نکاتی در مورد شیرخشک نوزادان

نکاتی در مورد شیرخشک نوزادان

آیا می دانید برای انتخاب شیرخشک باید به چه نکاتی توجه کنید ؟
پنج نکته کلیدی که پیش از این در مورد تغذیه نوزاد با شیرخشک نمی دانستید! انتخاب یک شیر خشک مناسب برای کودک از اهمیت زیادی برخوردار است اما پیش از آن باید بدانید که شیرخشک چگونه بر مدفوع کودک تاثیر می گذارد یا میزان تغذیه کافی با شیرخشک چه قدر است. در این مقاله شما را با چند واقعیت جالب و تعجب برانگیز در خصوص تغذیه با شیرخشک آشنا می کنیم. مدفوع نوزادانی که با شیرخشک تغذیه می شوند، متفاوت است محتوای پوشک کودک مستقیما تحت تاثیر ماده غذایی است که مصرف می کند و نه تنها مدفوع کودکانی که با شیرخشک تغذیه می شوند، متفاوت است بلکه ممکن است کمی غیرقابل انتظار هم به نظر برسد خصوصا برای والدینی که تغذیه کودک را از شیرمادر به شیرخشک تغییر می دهند. مثلا اگر در 5 هفتگی شروع به تغذیه با شیرخشک بکنید، مدفوع کودک از نظر بو، بافت، غلظت، مقدار، رنگ و تعداد دفعات تغییر خواهد کرد. این تغییر به علت سازگاری بدن با آنچه می خورد اتفاق می افتد. بافت داخلی دستگاه گوارش بر اساس غذایی که وارد آن می شود، تغییر می کند و از آنجا که شیرخشک با شیرمادر تفاوت دارد، این تغییر ایجاد می شود. بسیاری از والدین گزارش کرده اند که بوی مدفوع کودکانی که شیرخشک مصرف می کنند، قوی تر است و از نظر رنگ تیره تر و از نظر اندازه باریکتر است.

نوزادان شیرخشک و شیرمادر را با یک سرعت هضم نمی کنند آیا فاصله زمانی تغذیه کودکانی که با شیرخشک تغذیه می شوند، بیشتر از کودکانی است که شیر مادر می خورند؟ پاسخ این سوال به بیانی “بله” است. شیر مادر و بیشتر شیرخشک ها شامل پروئئین وی و کازئین هستند. شیر مادر پروتئین وی بیشتر دارد که نسبت به کازئین هضم آسان تری دارد و به همین علت کودک سریعتر آن را هضم می کند. شیرخشک حاوی کازئین است که کودک برای هضم آن به زمان بیشتری نیاز دارد. به خاطر داشته باشید که کودکان با هم تفاوت دارند و هر کدام به میزان خاصی از کالری، شخصیت و الگوهای خواب نیاز دارند. در نتیجه امکان دارد خواب و تغذیه بعضی از کودکانی که شیرخشک مصرف می کنند مشابه کودکانی است که با شیرمادر تغذیه می شوند. تردیدی وجود ندارد که هضم شیرخشک نسبت به شیر مادر طولانی تر است، میزان تغذیه این کودکان کمتر از کودکانی است که با شیرمادر تغذیه می شوند. ممکن است نوزاد به شیرخشک حساسیت داشته باشد بیشتر کودکان شیرخشک را به راحتی و با چند آروغ کوچک هضم می کنند اما بعضی دیگر به پروتئین موجود در شیر گاو واکنش های آلرژیک نشان می دهند.

