مزایای مصرف کردن شکلات در هنگام بارداری

مزایای مصرف کردن شکلات در هنگام بارداری

  مزایای مصرف شکلات در دوران بارداری

یک خبر خوب و خوشمزه برای مادران باردار داریم. خوردن ۳۰ گرم شکلات در دوران بارداری می تواند در رشد و نمو جنین اثر مثبت داشته باشد. این یک نتیجه گیری از مطالعات جدیدی در سال ۲۰۱۶ در انجمن مادر و کودک آتلانتا می باشد. نتایج این مطالعات به احتمال زیاد مورد استقبال مادران قرار خواهد گرفت. چرا که یک لیست طولانی برای پرهیز مادران وجود دارد. این در حالی است که شکلات حتی می تواند برای آن ها مفید هم باشد. مزایای زیادی است که می تواند با مصرف شکلات در دوران بارداری شامل حال تان شود.

موارد زیادی برای مزایای مصرف شکلات در دروارن بارداری مطرح شده است. شکلات حاوی فلانول که نوعی فلانوئید است، می باشد. فلانول به کاهش خطر ابتلا به بیماری های قلبی و عروقی و کاهش کلسترول خون کمک می کند. هر چه شکلات تیره تر باشد و یا به عبارتی درصد کاکائو آن بیشتر باشد فلانول آن نیز بیشتر است.

مطالعات قبلی نشان داد که مصرف شکلات در دوران بارداری به حد متوسط می تواند خطر ابتلا به بیماری پره اکلامپسی را کاهش دهد. این بیماری باعث می شود که جریان خون بدن مادر به جنین کاهش یافته و فشار خون مادر بالا برود.  هر چه شکلات سیاه در دوران بارداری بیشتر مصرف شود احتمال ابتلا به این بیماری نیز کاهش می یابد. تحقیقات او و همکارانش همچنان ادامه دارد.

آشنایی بیشتر با عمل سزارین

آشنایی بیشتر با عمل سزارین

آشنایی بیشتر با عمل سزارین

سزارین  نام نوعی از زایمان است که در آن نوزاد به کمک جراحی متولد می شود. در این جراحی با ایجاد یک شکاف در شکم مادر سعی می شود تا راهی برای خروج نوزاد ایجاد شده و آن را از داخل رحم بیرون بیاورند.در ایالات متحده حدود ۳۲ درصد از نوزادان به روش سزارین متولد می شوند. اگر شما هم یک مادر باشید احتمالا زایمان طبیعی را به اینکه زیرتیغ جراحی بروید ترجیح می دهید. زایمان طبیعی به نسبت عمل زایمان سزارین هم از نظر هزینه و هم مدت زمان بهبودی بهتر است و ما به شما زایمان طبیعی را پیشنهاد میکنیم. با این حال در برخی از موارد سزارین ممکن است انتخاب مناسب تری باشد. با ما همراه باشید.

چه عواملی باعث می شود که شما به سزارین احتیاج داشته باشید؟

-اگر از یک بیماری مزمن رنج ببرید مثلا فشار خون بالا داشته باشید یا دیابت یا بیماری های کلیه و بیماری های قلبی

اگر HIV مثبت دارید یا دچار تبخال تناسلی هستید باید سزارین کنید چرا که این بیماری ها می توانند حین زایمان طبیعی به جنین منتقل شوند.-

-هر نوع بیماری مادر زادی نوزاد که تولد آن را به صورت طبیعی خطرناک کند

-اگر کودک تان بیش از حد بزرگ باشد و حرکت آن در مجرای رحم سخت و توام با مشکل باشد. همچنین اگر جنین بیش از اندازه سنگین باشد باید سزارین انجام شود.

-اگر سن شما مناسب زایمان طبیعی نباشد وضعیت امن تر سزارین است.

-اگر چند قلو باردار باشید.

-اگر جفت تا حدی یا به طور کامل، به دور رحم پیچیده باشد.

-اگر کودک در رحم چرخیده باشد.

-اگر پزشک شما برای تان سزارین را تجویز می کند به هیچ عنوان از سوال کردن و باز کردن موضع برای خودتان اجتناب نکنید و سعی کنید هر چیزی را که لازم است برای خودتان روشن کنید.

عوارض بیماری التهاب لگن و درمان

عوارض بیماری التهاب لگن و درمان

به عفونت بخش فوقانی دستگاه تناسلی زنان، شامل رحم، لوله‌های فالوپ و تخمدان‌ها، بیماری التهابی لگن (PID) گفته می‌شود. این بیماری عموماً بانوانی را درگیر می‌کند که می‌توانند فعالیت جنسی داشته باشند و 15 تا 24 سال سن دارند. اگر عفونت رحم در خون منتشر شود، عارضه بسیار خطرناک می‌گردد و حتی ممکن است مرگ بیمار را به دنبال داشته باشد.

