باردار اطلاعاتی جمع آوری کرده ایم.

آیا ماه گرفتگی در بارداری واقعاً به جنین آسیب می رساند؟

این خرافه خاص در هند ریشه دوانده است. در طول دوره بارداری خود دستورالعمل های زیادی در مورد بایدها و نبایدها از بزرگان خود دریافت خواهید کرد. پیشنهاد ما این است که علم برای هر چیزی، حتی افسانه ها، توضیحی دارد. بسیاری از افسانه ها را می توان به صورت علمی توضیح داد.

هنگامی که زمین بین خورشید و ماه قرار می گیرد، ماه گرفتگی نامیده می شود. زمانی که ماه بین خورشید و زمین قرار می گیرد به آن خورشید گرفتگی می گویند. خسوف زمانی رخ می دهد که خورشید، ماه و زمین، هر سه در یک خط قرار گیرند.

ماه گرفتگی در دوران بارداری آیا واقعاً مضر است؟

فرهنگ های مختلف در سراسر جهان برداشت های مختلفی از این موضوع دارند. در حالی که برخی ماه گرفتگی را یک فال بد برای زنان باردار می دانند، برخی دیگر نیز با آن موافق نیستند. از نظر علمی، هیچ مدرکی وجود ندارد که ثابت کند خسوف (هم ماه و هم خورشید) می تواند در دوران بارداری مضر باشد.

بیایید نگاهی بیندازیم که آیا ماه گرفتگی فقط در دوران بارداری می تواند به فرد آسیب برساند یا به طور کلی می تواند مضر باشد:

به خورشید نگاه نکنید و در خانه بمانید!

بله، این درست است، اما این قانون فقط در دوران بارداری اعمال نمی شود. بلکه باید از نگاه مستقیم به خورشید در زمان خورشید گرفتگی حتی زمانی که باردار نیستید خودداری کنید. دلیل این کار، عبارتند از:

دلیل آسیب وارده به سلول های مخروطی حساس به نور و میله، حتی می تواند منجر به سوختگی شبکیه شود.

تماشای ماه گرفتگی با چشم غیرمسلح در واقع می تواند بر قرار گرفتن شبکیه چشم شما در برابر نور شدید مرئی خورشید تأثیر بگذارد.

تابش خورشید وقتی مستقیماً به آن نگاه می شود می تواند مضر باشد. اگر قصد تماشای آن را دارید، باید اقدامات احتیاطی مناسب را انجام دهید.

بنابراین چه باردار باشید چه نباشید، باید از خیره شدن مستقیم به خورشید در طول ماه‌گرفتگی خودداری کنید. زیرا می‌تواند به چشم‌های شما آسیب برساند و به آن چیزی که به عنوان «کوری خورشیدی» معروف است، ایجاد شود.

در زمان کسوف چیزی نخورید و ننوشید!

حتما هزاران چیز مختلف در مورد ماه گرفتگی از بسیاری از افراد خانواده خود شنیده اید. یکی از این دستورالعمل ها پرهیز از خوردن و آشامیدن در طول ماه گرفتگی است. در اینجا چگونگی و چرایی این مسئله آمده است:

به دلیل مسدود شدن خورشید، اشعه های آن نیز مسدود می شوند. از این رو توصیه می شود در زمان کسوف از خوردن، آشامیدن یا حتی آشپزی خودداری کنید. این یک واقعیت شناخته شده است که پرتوهای خورشید بسیار مهم هستند و دلیل بقای ما هستند.

کاهش دما و فقدان اشعه خورشید باعث رشد میکروب ها، باکتری ها و میکروب های مضر می شود. گفته می شود که این امر بر روی اقلام غذایی و تقریباً هر اقلام فاسد شدنی برای آن موضوع تأثیر می گذارد. اشعه خورشید تمام باکتری ها و میکروب های مضر را از بین می برد، که در غیر این صورت ممکن است برای انسان خطرناک باشد. بدون این پرتوها، زمین احتمالا مکان دیگری با تعداد زیادی میکروب و میکروب مضر باشد. این همان چیزی است که در هنگام خسوف اتفاق می افتد. از این رو ثابت شد که این یک منطق علمی دارد.