عدم توانایی هضم پروتئین شیر با عدم توانایی هضم لاکتوز که در اواخر کودکی یا اوایل بزرگسالی پدیدار می شود متفاوت است. برای فهمیدن اینکه آیا هضم به خوبی انجام می شود یا نه، توجه به حرکات روده و مدفوع کودک می تواند مانند یک سرنخ به شما کمک کند. بنابراین اگر فکر می کنید ممکن است کودک به شیرخشک حساسیت داشته باشد، مدفوع او را کنترل کنید. در صورت وجود خون یا بلغم در مدفوع معمولا به این معنی است که روده های کودک متورم شده اند و این تورم می تواند یکی از نشانه های آلرژی باشد. از دیگر نشانه های هشدار دهنده می توان به اسهال، استفراغ، بیقراری در زمان تغذیه یا التهابات پوستی اشاره کرد. ناراحتی و بیقراری مداوم هم می تواند یکی دیگر از نشانه ها باشد. البته همانطور که بسیاری از والدین کودکان مبتلا به کولیک به شما خواهند گفت، گریه همیشه به معنی آلرژی به شیرخشک نیست. کلافگی و بیقراری کودک احتمالا دلیل خاصی دارد و آلرژی می تواند یکی از دلایل آن باشد.

پس بررسی و کنترل آن از اهمیت زیادی برخوردار است. اگر کودک شما به شیرخشک هایی که پایه شیر دارند حساسیت دارد، احتمالا پزشک مصرف شیرسویا را به شما توصیه خواهد کرد و اگر کودک به پروتئین سویا هم حساسیت داشته باشد، ممکن است پزشک مصرف شیرخشک هیدرولیز شده را توصیه کند که پروتئین آن به شکل قابل هضم تری شکسته شده است. میزان تغذیه نوزادان متفاوت است تفاوت در میزان تغذیه کودکان به تفاوت های فردی آنها باز می گردد. بعضی از کودکان در مقایسه با همسالانشان به کالری بیشتری نیاز دارند و مقدار غذایی که برای رشد یک کودک کافی است ممکن است برای دیگری کافی نباشد. علاوه بر این مقدار تغذیه کودک شما در هر وعده متفاوت است. بنابراین اگر کودک در یک وعده 113.3 گرم و در وعده دیگر 170 گرم شیرخشک می خورد، جای هیچ نگرانی وجود ندارد. اما با وجود این تفاوت ها بهتر است از تعدادی قوانین اصلی و پایه پیروی کنید.

به طور کلی کودکانی که هنوز غذای کمکی را شروع نکرده اند باید در شبانه روز حدود 70.87 گرم شیرخشک به ازای هر 453 گرم وزن بدن مصرف کنند. پس اگر وزن کودک 2.7 کیلوگرم باشد باید روزانه در حدود 425.24 و اگر 4.5 کیلوگرم است باید 708.73 گرم شیرخشک مصرف کند. بیشتر شیرخشک ها اساسا تفاوتی ندارند و یکسان هستند حتما شما هم با دیدن انواع مختلف شیرخشک در قفسه فروشگاه ها گیج می شوید. چطور بهترین شیرخشک را انتخاب می کنید؟ بیشتر والدین با شنیدن این واقعیت که همه شیرخشک ها مثل هم تهیه و تولید می شوند، احساس آرامش و آسودگی می کنند. از آنجا که شیرخشک ها تحت نظر سازمان غذا و دارو کنترل و وارد بازار می شوند، می توان از لحاظ غنی بودن آنها به مواد مغذی لازم اطمینان داشت. یکی از موادی که در همه شیرخشک ها وجود ندارد یک اسید چرب به نام DHA است و تحقیقات نشان داده که می تواند باعث پیشرفت فرآیندهای شناختی و بینایی شود. البته این ماده تقریبا در بیشتر شیرخشک ها وجود دارد. بنابراین اگر تمایل دارید می توانید به دنبال تولید کننده هایی باشید که از این ماده در تهیه و تولید شیرخشک استفاده می کنند. به هر حال انواع مختلفی از شیرخشک ها برای موقعیت ها و شرایط خاص وجود دارند.