عوارض بلندمدت التهاب لگن

چنانچه التهاب لگن درمان نشود، علائم آن تشدید می‌شود و منجر به بروز مشکلاتی از قبیل موارد زیر می‌گردد:

  • ناباروری
  • حاملگی خارج از رحم
  • درد مزمن لگن: درد پایین شکم در اثر زخم شدن لوله‌های فالوپ و دیگر اندام‌های حفره لگن

همچنین ممکن است عفونت رحم در دیگر بخش‌های بدن منتشر شود. اگر عفونت به خون برسد، احتمال مرگ بیمار وجود خواهد داشت.

آزمایش‌های تشخیصی التهاب لگن

تشخیص بیماری

متخصص زنان و زایمان پس از شنیدن علائم می‌تواند بیماری التهابی لگن را تشخیص دهد. پزشک در اکثر موارد آزمایش‌های زیر را برای تایید تشخیص انجام می‌دهد:

  • معاینه لگن به منظور بررسی اندام‌های لگن
  • کشت دهانه رحم به منظور بررسی عفونت کردن دهانه رحم
  • آزمایش ادرار برای بررسی وجود نشانه‌های خون، سرطان و دیگر بیماری‌ها

متخصص نمونه‌ها را پس از جمع‌آوری به آزمایشگاه می‌فرستد.

برآورد آسیب

متخصص آزمایش‌های بیشتری را پس از تشخیص بیماری التهابی لگن انجام می‌دهد و میزان آسیب‌دیدگی ناحیه لگن را برآورد می‌کند. عفونت رحم گاهی زخم شدن لوله‌های فالوپ و آسیب دائمی اندام‌های تناسلی را به دنبال دارد. آزمایش‌های تکمیلی به شرح زیر است:

  • سونوگرافی لگن: آزمایش تصویربرداری که در آن از امواج صوتی برای تهیه تصاویری از اندام‌های داخلی استفاده می‌شود.
  • نمونهبرداری از آندومتر: پزشک در این عمل سرپایی نمونه کوچکی از بافت پوششی رحم را برای بررسی جدا می‌کند.
  • لاپاراسکوپی: پزشک در این عمل سرپایی وسیله منعطفی را از راه برش ایجاد شده در شکم وارد بدن می‌کند تا بتواند اندام‌های داخل حفره لگن را مشاهده کند.

درمان

متخصص زنان و زایمان برای درمان بیماری التهابی لگن آنتی بیوتیک تجویز می‌کند. از آنجایی که ممکن است متخصص نوع باکتری عامل عفونت را نداند، دو نوع آنتی‌بیوتیک برای از بین بردن انواع باکتری‌های تجویز می‌شود. علائم چند روز پس از شروع درمان کمتر می‌شود یا کاملاً از بین می‌رود. با این حال باید دوره درمان را حتی در صورت تسکین علائم کامل کرد. قطع زودهنگام مصرف دارو باعث عود کردن عفونت می‌شود.

چنانچه بیمار به علت بارداری، عدم توانایی در بلع، آبسه لگن (کیسه مملو از چرک با عامل عفونی) یا ابتلا به دیگر بیماری‌ها نتواند آنتی بیوتیک مصرف کند، متخصص دستور بستری می‌دهد.  بیماری التهابی لگن به ندرت و صرفاً در صورت پاره شدن آبسه لگن یا احتمال پاره شدن آن نیاز به جراحی پیدا می‌کند. چنانچه عفونت به درمان واکنش نشان ندهد و برطرف نشود، نیز انجام جراحی ضرورت می‌یابد.

ازآنجایی که باکتری‌های عامل التهاب لگن از راه تماس جنسی منتقل می‌شوند، همسر مبتلا نیز باید تحت درمان قرار بگیرد. آقایان گاهی ناقلان خاموش باکتری‌هایی هستند که عامل بیماری التهابی لگن محسوب می‌شوند. چنانچه همسر درمان نشود، خانم نیز مجدد دچار عفونت خواهد شد. متخصص از بانوان دچار عفونت رحم می‌خواهد تا زمان برطرف شدن عفونت از آمیزش خودداری کنند .

روش‌های پیشگیری از التهاب لگن

با رعایت توصیه‌های زیر می‌توان احتمال ابتلا به بیماری التهابی لگن را کاهش داد:

  • نزدیکی ایمن
  • آزمایش دادن برای بررسی وجود عفونت‌های قابل انتقال از راه رابطه جنسی
  • خودداری از دوش واژینال
  • ناحیه تناسلی را پس از دفع از جلو به عقب پاک کنید تا باکتری‌ها وارد واژن نشود.
بیماری التهاب لگن چیست؟ ( علل و علائم )

بیماری التهاب لگن چیست؟ ( علل و علائم )

به عفونت بخش فوقانی دستگاه تناسلی زنان، شامل رحم، لوله‌های فالوپ و تخمدان‌ها، بیماری التهابی لگن (PID) گفته می‌شود. این بیماری عموماً بانوانی را درگیر می‌کند که می‌توانند فعالیت جنسی داشته باشند و 15 تا 24 سال سن دارند. اگر عفونت رحم در خون منتشر شود، عارضه بسیار خطرناک می‌گردد و حتی ممکن است مرگ بیمار را به دنبال داشته باشد.

