معاینات و مراقبت‌های پزشکی پس از زایمان

معاینات و مراقبت‌های پزشکی پس از زایمان

معاینات و مراقبت‌های پزشکی پس از زایمان

در این مطلب از سایت دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان تشخیص و درمان پره‌ اکلامپسی پس از زایمان را مورد بررسی قرار می دهیم. بعد از زایمان لازم است همۀ تازه‌مادران تحت مراقبت‌های ضروری قبل از ترخیص در بیمارستان قرار بگیرند و از زمان انجام ملاقات‌های بعدی با پزشکشان پس از رفتن به خانه نیز آگاه باشند. مراقبت‌ها و معاینات لازم پزشکی پس از زایمان شامل سه مراقبت است. بعد از این که شما تحت مراقبت‌های پزشکی لازم پس از زایمان، از بیمارستان ترخیص شوید، لازم است که روز سوم پس از زایمان نیز برای انجام اولین مراقبت پزشکی پس از زایمان به پزشک مراجعه کنید. دو مراقبت بعدی نیز در مراجعه‌‌های بعدی شما و در روزها و هفته‌های پیش رو انجام خواهد شد.

مراقبت پزشکی قبل از ترخیص از بیمارستان

پس از زایمان، مادر و نوزاد در صورت سلامت به طور همزمان و با هم به اتاق مراقبت پس از زایمان منتقل می‌شوند. مادر و نوزاد در این اتاق، دو ساعت می‌مانند و پس از تغذیۀ نوزاد با شیر مادر و تزریق ویتامین K به نوزاد، انجام ایمن‌سازی‌های لازم، اندازه‌گیری وزن، قد، دور سر و پوشاندن لباس به نوزاد، مادر و نوزاد به بخش مراقبت زایمان انتقال می‌یابند. در صورت نبود هر گونه مشکلی برای مادر و نوزاد، آنها بین ۲۴ تا ۴۸ ساعت بر اساس نوع زایمانشان و نظر پزشک در بیمارستان می‌مانند و پس از ارزیابی کامل در هنگام ترخیص، بیمارستان را ترک می‌کنند. ارزیابی مادر در زمان ترخیص شامل موارد زیر است:

  • کنترل علائم حیاتی
  • اطمینان از جمع بودن رحم
  • بررسی میزان خونریزی
  • بررسی دفع ادرار و وضعیت مثانه
  • ارزیابی وضعیت روحی و روانی مادر و سابقۀ افسردگی
  • اندازه‌گیری هموگلوبین با آزمایش خون CBC
  • بررسی علائم خطر

همچنین روش شیردهی به مادر آموزش داده می‌شود و در مورد بهداشت فردی و مراقبت از نوزاد با او صحبت خواهد شد. آمپول روگام نیز در صورت لزوم به برخی از مادران تزریق می‌شود. مصرف مولتی‌ویتامین‌ها و مکمل‌های لازم نیز به صورت روتین تا سه ماه پس از زایمان تجویز خواهد شد.

مراقبت پزشکی اول پس از ترخیص زایمان

بین روزهای اول تا سوم پس از زایمانتان، لازم است برای اولین مراقبت پزشکی پس از زایمان به پزشک مراجعه کنید. همچنین اولین مراقبت مربوط به نوزاد بعد از ترخیص از بیمارستان و انجام آزمایشات غربالگری نوزاد، بین روزهای سوم تا پنجم بعد از تولدش انجام می‌شود که می‌توانید برای انجام آنها پزشک اطفال یا یکی از مراکز بهداشت نزدیک محل زندگی‌تان مراجعه کنید. در اولین جلسۀ ملاقات با پزشک، اگر پروندۀ پزشکی شما موجود باشد، پزشک آن را کامل‌تر می‌کند یا در صورت نبود، برای شما پرونده تشکیل می‌دهد. در این پرونده مواردی مثل مشخصات و وضعیت زایمان شما، سوابق بارداری‌های اخیر، عوارض، علائم خطر و مصرف مکمل‌های دارویی را بررسی و یادداشت می‌کند و موارد زیر را معاینه خواهد کرد:

  • کنترل علائم حیاتی مثل فشار خون
  • معاینۀ چشم یا مخاطات برای تشخیص کم‌خونی
  • معاینۀ سینه‌ها
  • معاینۀ شکم و رحم
  • وجود ورم در اندام‌ها
  • بخیه‌های پرینه یا همان ناحیۀ بین واژن و مقعد یا برش سزارین

همچنین در مورد برخی موارد به شما آموزش و مشاوره‌های مورد نیاز را می‌دهد. این موارد شامل مسائل مربوط به بهداشت فردی، سلامت جنسی و روحی‌، بهداشت دهان و دندان، تغذیه و مکمل‌های دارویی، شکایات شایع، نحوۀ شیردهی و مشکلات آن، علائم خطرساز در مادر و نوزاد و چگونگی مراقبت از نوزاد است. در آخر نیز، تاریخ مراجعۀ بعدی را برای شما مشخص می‌کند. همچنین اگر بعد از زایمان در بیمارستان، در مواردی که برای مادران Rh منفی با نوزاد Rh مثبت، آمپول روگام به مادر تزریق نشده است، این آمپول که مهلت تزریق آن، تا ۷۲ ساعت پس از زایمان است، طی این مراجعه تزریق می‌شود.

آزمایش‌ها و واکسن‌های پس از زایمان برای مادران | متخصص زنان اصفهان

مراقبت پزشکی دوم پس از ترخیص زایمان

پس از مراقبت اول پس از زایمان، بین روزهای ۱۰ تا ۱۵ بعد از زایمان، باید برای معاینۀ پزشکی دوم به پزشک خود مراجعه کنید. پزشک طی این ملاقات در مورد خونریزی، مشکلات ادراری، مشکلات اندام تناسلی، چگونگی وضعیت دفع مادر مثل ابتلا به یبوست و هموروئید یا بواسیر، وضعیت روحی و روانی، بیماری‌های زمینه‌ای و وضعیت شیردهی از شما سؤال می‌کند و موارد زیر را در شما بررسی قرار می‌کند:

  • کنترل علائم حیاتی مثل فشار خون
  • معاینۀ سینه‌ها
  • معاینۀ شکم و رحم
  • بررسی ناحیۀ پرینه یا بخیه‌ها در صورت وجود
  • محل برش و زخم جراحی در صورت سزارین
  • معاینۀ چشم و بررسی مخاطات برای وجود کم‌خونی
  • ورم اندام‌ها