شیرخشک هایی که برای نوزادان نارس یا کم وزن تهیه و تولید می شوند و برای مثال شامل کالری بیشتری نسبت به انواع ساده و استاندار آن هستند. شیرخشک هایی که برای کودکان مبتلا به رفلاکس تولید می شوند و حاوی برنج یا دیگر غلظت دهنده های افزودنی هستند. همچنین شیرخشک های سویا یا هیدرولیز شده برای نوزادانی که مبتلا به آلرژی یا عدم توانایی هضم پروتئین هستند تولید می شوند. والدینی که مصرف مواد غذایی ارگانیک را ترجیح می دهند می توانند به دنبال شیرخشک هایی باشند که از مواد ارگانیک تهیه و ساخته می شوند. و در نهایت اگر نمی توانید در اینباره تصمیم گیری کنید پزشک کودک بهترین مشاور شما در زمینه انتخاب شیرخشک مناسب کودک است.

دانستنی‌هایی درباره زایمان در آب

دانستنی‌هایی درباره زایمان در آب

دانستنی‌هایی درباره زایمان در آب

بر خلاف قدیم که تنها روش زایمان طبیعی یا سزارین بود این روز‌ها روش‌های دیگری وجود دارد که علاوه بر تجربه یک زایمان فوق العاده و کم هزینه، مادر درد کمتری احساس می‌کند. اطلاعات بیشتر درباره زایمان در آب را در ادامه مطلب از زبان دکتر مینا موحد، متخصص زنان و زایمان و به نقل از خراسان بخوانید.
تصویر دانستنی‌هایی درباره زایمان در آب

زایمان در آب، موضوعی است که خانم های باردار درباره آن سوالات زیادی دارند. این روش در واقع به دنیا آوردن نوزاد در وان یا یک استخر آب گرم است. در کشورهای غربی این روش خیلی طرفدار پیدا کرده است و در بیمارستان های زیادی انجام می شود اما در کشور ما ، بیمارستان های معدودی این نوع زایمان را انجام می دهند.

این زایمان مزایای خود را دارد و قبل از هر گونه تصمیم گیری باید وضعیت جسمی زن باردار کنترل شود. به عنوان مثال، فرد مبتلا به دیابت، فشار خون، بیماری قلبی و… ممکن است نتواند به طور طبیعی در آب زایمان کند. پس از بررسی کامل وضعیت جسمی زائو، پزشک می تواند این نوع زایمان را به بیمار پیشنهاد کند.

در اتاق زایمان یک وان با طول یک و ۲۰ یا یک و ۵۰ با ارتفاع حدود ۷۵ سانتی متر با آب گرم حدود ۳۷ تا ۳۸ درجه پر می شود. هنگام قرار گرفتن بیمار در آب، نظر وی را درباره دمای آب می پرسند تا به خواسته او دمای آب تنظیم شود. همانند زایمان طبیعی به زن باردار آموزش زایمان در آب داده می شود. این کار یا از طریق شرکت در کلاس یا اطلاع رسانی پزشک به زوجین، انجام می شود تا آمادگی کامل پیدا کنند.

برخی از خانم ها ترجیح می دهند، با شروع دردهای زایمانی وارد آب شوند زیرا آب یک حالت بی وزنی ایجاد می کند و درد را کاهش می دهد. به طور کلی احساس درد در حالت زایمان فیزیولوژیکی طبیعی و در محیط خشک، فقط به لگن وارد می شود. درحالی که در آب این درد به تمام قسمت های بدن پراکنده می شود و در نتیجه زائو درد کمتری را تجربه می کند.

مزایای دیگر این روش این است که هنگامی که زائو، نوزاد را به دنیا می آورد به داروی کمتری نیاز دارد زیرا استروئید موجود این داروها برعکس عمل می کند اما در زایمان در آب این گونه نخواهد بود. از طرفی میزان برش هایی که برای خروج جنین انجام می دهیم در زایمان در آب کمتر است زیرا تمام عضلات لگن برای خروج جنین فشار وارد می کند و خروج جنین به آب راحت تر انجام می شود. از آن جا که در این روش زایمان بچه در آب به دنیا می آید، این ایراد وجود دارد که آب زیادی وارد ریه نوزاد می شود اما در صورت حضور کادر مجرب، آب وارد دهان نوزاد نمی شود.