اکثر مردم تمام مواد غذایی تهیه شده قبل از ماه گرفتگی را دور می اندازند. این فقط برای پیشگیری از هر نوع آلودگی یا آسیبی است.  به دلیل اینکه باکتری‌ها و میکروب‌های افزایش‌یافته شاید روی مواد غذایی در طول ماه‌گرفتگی داشته باشند.

اینها اسطوره ها و باورهای اصلی در مورد ماه گرفتگی در دوران بارداری بودند. اکیداً توصیه می شود که با پزشک مشورت کنید و هر شک و تردیدی را که احتمال دارد دارید روشن کنید. کسوف دیدنی ترین پدیده طبیعت است.

اندازه کودک شما چقدر است؟

در بسیاری از فرهنگ ها، از جمله در هند، خورشید گرفتگی یا ماه گرفتگی برای یک زن باردار یک فال بد و مضر در نظر گرفته می شود. اعتقاد بر این است که ماه‌گرفتگی با ایجاد بد شکلی فیزیکی، شکاف لب یا خال‌های مادرزادی بر نوزاد در حال رشد تأثیر می‌گذارد .

هیچ مدرک علمی برای حمایت از این خرافات وجود ندارد. اما آنقدر محکم در فرهنگ ما حک شده است که می‌تواند باعث شود شما یا سایر اعضای خانواده نگران امنیت نوزادتان در هنگام خسوف باشید.

به همین دلیل رایج ترین توصیه صرفاً ماندن در داخل خانه برای مدت زمان ماه گرفتگی است. لازم نیست نگران وقوع خورشیدگرفتگی یا ماه گرفتگی در جای دیگری از جهان باشید. اگر شما یا خانواده ‌تان نگران تأثیر ماه‌گرفتگی بر روی نوزادتان هستید، ماندن در داخل خانه ضرری ندارد. به هر حال، فقط برای چند ساعت است. این کار اگر به شما و خانواده تان آرامش خاطر بدهد، احتمالاً ارزشش را دارد.

اگر نمی‌توانید یا نمی‌خواهید در طول ماه‌گرفتگی در خانه بمانید، به این معنا نیست که کودک شما آسیب می‌بیند یا با خال متولد می‌شود. با این حال، پرتوهای خورشید در طی یک خورشید گرفتگی در واقع قوی تر از حد معمول هستند. اگر مستقیم به خورشید نگاه کنید می توانند به بینایی شما آسیب برسانند. برای محافظت از چشمان خود هرگز نباید بدون عینک مخصوص خورشید گرفتگی به ماه گرفتگی نگاه کنید. ماه گرفتگی مانند خورشید گرفتگی به بینایی شما آسیب نمی رساند.

علاوه بر ماندن در داخل خانه، بایدها و نبایدهای دیگری نیز وجود دارد.

 در اینجا برخی از متداول ترین آنها وجود دارد:

• بعد از پایان ماه گرفتگی حمام کنید.
• در طول ماه گرفتگی چیزی نخورید.
• تمام غذاهای پخته شده را از قبل از ماه گرفتگی دور بریزید.
• تا جایی که می توانید استراحت کنید در حالی که ماه گرفتگی روشن است.
• در طول مدت ماه گرفتگی از وسایل تیز مانند چاقو، قیچی یا سوزن استفاده نکنید.
• پنجره ها را با روزنامه یا پرده های ضخیم بپوشانید تا هیچ اشعه ای از ماه گرفتگی وارد خانه شما نشود.