همچنین پزشک دربارۀ مواردی مثل بهداشت فردی، بهداشت دهان و دندان، تغذیۀ مناسب، علائم خطر مادر و نوزاد، فعالیت‌ها و تاریخ مراجعۀ بعدی مشاوره‌هایی به شما می‌دهد. این معاینه فرصت خوبی برای مطرح کردن سوالات و دغدغه‌های شما با پزشکتان است. شما می‌توانید از او بپرسید چه موقع می‌توانید دوباره رابطۀ جنسی داشته باشید، چه گزینه‌هایی برای جلوگیری از بارداری دارید، برای کم کردن اضافه وزن ناشی از دوران بارداری باید چه کار کنید. اگر در مورد مصرف مولتی‌ویتامین‌ها و مکمل آهن نیز سوالی دارید، بهتر است آن را بپرسید.

| دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید | 

مراقبت پزشکی سوم پس از ترخیص زایمان

بین روزهای ۳۰ تا روز ۴۲ پس از زایمان، لازم است مراقبت سوم خود را با مراجعه به پزشکتان انجام دهید. در این ملاقات، پزشک با بررسی پروندۀ شما ممکن است در مورد خونریزی، مشکلات ادراری، مشکلات اندام تناسلی، رابطۀ جنسی، وجود عوارض شایع در شما و وضعیت شیردهی از شما سوال‌هایی بپرسد. همچنین پزشک موارد زیر را نیز در شما معاینه خواهد کرد:

  • کنترل علائم حیاتی مثل فشار خون
  • معاینۀ چشم و بررسی مخاطات برای تشخیص کم‌خونی یا آنمی
  • ورم و وضعیت سینه‌ها
  • معاینۀ واژن و رحم
  • بررسی محل بخیه‌ها
  • ورم اندام‌ها

در صورت نیاز، یک تست پاپ‌اسمیر نیز برای شما انجام می‌شود. در برخی موارد مثل دیابت بارداری نیز آزمایشات دیگری با توجه به تشخیص پزشک برای مادر درخواست داده می‌شود. سپس پزشک متخصص زنان در مورد تغذیۀ مناسب، مکمل‌های غذایی، علائم خطر در نوزاد، بهداشت دهان و دندان، تداوم شیردهی و روش‌های جلوگیری از بارداری نکاتی را به شما یادآوری می‌کند. اگر مولتی‌ویتامین‌های پس از زایمان را مصرف می‌کنید، برای ادامۀ مصرف آنها می‌توانید نظر پزشکتان را هم بپرسید.

برای آسودگی و راحتی بیشتر، بهتر است از قبل سوالات خود را جایی بنویسید و همراه خود به مطب ببرید و از مطرح کردن هیچ سوالی از پزشک خود خجالت نکشید. یادتان باشد وقتی از مطب خارج می‌شوید، مسئله‌ای را ناگفته باقی نگذاشته باشید، تا وقتی به خانه می‌رسید خیالتان آسوده باشد.

دکتر فرشته دانشمند در کلینیک 24متخصص زنان اصفهان در دکتر آف


مطالعه بیشتر:

علل ناباروری در سن بالا

مقایسه افسردگی معمولی و افسردگی پس از زایمان

تشخیص و درمان پره‌ اکلامپسی پس از زایمان

تشخیص و درمان پره‌ اکلامپسی پس از زایمان

تشخیص و درمان پره‌ اکلامپسی پس از زایمان

روش های تشخیص و درمان پره‌ اکلامپسی پس از زایمان

در این مطلب از سایت دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان تشخیص و درمان پره‌ اکلامپسی پس از زایمان را مورد بررسی قرار می دهیم. پره‌اکلامپسی پس از زایمان یک بیماری نادر است که با فشار خون بالا و پروتئین اضافی در ادرار مادران، در فاصلۀ زمانی کوتاهی پس از زایمان تشخیص داده می‌شود. اغلب موارد پره‌اکلامپسی پس از زایمان ظرف ۴۸ ساعت بعد از زایمان ایجاد می‌شود، اما گاهی تا شش هفته پس از زایمان نیز ایجاد می‌شود که پره‌اکلامپسی تأخیری نامیده می‌شود. پره‌اکلامپسی پس از زایمان نیاز به درمان فوری دارد و در صورت درمان نشدن، می‌تواند منجر به تشنج و عوارض جدی دیگری برای مادران شود.

نشانه های پره‌ اکلامپسی پس از زایمان

هیچ راه شناخته‌شده‌ای برای پیشگیری از پره‌اکلامپسی پس از زایمان وجود ندارد. همچنین به دلیل سخت بودن تشخیص پره‌اکلامپسی پس از زایمان توسط خود شما و همین‌طور با وجود تمرکز شما روی مراقبت از نوزاد، ممکن است متوجه وجود هیچ مشکلی نشوید. بنابراین بهترین راه برای مراقبت از خود، آگاهی از علائم و نشانه‌های این عارضه است. علائم پره‌اکلامپسی پس از زایمان می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

  • فشار خون بالا
  • وجود پروتئین زیادتر از حد معمول در آزمایش ادرار
  • سردردهای شدید
  • تغییر در بینایی؛ تاری دید، حساسیت به نور یا نابینایی موقت
  • ورم صورت یا دست‌‌ها
  • درد ناحیۀ فوقانی شکم، معمولاً زیر دنده‌ها و در سمت راست
  • تهوع یا استفراغ
  • کاهش ادرار
  • افزایش ناگهانی وزن؛ به طور معمول بیش از ۹۰۰ گرم در یک هفته

اگر مدت کوتاهی پس از زایمان متوجه علائم پره‌ اکلامپسی در خود شده‌اید، فوراً با پزشک متخصص خود تماس بگیرید. با توجه به شرایط، ممکن است نیاز به مراقبت پزشکی فوری داشته باشید. به‌طورکلی در طول دوران بهبود پس از زایمان، از تماس با پزشک متخصص زنان خود برای پرسیدن هر نوع سؤال یا برطرف کردن هر گونه نگرانی در مورد سلامتتان نترسید، زیرا آنها همیشه حضور دارند تا به شما در بهبودتان کمک کنند.