انتقادی که گروه اطفال و نوزادان وارد می کند این است که چه لزومی دارد که ما سلامت نوزاد را به خطر بیندازیم. اما اکثر آمارهای کشورهای اروپایی ، استرالیا و آمریکا نشان می دهد که هیچ گونه خطری برای نوزاد وجود ندارد، به شرطی که مادر باردار مناسب انتخاب شده باشد. انتقاد دیگری که به این روش وارد شده، موضوع عفونتهاست اما اگر دقت شود و همه وسایل ضروری در دسترس باشد هیچ مشکلی پیش نخواهد آمد. اگر در صورت آلودگی آب با خون یا مدفوع نوزاد یا مادر ، بلافاصله آب تعویض شود و برای هر بار یا مرحله استخر ضدعفونی شود، مشکل عفونت وجود ندارد. پزشکان سایر کشورها معتقدند که اگر زایمان با همراهی همسر بیمار باشد، می تواند یک زایمان بسیار خاطره انگیز و آرامش بخش باشد.

در روش زایمان به صورت کانگورویی که هم به صورت طبیعی و هم در آب انجام می شود، نوزاد بلافاصله روی پوست مادر قرار می گیرد؛ این روش نیز خیلی طرفدار دارد و آمار سزارین را پایین می آورد.

در سزارین مصرف مسکن ها زمان شیردهی را به تاخیر می اندازد. این در حالی است که با روش زایمان در آب مادر اعتماد به نفس پیدا می کند. به سرعت از جا بلند می شود و شیردهی را آغاز می کند. به همین دلیل است که باید روش زایمان در آب در کشور ترویج شود. این روش علاوه بر فوایدی که دارد، کم هزینه نیز است.

در صورت داشتن اضافه وزن، لازم است مادر برای این نوع زایمان وزن خود را پایین بیاورد. زیرا عوارض چاقی مانند فشار خون، دیابت و… زایمان در آب را ناممکن می کند. بنابراین در تمامی دوران بارداری باید وزن زائو کنترل شود. همچنین در روز قبل از زایمان باید روده ها تخلیه شود. کیسه آب مادر نیز نباید پاره شده باشد در غیر این صورت زایمان در آب انجام نمی گیرد.

نکاتی دیگر درباره زایمان در آب

به مزیت ها و احتمالا ضررهای زایمان در آب نیز در ادامه، به نقل از Webmd اشاره شده است.

*زایمان در آب برای زنانی که مشکلات بارداری ، عفونت یا خون ریزی شدید ندارند، مفید است.
*مادر نباید تبخال داشته باشد زیرا عفونت به راحتی از آب به نوزاد منتقل می شود.
*زمان بارداری باید کامل طی شده باشد یا اینکه پس از ۳۷ هفته زایمان انجام شود.

خطرات احتمالی زایمان در آب

*بر اثر کمبود اکسیژن، ممکن است مغز نوزاد آسیب ببیند.
*قورت دادن آب
*انتقال عفونت های جدید به نوزاد از طریق آب آلوده

ملاک انتخاب زایمان در آب

*برخی افراد معتقدند که این نوع زایمان طبیعی تر است و یک تجربه کم استرس برای خود و نوزاد است
*زائو احساس کنترل روی زایمان دارد
*ایجاد سبکی می کند
*با ایجاد آرامش، مادر می تواند بهتر روی زایمان تمرکز کند
*عضلات مادر را آرام می کند و جریان خون را بهبود می دهد
*پارگی واژن را کاهش می دهد و در نتیجه به بخیه کمتری نیاز پیدا می کند
*زمان زایمان و نیاز به بی حسی کاهش می یابد.