یک باور کمتر رایج اما اغلب شنیده شده، این است که یک زن باردار حتی نباید در طول ماه گرفتگی آب بنوشد. مواظب باشید که زیاد بدون غذا یا نوشیدنی نمانید. آب ننوشیدن برای مدت طولانی می تواند شما را در معرض خطر کم آبی قرار دهد، به خصوص اگر ماه گرفتگی در تابستان باشد. اگرچه فقط دو تا سه ساعت از خوردن غذا پرهیز کنید بعید است اتفاقی بیفتد. نخوریدن و نیاشامیدن طولانی مدت می تواند باعث سردرد، خستگی، اسیدیته یا حتی غش شود. اگر هر یک از این علائم را دارید با پزشک مشورت کنید.

چه محدودیت هایی در زمان کسوف رعایت می شود؟

گفته می شود که زنان باردار و نوزادان آنها در صورت رعایت برخی محدودیت ها تحت تأثیر ماه گرفتگی قرار نمی گیرند. برخی از این اقدامات احتیاطی رایج که به زنان باردار توصیه می شود عبارتند از:

• در طول مدت ماه گرفتگی از منزل خارج نشوید.
• در خانه چیزی که روز گذشته پخته شده بود، نگه ندارید.
• با اجسام نوک تیز مانند چاقو، قیچی تماسی بر قرار نکنیم.

در طول روز در معرض نور یا اشعه خورشید قرار نگیرید. پرده های سنگین بیرون کشیده شده و پنجره ها با روزنامه پوشانده شده است

ماه گرفتگی دقیقاً چیست؟

ماه گرفتگی یک سایه است که توسط ماه و زمین زمانی که در یک موقعیت خاص در حال حرکت هستند ایجاد می شود. سایه نمی تواند به کودک شما آسیب برساند. اکثر افسانه هایی که برای شما خوانده می شود، بی اساس هستند و هیچ پیامد علمی مناسبی ندارند. اگر تصمیم به رعایت اقدامات احتیاطی در طول ماه گرفتگی دارید، نکاتی را که باید به خاطر بسپارید.

به احتمال زیاد از شما خواسته می شود که در طول ماه گرفتگی چیزی نخورید یا ننوشید. این می تواند باعث کم آبی بدن شما شود و برای کودک شما مضر باشد. همچنین، با همه هیاهوی اطراف شما در مورد این رویداد و دستورالعمل های متعدد بزرگانتان در مورد باید ها و نباید ها، واضح است که شما بیش از حد هوشیار و مضطرب خواهید شد.

اضطراب می تواند منجر به افزایش فشار خون شود که برای کودک مضر است. بنابراین، چه از خرافات قدیمی پیروی کنید یا نکنید، مهم است که خود را هیدراته نگه دارید و فشار خون خود را تحت کنترل داشته باشید تا سلامت کودک خود را تأیید کنید. به خصوص اگر رویداد ماه گرفتگی در تابستان است، بیشتر مراقب باشید. اگر در طول ماه گرفتگی نوشیدنی یا غذا نمی خورید،

مطمئن شوید که علائم زیر را نشان نمی دهید:

• اسیدیته
• احساس غش
• سردرد شدید
• سرگیجه های مکرر

اگر حتی با کوچکترین این علائم مواجه شدید، فوراً با پزشک خود مشورت کنید. اگر قرار است ماه گرفتگی اتفاق بیفتد و خانواده شما از شما بخواهند آداب خاصی را رعایت کنید، از قبل با پزشک مشورت کنید. در مورد گزینه ها و کارهایی که باید و نباید انجام دهید تا علائم حیاتی خود را پشت سر هم نگه دارید، بحث کنید.

ماه گرفتگی یک پدیده طبیعی است، اما اگر نگرانی دارید، در خانه بمانید و اقدامات احتیاطی را رعایت کنید. شما دستورالعمل ها را دنبال کنید تا از سلامت کودک خود مطمئن شوید و همچنین باید از علائم حیاتی خود نیز مراقبت کنید.