علل و عوامل افزایش خطر ابتلا به پره‌ اکلامپسی پس از زایمان

دلایل ابتلا به پره‌ اکلامپسی پس از زایمان کاملاً شناخته شده نیست. درحالی‌که پره‌اکلامپسی دوران بارداری معمولاً با تولد نوزاد برطرف می‌شود، این باور وجود دارد که پره‌اکلامپسی پس از زایمان، در دوران بارداری شروع شده است، اما علائم آن تا پس از زایمان ظاهر نمی‌شود. تحقیقات محدود در این زمینه نشان می‌دهد که عوامل خطر ابتلای شما به پره‌اکلامپسی پس از زایمان در صورت داشتن موارد زیر افزایش می‌یابد.:

  • اگر بعد از هفتۀ ۲۰ این آخرین بارداری خود دچار فشار خون بالا شده‌اید.‌
  • مادرانی که کمتر از ۲۰ سال یا بیشتر از ۴۰ سال دارند.
  • خانم‌هایی که دچار اضافه وزن و چاقی هستند.
  • داشتن خویشاوند درجه اول؛ مادر یا خواهر با سابقۀ پره‌اکلامپسی و با مطالعات اخیر، ژن‌های پدر شما نیز ممکن است در این مورد نقش داشته باشد.
  • داشتن دو یا چندقلو نیز خطر ابتلا به پره‌اکلامپسی را افزایش می‌دهد.

دلایل انواع سردرد پس از زایمان | متخصص زنان اصفهان

عوارض و خطرات پره‌ اکلامپسی پس از زایمان

پره‌ اکلامپسی پس از زایمان، عوارضی دارد که در صورت درمان نشدن می‌تواند برای مادران بسیار خطرناک باشد. برخی از عوارض پره‌اکلامپسی پس از زایمان شامل موارد زیر است:

اکلامپسی پس از زایمان:

اکلامپسی پس از زایمان، همان پره‌اکلامپسی پس از زایمان به همراه تشنج است. اکلامپسی پس از زایمان می‌تواند به اندام‌های حیاتی شامل مغز، کبد و کلیه‌ها آسیب دائمی بزند. اکلامپسی پس از زایمان در صورت درمان نشدن، می‌تواند منجر به کما شود. در برخی موارد نیز، این عارضه حتی باعث مرگ خواهد شد.

ورم یا اِدِم ریوی:

این بیماری ریوی که می‌تواند کشنده باشد، به علت وجود مایع اضافی جمع‌شده در ریه‌ها ایجاد می‌شود.

ترومبوآمبولی:

ترومبوآمبولی، انسداد یک رگ خونی توسط یک لختۀ خون است که از قسمت دیگری از بدن آمده است. این عارضه نیز یک فوریت پزشکی است.

سکتۀ مغزی:

سکتۀ مغزی زمانی رخ می‌دهد که جریان خون به بخشی از مغز قطع شود یا به شدت کاهش می‌یابد و بافت مغز را از اکسیژن و مواد غذایی محروم می‌کند. سکتۀ مغزی یک فوریت پزشکی است.

سندرم هِلپ:

سندرم هلپ که مخفف همولیز یعنی تخریب گلبول‌های قرمز خون است، افزایش آنزیم‌های کبدی و تعداد پایین پلاکت‌های خون است و می‌تواند زندگی مادر را تهدید کند.

پره‌اکلامپسی پس از زایمان همچنین ممکن است خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی‌عروقی را در آینده افزایش دهد.

روش های تشخیص و درمان پره‌ اکلامپسی پس از زایمان

اگر پس از زایمان از بیمارستان مرخص شده‌اید و پزشک شما اکنون مظنون به پره‌اکلامپسی پس از زایمان است، امکان دارد نیاز به بستری شدن مجدد در بیمارستان داشته باشید. پره‌اکلامپسی پس از زایمان معمولاً با انجام برخی آزمایش‌هایی تشخیص داده می‌شود. این آزمایش‌ها شامل آزمایش خون و ادرار است. پزشکتان با درخواست آزمایش خون برای تشخیص این عارضه، می‌تواند میزان کارایی کبد، کلیه‌ها و طبیعی بودن پلاکت‌های خون را تعیین کند.

| دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید |

در آزمایش ادرار نیز، میزان پروتئین موجود در ادرار شما بررسی خواهد شد. پره‌اکلامپسی پس از زایمان ممکن است با دارو درمان شود. به‌طورکلی شیردهی هنگام مصرف این داروها بی‌خطر تلقی است. اگر هر گونه سؤال دیگری دارید یا از چیزی مطمئن نیستید، حتماً آن را از پزشک خود بپرسید. برخی از این داروها شامل موارد زیر است:

دارو برای کاهش فشار خون بالا:

اگر فشار خون شما به میزان خطرناکی بالاست، پزشک ممکن است دارویی برای کاهش فشار خون یا همان داروی ضدفشار خون تجویز کند.

دارو برای جلوگیری از تشنج:

یک داروی ضدتشنج مثل سولفات منیزیم می‌تواند به جلوگیری از تشنج کمک کند. سولفات منیزیم معمولاً به مدت ۲۴ ساعت مصرف می‌شود. پس از درمان با سولفات منیزیم، پزشک بر فشار خون، دفع ادرار و سایر علائم شما نظارت دقیق خواهد داشت.

دوران پس از زایمان، اغلب ناراحتی‌های جسمی و همچنین نوسانات عاطفی برای مادران به همراه دارد. اگر مبتلا به پره‌اکلامپسی پس از زایمان تشخیص داده شوید، ممکن است نیاز داشته باشید طولانی‌تر از زمانی که برنامه‌ریزی کرده بودید در بیمارستان بستری شوید که ممکن است باعث اضطراب بیشتری شود. برای کسب حمایت و کمک، می‌توانید به نزدیکان و دوستان خود تکیه کنید. همچنین با پزشک خود در مورد مدیریت ایمن بیماری و ایفای نقش خود به عنوان مادر یک نوزاد صحبت کنید.

دکتر فرشته دانشمند در کلینیک 24متخصص زنان اصفهان در دکتر آف


مطالعه بیشتر:

درمان مایکوپلاسما ژنیتالیوم

علل ناباروری در سن بالا

مقایسه افسردگی معمولی و افسردگی پس از زایمان

مقایسه افسردگی معمولی و افسردگی پس از زایمان

مقایسه افسردگی معمولی و افسردگی پس از زایمان

بررسی و مقایسه افسردگی معمولی و افسردگی پس از زایمان

در این مطلب از سایت دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان به مقایسه افسردگی معمولی و افسردگی پس از زایمان می پردازیم. مادران اغلب این سؤال را از ما می‌پرسند که بسیار سؤال بجا و خوبی هم هست، چون خیال شما باید از این بابت راحت باشد و مطمئن شوید که تشخیص و درمان درستی را دریافت خواهید کرد.