بیماری التهاب لگن چیست؟

لگن در پایین شکم قرار دارد و لوله‌های فالوپ، تخمدان‌ها، دهانه رحم (سرویکس) و رحم را دربر می‌گیرد. باکتری‌های مختلفی باعث عفونت رحم می‌شود که از آن جمله می‌توان به باکتری عامل عفونت‌های قابل انتقال از راه رابطه جنسی (STIs) اشاره کرد. روند ابتلا به بیماری به این شکل است که باکتری‌ها ابتدا وارد واژن می‌شوند و آن را عفونی می‌کنند. این عفونت به مرور زمان به دیگر اندام‌های داخل حفره لگن نیز سرایت می‌کند.

علل التهاب لگن

عفونت‌های قابل انتقال از راه رابطه جنسی (STIs)

عامل ابتلا به بیماری یک نفر از هر چهار خانم مبتلا به عفونت رحم عفونت‌های قابل انتقال از راه رابطه جنسی (STI) مانند کلامیدیا یا سوزاک است. این باکتری‌ها معمولاً فقط دهانه رحم یعنی جایی را عفونی می‌کنند که به راحتی با آنتی‌بیوتیک درمان می‌شود. البته چنانچه عفونت دهانه رحم درمان نشود، احتمال دارد باکتری‌ها در بخش فوقانی دستگاه تناسلی نیز منتشر شوند. برآورد می‌شود که یک مورد از هر ده مورد درمان نشده کلامیدیا ظرف یک سال به بیماری التهابی لگن تبدیل شود.

دیگر دلایل

علت عفونت منتهی شونده به بیماری التهاب لگن در بسیاری از موارد مشخص نیست. باکتری‌های بی‌خطر موجود در واژن گاهی از دهانه رحم رد می‌شوند و به اندام‌های تناسلی می‌رسند. هر چند این باکتری‌ها در محیط واژن خطری ندارند، اما در دیگر بخش‌های بدن تولید عفونت می‌کنند.

درهر حال بعضی از عامل‌های خطر و علل عفونت رحم عبارت‌‌اند از:

  • سابقه ابتلا به بیماری التهابی لگن
  • آسیب دیدن دهانه رحم پس از زایمان یا سقط جنین
  • انجام شدن عملی مانند سقط که دهانه رحم طی آن باز شده باشد.
  • معاینه رحم یا قرار دادن دستگاه ضدبارداری داخل رحمی (کویل)

دیگر عامل‌های عفونت رحم به شرح زیر است:

  • رابطه جنسی در سنین پایین‌تر از 25 سال
  • رابطه جنسی با بیش از یک نفر
  • استفاده نکردن از کاندوم
  • استفاده از دستگاه داخل رحمی (آی یو دی) پیشگیری از بارداری
  • دوش واژینال

علائم التهاب لگن

برخی بانوان در اثر التهاب لگن با هیچ گونه علامتی مواجه نمی‌شوند. در هر حال علائم متداول عفونت رحم به شرح زیر است:

  • درد پایین شکم (شایع‌ترین علامت التهاب لگن)
  • درد بالای شکم
  • تب
  • مقاربت دردناک
  • احساس درد هنگام ادرار
  • قاعدگی نامنظم
  • افزایش ترشحات واژن یا بدبو بودن آن
  • خستگی

شدت درد ناشی از بیماری التهابی لگن خفیف تا متوسط است. با این حال برخی بانوان درد شدید و علائم زیر را تجربه می‌کنند:

  • درد تیز و تیر کشنده شکم
  • استفراغ
  • تب بالا بیشتر از 38.3 درجه سانتی گراد (101 درجه فارنهایت)

در صورت بروز علائم شدید باید به سرعت با متخصص زنان و زایمان تماس گرفت.

عوارض یائسگی زودرس و درمان

عوارض یائسگی زودرس و درمان

متوسط سن آغاز یائسگی طبیعی حدود 50 سال است. با این حال برخی زنان به دلیل وجود مسائل ژنتیکی، بیماری‌ها و یا عمل‌های پزشکی، قبل از سن 40 سالگی یائسه می‌شوند. یائسگی که قبل از این سن رخ دهد، چه به صورت طبیعی و چه به دلیل وجود برخی مسائل، با نام یائسگی زودرس یا زودهنگام شناخته می‌شود.

بسیاری از زنانی که دچار یائسگی زودرس می‌شوند علاوه بر علائمی مانند گرگرفتگی، نوسانات خلقی و سایر علائمی که با یائسگی همراه است؛ باید با نگرانی‌ها و اضطراب‌های جسمی و روحی نیز مقابله کنند. به عنوان مثال، از آنجا که یائسگی خبر از پایان یافتن سال‌های باروری زنان دارد؛ زنی که می‌خواهد باردار شود و دچار یائسگی زودرس می‌شود، به احتمال زیاد آشفته و نگران خواهد شد.