نکته اصلی این است که هیچ خسوفی، چه خورشیدی و چه قمری، هیچ تاثیری بر بارداری شما ندارد، اما پیروی از آداب و رسوم و باورها انتخاب شخصی شماست. فقط استراحت کنید و اجازه دهید پدیده طبیعی از کنار آن عبور کند.

دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید.

---

مطالب پیشنهادی:

علل و علائم سرطان پستان سه گانه منفی

درمان سندرم پای بی قرار در بارداری

صرع و بارداری

تشخیص و درمان درد لگن در بارداری

تشخیص و درمان درد لگن در بارداری

در این مطلب از سایت دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان به بررسی روش های تشخیص و درمان درد لگن در بارداری خواهیم پرداخت. تا پایان همراه ما باشید.

علت درد لگن در بارداری چگونه تشخیص داده می شود؟

دلایل مختلفی برای درد لگن در دوران بارداری وجود دارد، بنابراین پزشک شما باید شما را به‌ دقت معاینه کند تا مشخص شود چه چیزی باعث آن درد می‌شود. احتمال دارد پزشک در مورد فعالیت ها و عادات شما سوالاتی بپرسد، از جمله اینکه آیا مواد مخدر مصرف کرده اید یا نه یا تصادف کرده اید.

در مورد علائمی که دارید، به پزشک خود بگویید، حتی اگر خجالت آور باشد یا به نظر بی ارتباط با درد باشد. در صورت امکان، سعی کنید اطلاعات مربوط به علائم خود را ثبت کنید، مانند زمان شروع آنها و مدت زمانی که آنها را داشته اید.

پزشک شما ممکن است واژن و دهانه رحم شما را معاینه کند. معاینه لگن محتمل است. شاید آزمایش خون و سونوگرافی را نیز انجام دهید.

درد لگن در بارداری چگونه درمان می شود؟

اگرچه همیشه باید به پزشک خود در مورد هر دردی که تجربه می کنید بگویید. اما برخی از درمان های خانگی برای درد لگن وجود دارد که خطری برای شما یا کودکتان ندارد. بسته به علت درد، می توانید امتحان کنید:

• حمام آب گرم
• ورزش در آب
• استراحت زیاد
• ماساژ حرفه ای
• تمرینات کف لگن، مانند کگل
• یک کمپرس گرم یا کمپرس یخ
• امتحان کردن بند شکم یا کمربند بارداری
• یک بالش حمایتی بین زانوها یا زیر شکم در هنگام خواب
• تمرینات کششی و تقویتی ملایم، مانند ژست کودک و گربه گاو

کگل تمریناتی برای کف لگن شما است که به تقویت عضلات حامی رحم، مثانه، روده بزرگ و کوچک کمک می کند. پزشک شما ممکن است درمان پزشکی برای درد لگن شما ارائه دهد. بسته به علت، درمان های پزشکی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

فیزیوتراپی

جراحی بعد از تولد، در مورد دیاستاز رکتی

TENS درمانی، که از دستگاهی استفاده می کند که از طریق تحریک الکتریکی به تسکین درد کمک می کند.

سخن آخر

درد لگن در دوران بارداری می تواند بسیار دردآور و چالش برانگیز باشد. طبیعی است که نگران باشید، و صحبت با پزشک در مورد درد شما ایده خوبی است. بیشتر علل درد لگن خطرناک نیستند، اما در برخی موارد، درد می تواند علامت اورژانسی باشد. اگر درد شدید یا غیرعادی، خونریزی، تب، لرز یا علائم نگران کننده دیگر را تجربه کردید، فوراً کمک بگیرید.

دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید.