تفاوت ‌های درد زایمان واقعی و کاذب

تفاوت ‌های درد زایمان واقعی و کاذب

یکی از پرسش ‌هایی که در اواخر بارداری برای خانم ‌های باردار مطرح می ‌شود، این است که: ” من دقیقا چه زمانی فارغ می‌شوم؟ ” مخصوصا اگر اولین ‌باری باشد که یک خانم، باردار می شود؛ این سوال به ‌طور جدی‌ تری برایش مطرح می ‌شود. اگر می ‌خواهید از جزییات زمان زایمان آگاه شوید، با این مطلب همراه شوید.

علایم زایمان برای برخی از خانم‌ ها‌ کاملا مشخص است ولی گروهی دیگر هیچ اطلاعی از شروع درد زایمان ندارند.

علایم رایج زمان زایمان عبارت هستند از:

انقباض ‌های رحمی، پارگی کیسه ی آب، شل شدن دهانه ی رحم، افزایش ترشح‌ های موکوسی‌ شکل و پایین آمدن بالای شکم هنگام زایمان.

اما لازم است درباره هر یک از این علایم، کمی بیشتر صحبت کنیم.

* پایین آمدن بالای شکم

نوع قرارگیری نوزاد یا پایین آمدن او داخل لگن قبل از زایمان با نام لایتنینگ خوانده می ‌شود که ممکن است چند هفته قبل از زایمان اتفاق بیفتد.

به خاطر این که رحم بیشتر به مثانه فشار می ‌آورد، مادر باردار احساس نیاز بیشتری به دستشویی رفتن پیدا می ‌کند.

* افزایش ترشح ‌های موکوسی

ترشح‌ های موکوسی دوران بارداری در دهانه رحم تجمع پیدا می ‌کند. وقتی دهانه رحم شروع به بازشدن می ‌کند،‌ این موکوس‌ ها به داخل واژن ترشح می‌ شوند و این ترشح‌ ها به رنگ صورتی شفاف یا کمی خونی هستند.

زایمان معمولا تا 48 ساعت پس از خروج ترشح‌ اتفاق می ‌افتد.

* انقباض‌ های زایمانی

هنگام انقباض ‌ها، شکم سفت می ‌شود. بین انقباض‌ ها، رحم شل و شکم نرم می‌ شود. این انقباض‌ ها در هر زنی با زن دیگر متفاوت است و حتی در یک خانم هم از یک بارداری تا بارداری دیگر فرق می ‌کند. اما انقباض ‌های زایمانی معمولا موجب احساس ناراحتی یا درد مبهم در کمر و زیر شکم می ‌شود؛ طوری که در لگن هم احساس فشار بیشتری وجود دارد.

انقباض ‌ها به شکل امواجی از بالای رحم به پایین حرکت دارد و برخی زنان این انقباض ‌ها را بسیار قوی ‌تر از انقباض‌ هایدوران قاعدگی توصیف می‌ کنند. بر خلاف انقباض‌ های کاذب زایمان، انقباض ‌های واقعی زایمان با تغییر وضعیت قطع نمی ‌شوند. اگرچه انقباض ‌ها ممکن است بسیار ناراحت ‌کننده باشند اما بین انقباض ‌ها، مادر احساس آرامش می ‌کند.

تفاوت علایم واقعی با علایم کاذب

قبل از این که دردهای زایمان شروع شود، ممکن است دردهای کاذب زایمانی وجود داشته باشد.

این انقباض ‌های نامنظم رحمی کاملا طبیعی هستند و ممکن است از 3 ماهه سوم بارداری شروع شوند که این امر بیانگر آن است که بدن آماده ی زایمان است. انقباض ‌های کاذب یا براکسون‌هیس با سفتی شکم توصیف می‌ شود که به صورت متناوب قطع و وصل می ‌شود. قدرت و فاصله این انقباض‌ ها به هم نزدیک نمی ‌شوند، با راه رفتن بیشتر نمی ‌شوند، طول مدت آن ها افزایش نمی‌ یابد و با گذشت زمان نیز شدیدتر نمی ‌شوند.