اثرات و عوارض

زنانی که وارد یائسگی زودرس می‌شوند می‌توانند علائمی شبیه به آنچه که در یائسگی طبیعی رخ می‌دهد، تجربه کنند. این علائم برای برخی از زنانی که دچار یائسگی زودرس می‌شوند، بسیار شدید است. علاوه بر این زنانی که دچار یائسگی زودرس می‌شوند، ممکن است بیشتر در معرض خطر برخی عارضه‌ها مانند بیماری‌های قلبی و پوکی استخوان باشند. سایر مشکلات سلامتی که ممکن است به دلیل نبود هورمون استروژن رخ دهد عبارتند از: افزایش خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ و سرطان تخمدان، بیماری‌های پریودنتال (مربوط به دهان و لثه)، افتادن دندان‌ها و بیماری آب مروارید چشم.

در مورد روش‌های درمانی که می‌توانند به کاهش علائم یائسگی شما کمک کند، مانند هورمون درمانی، و همچنین در مورد راه‌هایی که سلامتی شما را حفظ خواهند کرد با پزشک خود مشورت کنید.

ممکن است زنانی که می‌خواهند بچه‌دار شوند و دچار یائسگی زودرس شده‌اند، احساس نگرانی شدیدی پیدا کنند. اگر می‌خواهید مادر شوید، در مورد سایر گزینه‌های درمانی مانند لقاح مصنوعی و یا رحم اجاره ای با پزشک خود صحبت کنید. مکن است پزشک، روش‌های مختلفی از درمان ناباروری را به شما پیشنهاد دهد.

تشخیص

متخصص زنان و زایمان برای تشخیص یائسگی زودرس، به احتمال زیاد یک معاینه فیزیکی انجام خواهد داد و برای رد کردن احتمال بارداری و وجود عارضه‌هایی مانند بیماری‌های تیروئید، دستور انجام یک آزمایش خون را خواهد داد. همچنین ممکن است آزمایشی برای اندازه‌گیری سطوح استرادیول شما، دستور دهد. استرادیول شکلی از استروژن است که پایین بودن سطح آن می‌تواند بیانگر این باشد که تخمدان‌های شما در حال ازکارافتادن هستند. وقتی سطح هورمون استرادیول زیر 30 باشد، ممکن است نشان‌دهنده‌ی این باشد که شما یائسه شده‌اید.

با این حال مهم‌ترین تست برای تشخیص یائسگی زودرس، آزمایش خونی است که در آن میزان هورمون تحریک‌کننده فولیکول (FSH) اندازه‌گیری شود. هورمون FSH باعث می‌شود تخمدان‌های شما، استروژن تولید کنند. هنگامی که تخمدان‌ها تولید استروژن خود را کاهش می‌دهند، سطح هورمون FSH افزایش می‌یابد. وقتی سطح FSH بالای 40 باشد، معمولاً نشان از یائسه شدن شما دارد.

درمان

علائم و مشکلات سلامتی و همچنین مسائل عاطفی که به دلیل یائسگی زودرس رخ می‌دهند را می‌توان با بکارگیری روش‌هایی که برای یائسگی طبیعی مورد استفاده قرار می‌گیرند، مدیریت و درمان کرد.

هورمون درمانی

مؤثرترین گزینه جهت درمان علائم یائسگی مانند گرگرفتگی، استروژن درمانی است. بسته به سابقه پزشکی خود و خانواده‌تان، ممکن است پزشک برای تسکین علائم شما دوزهای پایینی از استروژن را توصیه کند. اگر رحم داشته باشید (رحم شما با عمل جراحی برداشته نشده باشد)، علاوه بر استروژن به پروژسترون نیز نیاز خواهید داشت. استروژن به جلوگیری از بروز پوکی استخوان نیز کمک می‌کند. در صورتی که هورمون درمانی در عرض پنج سال بعد از آخرین سیکل قاعدگی شروع شده باشد، ممکن است مزایایی برای قلب شما نیز داشته باشد.

استروژن واژینال

برای کاهش خشکی واژن می‌توان با استفاده از کرم‌ها، قرص‌ها و یا حلقه‌های واژینال، استروژن را به طور مستقیم به واژن اعمال کرد. در این روش تنها مقدار کمی استروژن آزاد می‌شود که توسط بافت واژن جذب می‌شود. این روش درمانی می‌تواند خشکی واژن، درد و ناراحتی در هنگام مقاربت و برخی از مشکلات ادراری را تسکین دهد.

داروهای ضدافسردگی با دوز پایین

برخی داروهای ضدافسردگی خاص که به گروهی از داروهایی به نام مهارکننده‌های سروتونین انتخابی (SSRI ها) تعلق دارند، ممکن است گرگرفتگی ناشی از یائسگی را کاهش دهند. مصرف داروی ضدافسردگی با دوز پایین می‌تواند برای زنانی که به دلایل سلامتی نمی‌توانند استروژن مصرف کنند و همچنین برای زنانی که برای نوسانات خلقی به داروهای ضدافسردگی نیاز دارند، مفید باشد.