افسردگی معمولی و افسردگی پس از زایمان، دو شکل از افسردگی بالینی هستند که برخی از علائمشان مشترک است، اما افسردگی معمولی ارتباطی با زایمان ندارد، درحالی‌که افسردگی پس از زایمان، بعد از تولد کودکتان اتفاق می‌افتد. افسردگی پس از زایمان معمولاً در طول یک سال از زایمان تشخیص داده می‌شود اما می‌تواند بعد از آن هم ادامه داشته باشد. همچنین افسردگی بعد از زایمان فقط مختص مادران نیست و پدرها نیز ممکن است دچار افسردگی پس از زایمان شوند.

علائم افسردگی معمولی و افسردگی پس از زایمان

افسردگی یک مادر باردار ممکن است حتی از همان دوران بارداری‌اش نیز شروع شود. اما مشخصه‌های خاصی افسردگی پس از زایمان را از افسردگی غیرمرتبط با زایمان متمایز می‌کنند. علائم معمول افسردگی شامل موارد زیر است:

  • اختلال خواب
  • اختلال اشتها
  • اضطراب
  • گریه کردن و گریان بودن
  • ناامیدی
  • تمرکز نداشتن
  • کاهش میل جنسی
  • کناره‌گیری اجتماعی

علل ناباروری در سن بالا | متخصص زنان اصفهان

مواجهه با افسردگی بالینی به اندازهٔ کافی دشوار هست اما وقتی باید این کار را با وجود وظیفهٔ مراقبت از یک کودک شیرخوار، کودک نوپا یا چند بچه انجام دهید، وضعیت ممکن است غیرقابل تحمل به نظر برسد. پس در یک مادر مبتلا به افسردگی پس از زایمان ممکن است علاوه بر علائم بالا، علائم زیر را نیز ببینید:

  • داشتن افکار منفی در مورد خود
  • ترس از تنها ماندن با کودک
  • داشتن فکرهایی در مورد آسیب دیدن کودک
  • بی‌علاقگی به کودک
  • ناتوانی در مراقبت از کودک
  • کمبود خواب و خستگی مداوم و رخوت شدید
  • بی‌ثباتی هورمونی
  • شیر ندادن به کودک بدون هیچ دلیلی
  • افکار نگران‌کننده‌ای دربارهٔ کودک
  • احساس ناتوانی‌ برای یک مادر خوب بودن

| دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید | 

روش درمان افسردگی پس از زایمان

پزشکتان احتمالاً برای افسردگی پس از زایمان نیز ممکن است همان داروهای ضدافسردگی و ضداضطرابی را تجویز می‌کند که برای افسردگی معمولی تجویز می‌شود. اما در کنار مصرف دارو برای افسردگی پس از زایمان، نیاز به مراجعه به مشاور روان‌درمانی برای حمایت و پرداختن به نیازهای خاص مادری که هم با افسردگی و هم با کودک تازه‌اش مواجه است نیز وجود دارد.

اگر شما به تازگی مادر شده‌اید و فکر می‌کنید افسرده هستید، هیچ نیازی نیست که همچنان رنج ببرید یا سعی کنید به هر شکلی با این مورد کنار بیایید یا خوددرمانی کنید. شما می‌توانید یک متخصص پیدا کنید که افسردگی‌تان را به شکل درست درمان کند. اگر به نظر نمی‌رسد که پزشکتان مشکل شما را بفهمد یا اگر به هر شکلی احساس می‌کنید که جدی گرفته نشده‌اید، یک روان‌درمانگر خوب پیدا کنید که شما را از این روزهای سخت بگذراند و کمک کند بهبود پیدا کنید و اگر حوصلهٔ هیچ‌کدام از این کارها را ندارید، از همسر یا یکی از بستگان نزدیکتان بخواهید روند وقت‌گیری از پزشکان مناسب را به عهده بگیرد و در مسیر درمان همراه شما باشد.

در این مقاله سعی کردیم به تمام سوالات احتمالی شما پاسخ دهیم. در صورتی که همچنان در این خصوص سوالاتی برایتان مطرح است می‌توانید آن ها را در بخش دیدگاه مقاله با ما در میان بگذارید تا اسرع وقت به آن‌ها پاسخ دهیم. با سپاس از شما

دکتر فرشته دانشمند در کلینیک 24متخصص زنان اصفهان در دکتر آف


مطالعه بیشتر:

فیستول واژینال

باکتری مایکوپلاسما ژنیتالیوم چیست؟

درمان مایکوپلاسما ژنیتالیوم

علل ناباروری در سن بالا

علل ناباروری در سن بالا

علل ناباروری در سن بالا

بررسی علل ناباروری در سن بالا

در این مطلب از سایت دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان به بررسی علل ناباروری در سن بالا خواهیم پرداخت. دو علت شایع ناباروری در زنان، مشکلات تخمک‌گذاری و مشکلات لوله‌های رحم است. دلایل مشکل تخمک‌گذاری که با افزایش سن زیاد ‌می‌شود در زیر آمده است:

با کاهش تعداد تخمک‌هایی که دارای کیفیت خوبی هستند، باردار شدن مشکل‌تر ‌می‌شود. با افزایش سن، تعداد تخمک‌های شما یا ذخیرۀ تخمدانی کاهش ‌می‌یابد.
تعداد کمی از زنان؛ حدود یک درصد، زودتر از حد معمول دچار نارسایی تخمدان و حتی یائسگی ‌می‌شوند و پیش از رسیدن به ۴۰ سالگی دچار توقف در تخمک‌گذاری ‌خواهند شد.
با افزایش سن، ممکن است عادت‌های ماهانۀ زن نامنظم شود، تعداد عادت‌های ماهانه کاهش و فاصلۀ بین دو دورۀ متوالی افزایش ‌می‌یابد که باعث شدت یافتن بی‌‌نظمی ‌در تخمک‌گذاری ‌می‌شود.

| دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید | 

انسداد لوله‌های رحم علت دیگر ناباروری است که ‌می‌تواند به علت عفونت یا عوارض دیگری اتفاق بیفتد. پس در هر سنی که هستید، اگر قصد بچه‌دار شدن دارید باید به خوبی از خود مراقبت کنید که این کار به معنای مراقبت از سلامت جنسی و سلامت عمومی شماست. با افزایش سن زنان، عفونت‌های درمان‌نشده می‌تواند باعث ایجاد عوارضی در لوله‌های رحم و در نتیجه منجر به ناباروری شود.