وقتی خانم باردار فکر می‌ کند که علایم واقعی زایمانش شروع شده، باید شروع به زمان ‌بندی انقباض‌ ها کند. برای این کار باید زمان هر انقباض، شروع و خاتمه آن را به ذهن بسپارد. زمان بین انقباض ‌ها شامل طول مدت انقباض ‌ها و دقایق بین انقباض‌ ها را هم باید در ذهن داشته باشد. انقباض‌ های خفیف معمولا هر 15 تا 20 دقیقه یک ‌بار شروع شده و 60 تا 90 ثانیه طول می ‌کشند. انقباض‌ ها سپس منظم ‌تر می ‌شود؛ تا این که فاصله‌ آن ها به 5 دقیقه می‌ رسد و به مرور قوی ‌تر می ‌شود؛ به ‌طوری که 45 تا 60 ثانیه طول می ‌کشد و هر 3 تا 4 دقیقه رخ می ‌دهد و حتما باید در آن موقع به بیمارستان مراجعه کرد.

طرز تسکین دردهای زایمانی

اولین مرحله ی زایمان معمولا در خانه تجربه می‌ شود. رعایت این نکته‌ ها به شما کمک می‌ کند تا دردتان را بهتر تحمل کنید:

* سعی کنید به خودتان آرامش دهید؛ کمی قدم بزنید یا یک فیلم خوب ببینید.

* یک دوش آب گرم بگیرید اما اگر کیسه آب تان پاره شده، باید فورا به بیمارستان مراجعه کنید.

* سعی کنید بخوابید تا برای زایمان انرژی کافی داشته باشید.

پارگی کیسه آب قبل از شروع درد

پارگی کیسه آب یا کیسه آمینوتیک به‌ صورت احساس فرو ریختن ناگهانی مایع از بدن مادر است که به طور مداوم تراوش می ‌کند.

این مایع معمولا بدون بو است.

اگر کیسه آب پاره شود، مادر باید زمان آن را به خاطر بسپارد و توجه کند که چه میزان مایع از او خارج شده و به پزشک خود اطلاع دهد. اگرچه زایمان بعد از پاره ‌شدن کیسه آب ممکن است فورا شروع نشود اما معمولا باید زایمان اتفاق بیفتد؛ چرا که خطر عفونت وجود دارد. در بسیاری از مواقع، پزشک در بیمارستان، کیسه آب را پاره می ‌کند. گاهی کیسه آب به‌ صورت زودرس پاره می ‌شود(در 7 ماهگی یا 6 ماهگی) که در این صورت هم مادر باید بلافاصله به بیمارستان برود.

افاسمان و دیلاتاسیون یعنی چه؟

هنگام زایمان، دهانه رحم شروع به نرم شدن و شل شدن می ‌کند تا بتواند به اندازه سر نوزاد باز شود. به شل شدن و کوتاه شدن دهانه رحم ” افاسمان ” می ‌گویند.

پزشک با معاینه ی دهانه رحم متوجه این تغییرها می‌ شود. باز شدن دهانه رحم به صورت صفر تا 100 درصد بیان می‌ شود. وقتی دهانه رحم کاملا باز شود یعنی افاسمان 100 درصد اتفاق افتاده و سر جنین بیرون می ‌آید. باز شدن کامل به اندازه تقریبا 10 سانتی ‌متر به نام ” دیلاتاسیون ” خوانده می ‌شود. این 2 وضعیت به دنبال انقباض ‌های موثر رحم اتفاق می ‌افتد.

کی باید رفت بیمارستان؟

اگر حس کردید دچار علایم واقعی زایمان شده ‌اید، حتما باید به بیمارستان یا پزشک تان مراجعه کنید.

اگر فکر کردید کیسه آب تان پاره شده یا دچار خون‌ ریزی شدید شده ‌اید و حرکات جنین‌ تان بسیار کمتر از حالت عادی است و انقباض ‌ها بسیار ناراحت ‌کننده است و هر 5 دقیقه یک بار در هر ساعت تکرار می ‌شوند، باید به پزشک مراجعه کنید.