داروهایی برای جلوگیری یا درمان پوکی استخوان

بسته به نیازهای فردی، ممکن است پزشکان برای برخی بیماران داروهایی برای جلوگیری و یا درمان پوکی استخوان تجویز کنند. داروهای مختلفی وجود دارند که به کاهش پوکی استخوان و خطر شکستگی استخوان کمک می‌کنند.

درمان سنتی و گیاهی

بسیاری از گیاهان و علف‌ها می‌توانند با نیازهای بدن ما سازگار شوند. زیرا گیاهان ویژگی‌های مختلف مولکولی را با هورمون‌های ما به اشتراک می‌گذارند؛ این کار به آنها اجازه می‌دهد تا از تولید هورمون توسط بدن محافظت کنند، روند آن را کنترل کنند و یا حتی از آنچه که هورمون‌های ما بسته به نیازهای منحصر به فرد بدن انجام می‌دهند، تقلید کنند.

برخی از گیاهانی که می‌توانند به کاهش علائم یائسگی کمک کند عبارتند از: توت مار (black cohosh)، گل ساعتی (passionflower)، پنج انگشت (chasteberry)، سیب‌زمینی شیرین وحشی (wild yam) و آشواگاندا یا جینسینگ هندی (ashwagandha).

آیا می‌توان یائسگی زودرس را برگرداند؟

همیشه نمی‌توان یائسگی زودرس را متوقف و به حالت قبل برگرداند. معمولاً هنگامی که یائسگی شروع شد، بعید است بتوان آن را برگرداند.

علل و علائم یائسگی زودرس

علل و علائم یائسگی زودرس

علل

یائسگی زودرس می‌تواند ناشی از دریافت برخی روش‌های درمانی پزشکی باشد؛ یا ممکن است به صورت خود به خود رخ دهد. برخی از علل احتمالی عبارتند از:

  • نقص‌های کروموزومی: مشکلات کروموزومی می‌تواند باعث یائسگی زودرس شود. به عنوان مثال زنان مبتلا به سندروم ترنر، بدون تمام یا بخشی از یک کروموزوم X به دنیا می‌آیند. تخمدان‌های این افراد به صورت طبیعی شکل نمی‌گیرد و در نتیجه یائسگی زودرس رخ می‌دهد.
  • ژنتیک: زنانی که در سابقه خانوادگی خود یائسگی زودرس دارند، بیشتر احتمال دارد که خودشان نیز به یائسگی زودرس دچار شوند.
  • بیماری‌های خود ایمنی: سیستم ایمنی بدن که به طور معمول با بیماری‌ها مبارزه می‌کند، ممکن است به اشتباه به تخمدان‌ها حمله کند و از تولید هورمون توسط آنها جلوگیری کند. اختلالات تیروئید و آرتریت روماتوئید، دو بیماری هستند که می‌توانند باعث این اتفاق شوند.

روش‌های درمانی پزشکی که ممکن است باعث یائسگی زودرس شوند عبارتند از:

  • شیمی‌درمانی و یا پرتودرمانی در ناحیه لگن به دلیل وجود سرطان: این روش‌های درمانی می‌توانند به تخمدان‌ها آسیب بزنند و باعث متوقف شدن سیکل قاعدگی شما شوند. این روش‌های درمانی ممکن است بی‌درنگ و یا چندین ماه بعد، باعث بروز مشکلاتی مانند مشکلات باروری نیز شوند.
  • عمل جراحی برای برداشتن تخمدان‌ها: عمل جراحی برای برداشتن هر دو تخمدان که با نام اووفورکتومی دوجانبه نیز شناخته می‌شود، بی‌درنگ باعث یائسگی می‌شود. پس از انجام این عمل جراحی، سیکل قاعدگی بیمار متوقف خواهد شد و سطح هورمون‌های او به سرعت کاهش پیدا خواهند کرد.
  • عمل جراحی برای برداشتن رحم: برخی از زنانی که عمل هیسترکتومی که در آن رحم به طور کامل برداشته می‌شود را انجام می‌دهند، قادر به نگه داشتن تخمدان‌های خود هستند. این زنان بی‌درنگ به دوران یائسگی وارد نخواهند شد، زیرا تخمدان‌های آنها به ساخت هورمون ادامه خواهد داد. اما از آنجا که رحم آنها برداشته شده است، دیگر پریود نمی‌شوند و قادر به باردارشدن نیز نیستند.

وقتی یائسگی به صورت خود به خود و زودتر از وقت موعد رخ دهد، با نام «یائسگی زودرس» و یا «نارسایی زودرس تخمدان» شناخته می‌شود. اما یک اصطلاح بهتر برای این عارضه، «نارسایی مقدماتی تخمدان» است که کاهش فعالیت در تخمدان‌ها را توصیف می‌کند. در برخی موارد، زنان تخمدان‌هایی دارند که هنوز از زمانی به زمان دیگر هورمون تولید می‌کنند و ازاین‌رو سیکل قاعدگی آنها بازمی‌گردد. برخی زنان حتی بعد از تشخیص یائسگی نیز می‌توانند باردار شوند.