برای مثال عفونت کلامیدیای درمان‌نشده ‌می‌تواند در طول زمان به بیماری التهاب لگن تبدیل شود که منجر به انسداد لوله‌های رحم ‌خواهد شد. همۀ این موارد با هم ‌می‌تواند از لقاح جلوگیری کند یا احتمال بارداری خارج از رحم را افزایش دهد. عارضه‌هایی دیگری که ‌می‌تواند با افزایش سن باروری شما را تحت تأثیر قرار دهد شامل موارد زیر ‌است:

فیبروئید:

فیبروئید در زنان بالای ۳۰ سال شایع‌تر است و باعث بروز مشکلات باروری در برخی زنان ‌می‌شود.

آندومتریوز:

عارضهٔ‌ آندومتریوز ‌می‌تواند باعث افزایش ضخامت لوله‌های رحم در اثر تشکیل شدن بافت زخم شود. شدت آندومتریوز ‌می‌تواند با افزایش سن بیشتر شود. آسیب دیدن لوله‌های رحم در اثر آندومتریوز نیز می‌تواند احتمال بارداری خارج از رحم را افزایش ‌‌دهد.

به یاد داشته باشید که اضافه ‌وزن، باردار شدن را مشکل‌تر ‌می‌کند. اگر به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک دچار هستید، کاهش وزن ‌می‌تواند به باردار شدن شما کمک کند.

بررسی روش های تشخیص علل ناباروری | متخصص زنان اصفهان

راهکارهایی برای باردار شدن

اگر باردار شدن شما کمی ‌طولانی شده است، بهتر است آرام باشید و به تلاش کردن ادامه دهید. پزشک به شما توصیه خواهد کرد که پیش از نگرانی دربارۀ احتمال نابارور بودن، به مدت یک سال رابطۀ جنسی منظم، یعنی حدود دو یا سه بار در هفته و بدون استفاده از روش‌های پیشگیری داشته باشید. در صورت آگاهی از داشتن هر یک از مشکلات زیر، بهتر است پیش از اقدام برای بارداری به پزشک مراجعه کنید:

در این مقاله سعی کردیم به تمام سوالات احتمالی شما پاسخ دهیم. در صورتی که همچنان در این خصوص سوالاتی برایتان مطرح است می‌توانید آن ها را در بخش دیدگاه مقاله با ما در میان بگذارید تا اسرع وقت به آن‌ها پاسخ دهیم. با سپاس از شما

دکتر فرشته دانشمند در کلینیک 24متخصص زنان اصفهان در دکتر آف


مطالعه بیشتر:

فیستول واژینال

باکتری مایکوپلاسما ژنیتالیوم چیست؟

درمان مایکوپلاسما ژنیتالیوم

درمان مایکوپلاسما ژنیتالیوم

درمان مایکوپلاسما ژنیتالیوم

در این مطلب از سایت دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان به بررسی روشهای درمان مایکوپلاسما ژنیتالیوم خواهیم پرداخت. تا پایان این مطلب همراه ما باشید.

درمانی برای مایکوپلاسما ژنیتالیوم وجود دارد؟

بله. درمان مناسب با آنتی‌بیوتیک‌ می‌تواند مایکوپلاسما ژنیتالیوم را برطرف کند. مهم است که تمام داروهایی را که پزشک برای درمان عفونت به شما می‌دهد مصرف کنید. داروی مایکوپلاسما ژنیتالیوم را با کسی تقسیم نکنید. شریک جنسی شما نیز باید به یک پزشک مراجعه کند. پزشک می‌تواند او را آزمایش و در صورت نیاز درمان کند. اگر دارو به درستی مصرف شود، عفونت را متوقف می‌کند و می‌تواند احتمال بروز مشکلات را در آینده کاهش دهد. اگرچه دارو عفونت را متوقف می‌کند، اما آسیب‌های دائمی ناشی از بیماری را از بین نمی‌برد.

درمان برخی از موارد مایکوپلاسما ژنیتالیوم در حال سخت‌تر شدن است. زیرا سویه‌های مقاوم به داروی مایکوپلاسما ژنیتالیوم در حال افزایش است. اگر علائم شما بیش از چند روز پس از تکمیل درمان ادامه یافت، به یک پزشک مراجعه کنید.

مایکوپلاسما ژنیتالیوم چگونه درمان می شود؟

درمان توصیه‌شده برای تمام موارد مایکوپلاسما ژنیتالیوم یک درمان دومرحله‌ای متوالی با داکسی‌سایکلین و به دنبال آن یک عامل اضافی (موکسی فلوکساسین یا آزیترومایسین) است.

برنامه درمانی در صورت عدم وجود مقاومت به ماکرولید: داکسی‌سایکلین 100 میلی‌گرم خوراکی 2 بار در روز به مدت 7 روز، به دنبال آن آزیترومایسین یک گرم خوراکی به عنوان دز اولیه، سپس 500 میلی‌گرم خوراکی یک بار در روز به مدت 3 روز دیگر (در مجموع 2/5 گرم آزیترومایسین).

برنامه درمانی در صورت مقاوم بودن به ماکرولید: داکسی‌سایکلین 100 میلی‌گرم خوراکی 2 بار در روز به مدت 7 روز و سپس موکسی فلوکساسین 400 میلی‌گرم خوراکی یک بار در روز به مدت 7 روز.

| دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید | 

در شرایط نبود دسترسی به تست مقاومت آنتی‌بیوتیکی و زمانی که نمی‌توان از موکسی فلوکساسین استفاده کرد. می‌توان این رژیم جایگزین را در نظر گرفت: داکسی‌سایکلین 100 میلی‌گرم خوراکی 2 بار در روز به مدت 7 روز. به دنبال آن آزیترومایسین (یک گرم خوراکی در روز اول و سپس 500 میلی‌گرم یک بار در روز به مدت 3 روز) و آزمایش درمان 21 روز پس از اتمام درمان.

برای موارد مایکوپلاسما ژنیتالیوم که در طول بارداری رخ می‌دهد. لطفاً با پزشک متخصص بیماری‌های مقاربتی مشورت کنید. افرادی که مبتلا به مایکوپلاسما ژنیتالیوم و عفونت اچ‌آی‌وی هستند. باید همان رژیم درمانی ارائه‌شده به افراد بدون اچ‌آی‌وی را دریافت کنند.