 

---

مطالب پیشنهادی:

علل و علائم سرطان پستان سه گانه منفی

درمان سندرم پای بی قرار در بارداری

صرع و بارداری

صرع و بارداری

آیا مبتلایان به صرع می توانند باردار شوند

در این مطلب از سایت دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان به موضوع صرع و بارداری خواهیم پرداخت.مسئله صرع و بارداری ممکن است برای بسیاری از زنان مبتلا به صرع که قصد باردار شدن دارند، کمی نگران کننده باشد. زنان مبتلا به بیماری صرع ممکن است علائم خاصی را در دوران بارداری تجربه کنند. در حالی که این علائم، مانند تغییرات هورمونی و افزایش استرس، طبیعی هستند، مراقبت های پزشکی مناسب می تواند به افراد در مدیریت علائم صرع در زنان مبتلا به آن کمک کند.

مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) تخمین زده اند که در حدود 3.4 میلیون نفر در ایالات متحده صرع دارند. محققان بر این باورند که بیشتر موارد این بیماری به دلیل عوامل ژنتیکی رخ می دهد. با این حال، درمان های زیادی برای کنترل صرع وجود دارد. افراد مبتلا به صرع که باردار می شوند باید با پزشک متخصص مشورت کنند. آنها با مراقبت مناسب می توانند بارداری و زایمان سالمی را تجربه کنند. برای اطلاعات بیشتر در مورد صرع و بارداری ادامه مقاله را تا انتها بخوانید.

هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد صرع  باعث سخت تر شدن بارداری در زنان می شود. یک بررسی در سال ۲۰۱۶ زنان مبتلا به صرع و بدون صرع را که در تلاش برای باردار شدن بودند مقایسه کردند و محققان هیچ تفاوتی در زمان لقاح بین گروه‌ ها پیدا نکردند.

مطالعه دیگری در سال ۲۰۱۶ مغز و اعصاب زنان هم مبتلا به صرع و هم زنان سالم را در حاملگی و بارداری بررسی کرد. تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد. افراد مبتلا به صرع که مایل به باردار شدن هستند می توانند با صحبت با پزشکت اطلاعات بیشتری کسب کنند.

نگرانی های مبتلایان به صرع در دوران بارداری

افراد مبتلا به صرع ممکن است در دوران بارداری با نگرانی های بهداشتی بیشتری مواجه شوند. در برخی موارد، افراد مبتلا به این عارضه ممکن است در دوران بارداری تشنج بیشتری را تجربه کنند زیرا:

تغییرات وزن می تواند بر نحوه پاسخ بدن به دارو تأثیر بگذارد.

افزایش سطح استرس ممکن است باعث بروز حملات تشنجی شود.

تغییرات هورمونی می تواند خطر تشنج را افزایش دهد.

با این حال، این نسبتاً غیر معمول است. تقریباً دو سوم افراد مبتلا به صرع تشنج‌های کانونی را در دوران بارداری تجربه نمی‌کنند اما معاینات مداوم با متخصصین پزشکی حیاتی است. ویزیت منظم پزشک می تواند به کاهش خطر تشنج کمک کند.

دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید.

درمان و داروهای صرع در بارداری

داروهای زیادی برای درمان علائم صرع وجود دارد. برخی از رایج ترین داروهای ضد صرع (AEDs)، عبارتند از:

اسید والپروئیک

لاموتریژین

فنی توئین

فنوباربیتال

متخصصان سلامت، AED های خاصی را با خطرات خاصی در دوران بارداری مرتبط می دانند. به عنوان مثال، برخی از AED ها می توانند احتمال اختلالات عصبی رشدی را افزایش دهند. با این حال، این خطرات نادر هستند. بنابراین، پزشکان توصیه می کنند که افراد مبتلا به صرع، درمان AED را در دوران بارداری ادامه دهند. متخصصان پزشکی همچنین توصیه می کنند که افراد مبتلا به صرع در دوران بارداری اسید فولیک مصرف کنند. این مکمل می تواند خطر برخی از ناتوانی های مادرزادی را کاهش دهد.

افراد مبتلا به صرع باید قبل از ایجاد هر گونه تغییر در AED خود با پزشک خود مشورت کنند.