علائم

علائمی یائسگی زودرس، اغلب شبیه همان علائمی هستند که زنان در یائسگی طبیعی تجربه می‌کنند. این علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • نامنظم شدن سیکل قاعدگی و یا متوقف شدن آن
  • سیکل‌های قاعدگی که شدیدتر و یا خفیف‌تر از سیکل‌های طبیعی هستند.
  • گرگرفتگی (احساس ناگهانی گرما که بیشتر در ناحیه فوقانی بدن منتشر می‌شود)

این علائم نشان از این دارد که تخمدان‌ها استروژن کمتری تولید می‌کنند.

برخی زنان علاوه بر علائم فوق ممکن است علائم زیر را نیز تجربه کنند:

  • خشکی واژن (همچنین ممکن است واژن نازک‌تر شود و قابلیت انعطاف‌پذیری آن کاهش یابد)
  • تحریک‌پذیری مثانه و تشدید ناتوانی در کنترل مثانه (بی‌اختیاری ادرار)
  • تغییرات احساسی (تحریک‌پذیری، نوسانات خلقی، افسردگی خفیف)
  • خشک شدن پوست، چشم‌ها و یا دهان
  • بی‌خوابی
  • کاهش میل جنسی

علاوه بر تجربه علائمی که در بالا ذکر شد، اگر سن شما کمتر از 40 سال است و به هرکدام از عارضه‌های زیر مبتلا بودید؛ برای تعیین اینکه آیا دچار یائسگی زودرس شده‌اید یا خیر و درمان گرگرفتگی دوران یائسگی باید به یک پزشک متخصص زنان و زایمان مراجعه کنید.

  • شما تحت روش‌های شیمی‌درمانی و پرتودرمانی قرار گرفته‌اید.
  • شما یا یکی از اعضای خانواده‌تان، به یک اختلال خود ایمنی مانند کم‌کاری تیروئید، بیماری گریوز و یا لوپوس مبتلا هستید.
  • به مدت بیش از یک سال، علیرغم تلاش برای باردارشدن نتیجه‌ای نگرفتید.
  • مادر و یا خواهر شما، یائسگی زودرس را تجربه کرده است.
چه کسانی باید هورمون درمانی انجام دهند؟

چه کسانی باید هورمون درمانی انجام دهند؟

هورمون‌درمانی (هورمون‌تراپی) داروهایی حاوی هورمون‌های زنانه برای جایگزینی هورمون‌های موجود در بدن‌ هستند که پس از یائسگی دیگر قادر به تولید هورمون نمی‌باشند. این روش یک درمان استاندارد برای زنان مبتلا به گرگرفتگی و دیگر عوارض یائسگی، بوده است. همچنین این گمان وجود داشته است که هورمون‌درمانی (که امروزه یه این نام شناخته می‌شود) مزایای بلند مدتی جهت پیشگیری از بیماری‌های قلبی و احتمالاً جنون دارد. هورمون‌درمانی برای پیشگیری از بیماری‌هایی مانند بیماری‌های قلبی و یا از دست دادن حافظه توصیه نمی‌شود. با این حال، بررسی‌های بیشتر آزمایش‌های بالینی و شواهد جدید نشان می‌دهد که هورمون‌درمانی ممکن است بسته به عوامل خطر انتخاب خوبی برای برخی زنان باشد.

استروژن سیستمیک با وجود خطراتی که برای سلامتی دارد همچنان موثرترین درمان برای عوارض یائسگی می‌باشد. مزایای هورمون تراپی ممکن است در صورتی که سالم بوده و شرایط زیر را داشته باشید، مهم‌تر از خطرات آن باشد:

  • تجربه‌ی گرگرفتگی متوسط تا شدید یا سایر عوارض یائسگی را داشته باشید.
  • توده‌ی استخوانی خود را از دست داده باشید و قادر به تحمل سایر درمان‌ها نباشید و یا برایتان سودمند واقع نشده‌اند.
  • قطع شدن پریود پیش از 40 سالگی یا از دست دادن عملکرد طبیعی تخمدان قبل از 40 سالگی (نارسایی زودرس تخمدان)

زنانی که یائسگی زودرس را تجربه می‌کنند، به خصوص آنهایی که تخمدان‌شان را خارج کرده‌اند و تا قبل از 45 سالگی درمان استروژن را انجام نداده‌اند، بیشتر در خطر ابتلا به شرایط زیر می‌باشند:

  • پوکی استخوان
  • بیماری‌های عروق کرونر قلب
  • مرگ زودرس
  • پارکینسونیسم (علائم شبیه به پارکینسون)
  • اضطراب یا افسردگی

یائسگی زودرس معمولاً خطر ابتلا به انواع سرطان پستان را کاهش می‌دهد. برای زنانی که پیش از موعد یائسه می‌شوند، مزایای حفاظتی هورمون درمانی معمولاً قابل توجه‌تر از خطرات آن است. سن، نوع یائسگی و زمان  سپری شده از یائسگی نقش مهمی در خطرات مرتبط با هورمون‌درمانی ایفا می‌کند. با متخصص زنان و زایمان در مورد خطرات پیش روی خود مشورت کنید.