باکتری مایکوپلاسما ژنیتالیوم | متخصص زنان اصفهان

مقاومت آنتی‌بیوتیکی مایکوپلاسما ژنیتالیوم و شکست درمان

مقاومت به آزیترومایسین به سرعت در حال افزایش است. و در مطالعات متعدد تأیید شده است. از آن سو، اگرچه اکثر سویه‌های مایکوپلاسما ژنیتالیوم به موکسی فلوکساسین حساس هستند. موارد مقاومت به آن نیز گزارش شده است.

به طور کلی، در صورت استفاده از داکسی‌سایکلین، آزیترومایسین و موکسی فلوکساسین ممکن است درمان مایکوپلاسما ژنیتالیوم شکست بخورد. در صورت درمان تک‌دارویی، میزان درمان میکروبیولوژیک با داکسی‌سایکلین یا آزیترومایسین ضعیف است (50 درصد یا کمتر). آمار درمان میکروبیولوژیک برای موکسی فلوکساسین در ابتدا بالا بود (نزدیک به 100 درصد) اما در مطالعات انجام‌شده تا 2017 به 89 درصد کاهش یافته است.

در این مقاله سعی کردیم به تمام سوالات احتمالی شما پاسخ دهیم. در صورتی که همچنان در این خصوص سوالاتی برایتان مطرح است می‌توانید آن ها را در بخش دیدگاه مقاله با ما در میان بگذارید تا اسرع وقت به آن‌ها پاسخ دهیم. با سپاس از شما

دکتر فرشته دانشمند در کلینیک 24متخصص زنان اصفهان در دکتر آف


مطالعه بیشتر:

درمان بیماری التهابی لگن (PID)

فیستول واژینال

باکتری مایکوپلاسما ژنیتالیوم چیست؟

باکتری مایکوپلاسما ژنیتالیوم چیست؟

باکتری مایکوپلاسما ژنیتالیوم چیست؟

آشنایی با باکتری مایکوپلاسما ژنیتالیوم

افرادی که از نظر جنسی فعال هستند می‌توانند به مایکوپلاسما ژنیتالیوم که یک بیماری مقاربتی یا آمیزشی (STD) قابل درمان است، مبتلا شوند. در این مطلب از سایت دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان با پاسخ سؤالات کلی خود در مورد باکتری مایکوپلاسما ژنیتالیوم آشنا شوید. مایکوپلاسما ژنیتالیوم (Mgen) یک باکتری مقاربتی است که می‌تواند باعث عفونت دهانه رحم یا گردن رحم، داخل آلت تناسلی مردانه (مجرای ادرار) یا رکتوم (راست‌روده) شود.

باکتری مایکوپلاسما ژنیتالیوم باعث اورتریت (التهاب مجرای ادرار) می‌شود. همچنین ممکن است در التهاب دهانه رحم (سرویسیت)، بیماری التهابی لگن (PID)، زایمان زودرس، سقط غیرعمد و ناباروری نقش داشته باشد. این بیماری آمیزشی می‌تواند هم در زنان و هم در مردان بروز کند.

چگونگی انتقال باکتری مایکوپلاسما ژنیتالیوم

رابطه جنسی مقعدی یا واژینال بدون کاندوم با فردی که این عفونت را دارد می‌تواند باعث انتقال باکتری مایکوپلاسما ژنیتالیوم شود. محققان هنوز نمی‌دانند که آیا شرکای جنسی می‌توانند این بیماری را از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل کنند یا خیر.

فرد مبتلا به مایکوپلاسما ژنیتالیوم حتی اگر هیچ علائمی نداشته باشد می‌تواند عفونت را به دیگران منتقل کند.

علائم باکتری مایکوپلاسما ژنیتالیوم

افراد مبتلا به باکتری مایکوپلاسما ژنیتالیوم اغلب هیچ علائمی ندارند. اما این عفونت آمیزشی می‌تواند منجر به بیماری‌های دیگری شود. اما علائم می‌تواند در زنان و مردان به شکل زیر باشد:

علائم در زنان

در زنان، این باکتری مایکوپلاسما ژنیتالیوم ممکن است باعث التهاب دهانه رحم یا سرویسیت و بیماری التهابی لگن شود. اما افراد مبتلا به سرویسیت ناشی از مایکوپلاسما ژنیتالیوم اغلب بدون علائم هستند. علائم مرتبط با سرویسیت ناشی از مایکوپلاسما ژنیتالیوم در صورت وجود عبارت‌ است از:

  • خارش واژن
  • سوزش ادرار
  • ترشحات واژینال
  • احساس ناراحتی در لگن

همچنین، علائم بالینی مرتبط با التهاب دهانه رحم شامل ترشحات چرکی یا مخاطی چرکی دهانه رحم و شکنندگی دهانه رحم است. علائم بیماری التهابی لگن ناشی از مایکوپلاسما ژنیتالیوم می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

  • درد شکم
  • درد لگنی خفیف تا شدید
  • ترشحات غیرطبیعی واژن یا خونریزی

مایکوپلاسما ژنیتالیوم | متخصص زنان اصفهان

علائم در مردان

مایکوپلاسما ژنیتالیوم در مردان باعث اورتریت علامت‌دار و بدون علامت می‌شود. علائم معمول اورتریت ناشی از مایکوپلاسما ژنیتالیوم در صورت وجود شامل اینهاست:

  • سوزش ادرار
  • خارش مجرای ادرار
  • ترشحات چرکی یا مخاطی چرکی از مجرای ادرار مردان

در طول معاینه، اغلب ترشحات مجرای ادرار دیده می‌شود. با این حال، ترشح می‌تواند خیلی مشهود نباشد. و ممکن است ماساژ مجرای ادرار، یعنی ایجاد فشار روی آلت تناسلی مردانه برای ایجاد ترشح، هنگام تشخیص ضروری باشد.

توجه:

تحقیقات نشان می‌دهد که یک تا 26 درصد از مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند. و 3 درصد از زنان دارای عفونت رکتومی مایکوپلاسما ژنیتالیوم هستند. عفونت‌های رکتومی اغلب بدون علامت هستند، اما نه همیشه.

به طور مشابه، افراد ممکن است عفونت حلقی بدون علامت مایکوپلاسما ژنیتالیوم داشته باشند. با این حال، هیچ مدرکی مبنی بر ایجاد علائم حلقی دهانی یا بیماری سیستمیک وجود ندارد. بیماری‌های سیستمیک بیماری‌هایی هستند که به‌طور همزمان چند اندام و بافت گوناگون بدن یا همه بدن را هدف قرار می‌دهند.