مراقبت های دوران بارداری در مبتلایان به صرع

افراد مبتلا به صرع در دوران بارداری نیاز به مراقبت های تخصصی دارند. این افراد باید در زمینه های زیر مراقبت شوند.

آموزش و مشاوره

افراد مبتلا به صرع باید در طول ویزیت های دوران بارداری با یک تیم مراقبت اختصاصی مشورت کنند. این تیم می تواند شامل یک متخصص زنان و زایمان، ماما، متخصص مغز و اعصاب و مشاور سلامت روان باشد. آموزش با کیفیت می تواند به افراد مبتلا به صرع کمک کند تا بارداری ایمن و موفق داشته باشند. و مشاوران می توانند به پیگیری الگوهای استرس برای کمک به کاهش خطر تشنج کمک کنند.

معاینات منظم

بیش از ۹۵ درصد از افراد باردار مبتلا به صرع زایمان سالمی را تجربه می کنند. با این حال، احتمال کمی برای عوارض خاص وجود دارد. برای کاهش این خطر، افراد مبتلا به صرع باید در دوران بارداری معاینات منظم داشته باشند. متخصصان پزشکی می توانند جنین را برای اطمینان از رشد سالم زیر نظر بگیرند. مانند هر بارداری دیگری، بازدید مداوم با یک تیم پزشکی قوی کلیدی است.

بهترین راه برای آمادگی افراد مبتلا به صرع برای بارداری آموزش است. به گفته گروه حمایتی بنیاد صرع، یادگیری عوامل خطر اولین گام برای مدیریت آنهاست.

افراد باید در مورد مدیریت AED خود با پزشک خود مشورت کنند. متخصصان مراقبت های بهداشتی مصرف کمترین مقدار AED مورد نیاز برای کنترل علائم را توصیه می کنند. پزشکان همچنین می توانند سطح AED در خون را در طول و بعد از بارداری کنترل کنند.

در دوران بارداری، افراد مبتلا به صرع باید بر خوردن یک رژیم غذایی متعادل و پایین نگه داشتن سطح استرس تمرکز کنند. این مراحل می تواند به حمایت از بارداری سالم کمک کند.

ملاحظات برای والدین و نوزاد

تبدیل شدن به یک والدین یا مراقب مبتلا به صرع می تواند احساس طاقت فرسا داشته باشد. بسیاری ممکن است نگران باشند که صرع آنها تأثیر منفی بر فرزندانشان بگذارد. اما بررسی ها نشان می دهد که والدین مبتلا به صرع بسیاری از نگرانی های مشابه را تجربه می کنند. آنها ممکن است نگران موارد زیر باشند:

تشنجی که آنها را از مراقبت از فرزندشان باز می دارد.

نمی توانند انتظارات خود را به عنوان والدین برآورده کنند.

نیاز به کمک و حمایت بیشتری نسبت به سایر والدین دارند.

پدر یا مادر شدن کار آسانی نیست. همه افراد، صرف نظر از سلامتی خود، ترس های مشابهی را قبل و در طول بارداری تجربه می کنند.

افراد مبتلا به صرع ممکن است در تهیه برنامه هایی برای رفع نگرانی های خود آرامش پیدا کنند. به عنوان مثال، آنها می توانند یک گروه پشتیبانی برای افرادی با نگرانی های مشابه، پیدا کنند یا راه اندازی کنند، یا بهتر است لیستی از شماره تلفن ها را برای لحظاتی که به یک فرد برای کمک نیاز دارند، در دسترس داشته باشند.

احساس اضطراب و دلهره بخشی طبیعی از دوران بارداری است. در حالی که افراد مبتلا به صرع ممکن است نگرانی های بیشتری داشته باشند، با آموزش و شبکه حمایتی مناسب، والدین یا مراقب و نوزاد می توانند رشد کنند.

---

مطالب پیشنهادی:

علل سندرم پای بیقرار در بارداری

علل و علائم سرطان پستان سه گانه منفی

درمان سندرم پای بی قرار در بارداری