تاثیرات هورمون درمانی بر یائسگی و سرطان سینه

تاثیرات هورمون درمانی بر یائسگی و سرطان سینه

هورمون‌درمانی (هورمون‌تراپی) داروهایی حاوی هورمون‌های زنانه برای جایگزینی هورمون‌های موجود در بدن‌ هستند که پس از یائسگی دیگر قادر به تولید هورمون نمی‌باشند. این روش یک درمان استاندارد برای زنان مبتلا به گرگرفتگی و دیگر عوارض یائسگی، بوده است. همچنین این گمان وجود داشته است که هورمون‌درمانی (که امروزه یه این نام شناخته می‌شود) مزایای بلند مدتی جهت پیشگیری از بیماری‌های قلبی و احتمالاً جنون دارد. هورمون‌درمانی برای پیشگیری از بیماری‌هایی مانند بیماری‌های قلبی و یا از دست دادن حافظه توصیه نمی‌شود. با این حال، بررسی‌های بیشتر آزمایش‌های بالینی و شواهد جدید نشان می‌دهد که هورمون‌درمانی ممکن است بسته به عوامل خطر انتخاب خوبی برای برخی زنان باشد.

مزایا

مزایای هورمون درمانی تا حدودی بستگی به این دارد که شما نوع سیستمیک هورمون درمانی و یا آماده‌سازی واژینال استروژن با دوز پایین را اتخاذ کرده باشید.

  • هورمون درمانی سیستمیک: استروژن سیستمیک که به صورت‌ قرص، برچسب پوستی، ژل، کرم و یا اسپری موجود می‌باشد موثرترین درمان برای تسکین گرگرفتگی آزاردهنده و تعریق شبانه در طی یائسگی است. استروژن همچنین می‌تواند عوارض واژنی ناشی از یائسگی مانند خشکی، خارش و سوزش واژن و درد هنگام مقاربت را کاهش دهد. با اینکه استروژن برای پیشگیری از بیماری پوکی استخوان اثبات شده است، اما پزشکان معمولاً داروهایی به نام بیس‌فسفونات را برای درمان پوکی استخوان توصیه می‌کنند.
  • داروهای واژنی با دوز پایین: آماده‌سازی واژینال استروژن با دوز پایین -که به صورت کرم، قرص و حلقه‌ واژن وجود دارد- می‌تواند به طور موثری عوارض واژنی و برخی از علائم بی‌اختیاری ادرار را درمان کند، در حالی که جذب آن به بدن را نیز به حداقل می‌رساند. این روش به رفع گرگرفتگی، تعریق شبانه و یا محافظت در برابر پوکی استخوان کمکی نمی‌کند.

انجام هورمون درمانی سیستمیک برای طولانی مدت جهت پیشگیری از عوارض پس از یائسگی دیگر توصیه نمی‌شود. اما برخی اطلاعات نشان می‌دهند که استروژن در صورتی که در اوایل سال‌های پس از یائسگی استفاده شود می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی را کاهش دهد. برای زنانی که رحم خود را خارج نکرده‌اند، استروژن معمولاً همراه با پروژسترون یا پروژستین (دارویی شبیه به پروژسترون) تجویز می‌شود. دلیل آن این است که زمانی که استروژن با پروژسترون تعدیل نشود، می‌تواند رشد پوشش داخلی رحم را تحریک کند، و خطر ابتلا به سرطان رحم را افزایش دهد. زنانی که رحم خود را خارج کرده باشند نیازی به استفاده از پروژسترون نخواهند داشت.

 

چه کسانی باید از هورمون درمانی پرهیز کنند؟

زنانی که سابقه ابتلا به سرطان سینه، سرطان تخمدان، سرطان مخاط رحم، لخته شدن خون در پاها یا ریه و یا سکته را داشته باشند، معمولاً نباید از هورمون درمانی استفاده کنند. از طرفی زنانی که هورمون درمانی می‌کنند نباید سیگار بکشند. زنانی که از عوارض یائسگی رنج نمی‌برند و پس از 45 سالگی یائسه شده‌اند، برای حفظ سلامتی نیازی به هورمون تراپی ندارند. به جای آن بهتر است با پزشک خود درباره‌ی استراتژی‌های موجود جهت کاهش خطر ابتلا به بیماری‌هایی مانند پوکی استخوان و بیماری‌های قلبی مشورت کنند، که این استراتژی‌ها ممکن است شامل تغییر در شیوه زندگی و مصرف داروهایی غیر از هورمون درمانی برای حفاظت طولانی مدت از خود باشند.