در صورتی که شریک جنسی شما یک عفونت آمیزشی یا علائم یک عفونت آمیزشی را داشته باشد، باید به پزشک مراجعه کنید. علائم عفونت مقاربتی می‌تواند شامل یک زخم غیرعادی، ترشحات بدبو، سوزش هنگام ادرار کردن، درد یا خونریزی بعد از رابطه جنسی و خونریزی بین پریودها باشد.

روشهای تشخیص

تست‌های آزمایشگاهی می‌تواند مایکوپلاسما ژنیتالیوم را تشخیص دهد. پزشک از شما می‌خواهد یک نمونه ادرار برای آزمایش ارائه دهید. در برخی موارد، او ممکن است از یک گوش‌ پاک‌کن برای جمع‌آوری نمونه از واژن یا دهانه رحم استفاده کنند یا از شما بخواهد این کار را انجام دهید.

آزمایش تقویت اسیدنوکلئیک (NAAT) روش ترجیحی برای تشخیص مایکوپلاسما ژنیتالیوم است. در حال حاضر دو نوع آزمایش NAAT مورد تأیید سازمان غذا و داروی FDA وجود دارد.

برای تشخیص مایکوپلاسما ژنیتالیوم در مردان با استفاده از آزمایش تقویت اسیدنوکلئیک، نمونه ادرار نمونه بهینه است. برای زنان، نمونه‌های سواب ادرار یا دهانه رحم یا واژن قابل قبول است، اما سواب‌ واژینال ترجیح دارد.

انجام آزمایش مایکوپلاسما ژنیتالیوم به چه کسانی توصیه می شود؟

مردان مبتلا به اورتریت غیرگونوکوکی عودکننده باید با استفاده از تست تقویت اسیدنوکلئیک تأییدشده توسط سازمان غذا و داروی FDA برای مایکوپلاسما ژنیتالیوم آزمایش شوند. اگر تست مقاومت نسبت به آنتی‌بیوتیک در دسترس باشد، باید انجام شود و از نتایج برای هدایت درمان استفاده شود.

زنان مبتلا به سرویسیت عودکننده باید از نظر مایکوپلاسما ژنیتالیوم آزمایش شوند. و آزمایش در زنان مبتلا به بیماری التهابی لگن نیز باید لحاظ شود. در صورت امکان، آزمایش باید با تست مقاومت آنتی‌بیوتیکی همراه باشد. اگر آزمایش تقویت اسیدنوکلئیک در دسترس نباشد. پزشک باید در موارد اورتریت یا سرویسیت مداوم یا عودکننده به مایکوپلاسما ژنیتالیوم مشکوک شود. احتمال مایکوپلاسما ژنیتالیوم در صورت ابتلا به بیماری التهابی لگن نیز باید لحاظ شود.

| دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید | 

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های CDC غربالگری باکتری مایکوپلاسما ژنیتالیوم را در افرادی که علائمی ندارند، توصیه نمی‌کند. با این حال، شرکای جنسی بیماران مبتلا به عفونت علامت‌دار مایکوپلاسما ژنیتالیوم باید آزمایش شوند. کسانی که به آن مبتلا هستند باید تحت درمان با آنتی‌بیوتیک قرار گیرند تا احتمالاً خطر عفونت مجدد کاهش یابد. اگر آزمایش همسر امکان‌پذیر نباشد، پزشک باید همان آنتی‌بیوتیک‌های تجویز شده برای بیمار را برای همسر نیز تجویز کند.

در این مقاله سعی کردیم به تمام سوالات احتمالی شما پاسخ دهیم. در صورتی که همچنان در این خصوص سوالاتی برایتان مطرح است می‌توانید آن ها را در بخش دیدگاه مقاله با ما در میان بگذارید تا اسرع وقت به آن‌ها پاسخ دهیم. با سپاس از شما

دکتر فرشته دانشمند در کلینیک 24متخصص زنان اصفهان در دکتر آف


مطالعه بیشتر:

بیماری التهابی لگن یا PID | علل و علائم

درمان بیماری التهابی لگن (PID)

فیستول واژینال

فیستول واژینال

فیستول واژینال

فیستول واژینال چیست؟

زایمان طولانی، عفونت، پرتودرمانی، سرطان‌ها و جراحی‌های لگن می‌توانند باعث ایجاد فیستول واژینال شوند. این شکاف‌ها زمانی ایجاد می‌شوند که بافت واژن می‌میرد و یک شکاف یا فیستول واژن بین واژن و اندام‌های دستگاه ادراری یا گوارشی ایجاد می‌شود. پزشک ممکن است فیستول واژن را به عنوان سوراخی در واژن توصیف کند که به ادرار، گاز یا مدفوع اجازهٔ عبور از واژن را می‌دهد. شایع‌ترین نوع آن فیستول وزیکوواژینال است که بین واژن و مثانه ایجاد می‌شود. با جراحی می‌توان فیستول را بست. در این مطلب از سایت دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان با علائم، علل ایجاد، تشخیص و درمان فیستول واژن بیشتر آشنا خواهید شد.

فیستول واژن و انواع آن

فیستول واژن یک سوراخ تونل‌مانند است که در دیوارهٔ واژن شکل می‌گیرد. واژن لوله‌ای عضلانی بین فرج و عضلات تناسلی خارجی و دهانهٔ رحم است. فیستول واژینال بین واژن و اندامی در سیستم ادراری یا دستگاه گوارش باز می‌شود. آسیب به بافت دیوارهٔ واژن باعث می‌شود سوراخی در جایی که نباید، ایجاد شود.

فیستول واژینال تناسلی-ادراری

فیستول‌های واژینال تناسلی-ادراری بین واژن یا رحم و اندام‌های دستگاه ادراری ایجاد می‌شوند. واژهٔ تناسلی‌-ادراری به دستگاه تناسلی و دستگاه ادراری اشاره دارد. انواع مختلف فیستول واژینال بر اساس محل و اندام‌هایی که تحت تأثیر قرار می‌گیرند نام‌گذاری می‌شوند. شایع‌ترین نوع آن فیستول وزیکوواژینال (فیستول مثانه) است. در این نوع فیستول سوراخی بین واژن و مثانه ایجاد می‌شود. فیستول واژینال تناسلی-ادراری موارد زیر را نیز شامل می‌شود:

فیستول‌ حالبی-مهبلی

فیستول‌ حالبی-مهبلی که بین واژن و حالب، یعنی لوله‌هایی که ادرار را از کلیه‌ها به مثانه می‌برند ایجاد می‌شود.

