زنان باردار در معرض خطر بیشتری برای ترمبوز سیاهرگی و آمبولی ریه قرار دارند. سه عامل اصلی خطر ساز برای ایجاد لخته خون در بارداری می تواند انعقاد خون غیر طبیعی، کاهش جریان خون و آسیب رگ ها باشد. این عوامل در دوران بارداری بیشترین خطر را شامل می شوند که بیشتر بدلیل عوامل زیر می باشند:
تغییرات سطح هورمون ها و ترکیبات خونی موثر در ایجاد لخته
کاهش جریان خون در پاها بدلیل وزن ناشی از جنین بر رگ های بالایی
صدمات ناشی از زایمان و جراحی رگ ها
کم تحرکی بعد از سزارین و زایمان
زنان چاق که بالای ۳۵ سال سن دارند، خودشان و یا یکی از اعضای خانواده شان سابقه لخته شدن خون را داشته اند در معرض خطر بیشتری برای گسترش لخته خون که مسبب آمبولی ریوی است، قرار می گیرند. خطر لخته شدن خون بعد از زایمان بیشتر از دوران بارداری است چرا که معمولا این خطر تا چند هفته بعد از زایمان به حالت طبیعی بر می گردد.
زنانیکه فرزاندانشان با عمل سزارین به دنیا آمده اند، از نظر گسترش لخته ها بیشتر در خطرند.
نشانه ها و علایم
الف) ترومبوزوریدی عمقی: این حالت در سه ماهه اول و دوم و سوم ممکن است رخ دهد. تشخیص آن در طی بارداری مشکل است از علایم آن درد و تورم یک طرفه اندام تحتانی (مخصوصاسمت چپ) است.
ب) امبولی ریه: این حالت پس از زایمان شایعتر از دوران بارداری است و ۶۳%معمولا پس از سزارین روی می دهد.از علایم ان تنگی نفس-تاکی پنه (تنفس بیش از ۳۰ )وکلاپس قلبی-ریوی است.(تنگی نفس در بارداری یکی از علایم غیر اختصاصی است).
علایم امبولی ریه: تنگی نفس ناگهانی، درد قفسه سینه، بیقراری و تاکی پنه
چه افرادی برای خطر وجود لخته ی خونی غربالگری می شوند؟
زنانیکه سابقه ی بروز لخته را داشته اند، از نظر فاکتورهای ژنتیکی که در ایجاد لخته تاثیر گذارند غربال میشوند از جمله:
# فشار خون بالا در دوران بارداری
# سابقه ی خانوادگی و فردی برای ترومبوز رگی عمیق یا آمبولی ریوی
# سقط های مکرر بخصوص در سه ماهه ی دوم
# تولد نوزاد مرده
# وضعیت شدید و تکراری تولد نوزادی با وزن کم (نوزادی که رشد خارج از رحمی داشته است)
# پره کلمپسی