 درمان

در مورد روش‌های زیر با متخصص زنان و زایمان صحبت کنید.

  • یافتن بهترین محصول و روش استفاده از آن: شما می‌توانید استروژن را به صورت قرص، برچسب، ژل، کرم واژینال، شیاف یا حلقه‌ای که در مهبل قرار می‌گیرد استفاده کنید. اگر تنها علائم واژنی مربوط به یائسگی را داشته باشید، استروژن با دوز پایین در کرم، قرص و یا حلقه واژینال گزینه بهتری نسبت به قرص خوراکی یا برچسب پوستی است.
  • به حداقل رساندن مقدار داروی مصرفی: از کمترین دوز موثر در کوتاه‌ترین زمان مورد نیاز جهت درمان علائم استفاده کنید، مگر اینکه سن شما کمتر از 45 سال باشد، که در این صورت برای محافظت در برابر تاثیرات طولانی مدت کمبود استروژن بر سلامتی نیاز به استروژن کافی خواهید داشت. اگر علائم یائسگی ماندگار باشند بطوری که بطور قابل ملاحظه‌ای کیفیت زندگی را مختل کنند، ممکن است پزشک درمان طولانی مدت‌تری را توصیه کند.
  • مراقبت پس از درمان: برای اطمینان از تداوم برتری داشتن مزایای هورمون درمانی بر خطرات آن و نیز انجام معایناتی چون ماموگرافی و معاینه لگن به طور منظم به پزشک مراجعه کنید.
  • انتخاب شیوه‌ی زندگی سالم: فعالیت بدنی و ورزش را در برنامه روزانه‌ی خود بگنجانید، یک رژیم غذایی سالم مصرف کنید، وزن سالمی داشته باشید، سیگار نکشید و الکل مصرف نکنید، استرس خود را کنترل کنید، و بیماری‌های مزمن مانند کلسترول بالا و یا فشار خون بالا را مدیریت کنید.

اگر هیسترکتومی نداشته‌اید و از استروژن درمانی سیستمیک استفاده می‌کنید، نیاز به پروژستین نیز خواهید داشت. پزشک می‌تواند به شما کمک کند تا روشی درمانی که بهترین مزایا و راحتی را درکنار کاهش خطرات و هزینه به همراه دارد، بیابید.

اگر نتوانید از هورمون درمانی استفاده کنید چه باید کرد؟

ممکن است بتوانید گرگرفتگی ناشی از یائسگی را با اتخاذ روش‌های سالم زندگی کنترل کنید، از جمله: خنک نگه داشتن بدن، محدود کردن مصرف نوشیدنی‌های کافئین‌دار و الکلی، و تمرین تنفس آرام و شمرده یا دیگر تکنیک‌های تمدد اعصاب. برای مشکلات واژن مانند خشکی واژن، درد هنگام نزدیکی، یک مرطوب‌کننده یا روان‌کننده واژینال ممکن است باعث تسکین علائم شود. با متخصص زنان و زایمان درباره‌ی داروی تجویزی اسپمیفن که ممکن است به کاهش دردناک بودن مقاربت کمک کند، مشورت کنید. همچنین روش‌های جایگزین پزشکی مانند تای‌چی، یوگا و طب سوزنی نیز وجود دارند که می‌توانید امتحان کنید. برای یافتن یک روش موثر و سالم که بهترین تاثیر را برای شما خواهد داشت با پزشک خود مشورت کنید.

خطرات

یک آزمایش بالینی مرتبط با این درمان که استروژن را در زنانی که قبلاً دچار هیسترکتومی بوده‌اند بررسی کرده است، نشان داده که خطر افزایش سرطانی سینه یا بیماری قلبی وجود ندارد. خطر سکته و لخته خونی مشابه با درمان ترکیبی بوده است. هورمون درمانی به خصوص مصرف استروژن ترکیب شده با پروژستین می‌تواند موجب متراکم نشان داده شدن سینه‌ها در ماموگرافی شده و در نتیجه تشخیص سرطان سینه را دشوار کند. همچنین در صورتی که هورمون درمانی به مدت چندین سال انجام شده باشد، خطر سرطان سینه افزایش پیدا می‌کند. این یافته در چندین مطالعه درباره‌ی ترکیب‌های مختلف هورمون درمانی تایید شده است و تنها محدود به ترکیب قرص استروژن و پروژستین نمی‌باشد. خطرات هورمون درمانی ممکن است بسته به اینکه استروژن به تنهایی مصرف شده باشد و یا همراه با پروژستین و نیز بسته به سن فعلی و سن شروع قاعدگی، مقدار دوز و نوع استروژن، و سایر خطرات مرتبط با سلامتی مانند خطر بیماری‌های قلبی عروقی، سرطان و سابقه خانوادگی، متغیر باشد. تمام این خطرات باید در هنگام تصمیم‌گیری درباره‌ی اینکه هورمون درمانی برای شما گزینه مناسبی است یا خیر، در نظر گرفته شوند.