فیستول‌ پیشاب‌راهی- مهبلی

فیستول‌ پیشاب‌راهی- مهبلی که بین واژن و پیشاب‌راه، یعنی لوله‌ای که ادرار را از مثانه به خارج از بدن می‌برد ایجاد می‌شود. این نوع فیستول را فیستول مجرای ادرار نیز می‌نامند.

انواع دیگر فیستول واژینال

فیستول همچنین می‌تواند بین واژن و اندام‌های دستگاه گوارش ایجاد شود، از جمله:

فیستول انترواژینال که بین واژن و رودهٔ کوچک ایجاد می‌شود.
فیستول کولو واژینال که بین واژن و رودهٔ بزرگ (کولون) ایجاد می‌شود.
فیستول‌های رکتوواژینال که بین واژن و رکتوم ایجاد می‌شود؛ رکتوم یا راست‌روده قسمت تحتانی رودهٔ بزرگ است که مدفوع را از طریق مقعد از بدن خارج می‌کند.

علل ایجاد فیستول واژن کدامند؟

نبود خون‌رسانی به بافت واژن باعث مرگ بافت‌ها می‌شود. در نتیجه یک سوراخ یا فیستول در بافتی که خون به آن نرسیده ایجاد می‌شود. این شکاف‌ها می‌توانند در عرض چند روز یا طی چند سال ایجاد شوند. در موارد نادر شخص با فیستول مادرزادی واژن متولد می‌شود. علل فیستول واژن عبارت‌ است از:

  • زایمان طولانی‌
  • پرتودرمانی به ناحیهٔ لگن
  • پارگی واژن دهنگام زایمان یا اپیزیوتومی
  • عفونت‌های رودهٔ بزرگ مانند دیورتیکولیت
  • جراحی شکم یا لگن، از جمله سزارین و هیسترکتومی
  • سرطان در ناحیهٔ لگن، مانند سرطان دهانهٔ رحم یا سرطان رودهٔ بزرگ
  • بیماری‌های التهابی روده (IBD) مانند بیماری کرون و کولیت اولسراتیو یا کولیت زخمی

 

بررسی علائم فیستول واژن

فیستول‌ تناسلی-ادراری که بین واژن و اندام‌های سیستم ادراری ایجاد می‌شود ممکن است باعث ایجاد علائم زیر شود:

  • بوی مزمن ادرار
  • رابطهٔ جنسی دردناک یا دیسپارونی
  • نشت مداوم ادرار یا بی‌اختیاری ادرار
  • تحریک پوست واژن، فرج و ورودی واژن یا پرینه، یعنی ناحیهٔ بین واژن و مقعد
  • عفونت‌های مکرر دستگاه ادراری (UTIs)، عفونت‌های کلیه (پیلونفریت) یا عفونت‌های واژن (واژینیت)

فیستول‌هایی که بین واژن و اندام‌های دستگاه گوارش ایجاد می‌شود ممکن است باعث ایجاد علائم زیر شود:

  • درد شکم
  • کاهش وزن بی‌دلیل
  • رابطهٔ جنسی دردناک
  • ترشحات بدبو از واژن
  • تهوع و استفراغ یا اسهال
  • عفونت کلیه یا عفونت ادراری مکرر
  • خونریزی مقعدی یا خونریزی واژینال
  • خروج گاز، چرک یا مدفوع (بی‌اختیاری مدفوع) از واژن

روشهای تشخیص فیستول واژن

فیستول واژینال چگونه تشخیص داده می‌شود؟ پزشک یک معاینهٔ فیزیکی از جمله معاینهٔ لگنی انجام می‌دهد و علائم را ارزیابی می‌کند. آزمایش‌های تشخیصی فیستول واژن شامل موارد زیر است:

  • ام‌آر‌آی لگن برای مشاهدهٔ واژن و رکتوم یا راست‌روده
  • سیستوسکوپی برای مشاهده داخل مثانه و مجرای ادرار
  • شمارش کامل خون و آزمایش ادرار برای بررسی عفونت
  • کولونوسکوپی برای بررسی داخل رکتوم و تمام رودهٔ بزرگ
  • رادیولوژی فیستولوگرافی برای تعیین تعداد و اندازهٔ فیستول‌ها
  • اوروگرام با استفاده از سی‌تی اسکن برای مشاهدهٔ واژن و مجاری ادراری
  • تست رنگ، یعنی وارد کردن رنگ به رکتوم و بررسی علائم نشت رنگ از واژن
  • سیگموئیدوسکوپی انعطاف‌پذیر برای مشاهده رکتوم و قسمت پایینی رودهٔ بزرگ یا کولون
  • پیلوگرام رتروگراد با استفاده از رنگ تزریقی و اشعهٔ ایکس برای یافتن نشتی بین واژن و حالب

| دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید | 

روشهای درمان فیستول واژن

درمان به نوع فیستول ارتباط دارد. برخی از فیستول‌های کوچک خودبه‌خود با درمان‌هایی مانند موارد زیر رفع می‌شوند:

آنتی‌بیوتیک‌ برای عفونت‌ها یا داروهایی برای اختلالات التهابی روده
خود سوندگذاری موقت (سونداژ متناوب تمیز) برای تخلیهٔ مثانه حین بهبود فیستول وزیکوواژینال
استنت‌های حالب (استنت‌های کلیه) برای باز نگه داشتن حالب‌ها حین بهبود فیستول حالب واژینال
بیشتر افراد مبتلا به فیستول واژن نیاز به جراحی دارند. برای ترمیم فیستول واژن، جراح ممکن است از بافت خود بیمار، بافت آزمایشگاهی یا مش جراحی برای بستن شکاف استفاده کند. از هر 10 زن 9 نفر پس از جراحی ترمیم فیستول واژن بهبود کامل پیدا می‌کنند.

انواع آزمایشات تخمدان | متخصص زنان اصفهان

بعد از ترمیم فیستول واژن

پس از جراحی فیستول واژینال تناسلی-ادراری، ممکن است حین بهبود، برای تخلیهٔ ادرار به کمک نیاز داشته باشید. پزشک می‌تواند به شما استفاده از کاتتر (لولهٔ نازک توخالی که وارد مثانه می‌شود) را به شما آموزش دهد. اگر پزشک یک فیستول بزرگ بین واژن و یکی از اندام‌های دستگاه گوارش را ترمیم کند، ممکن است به استومی موقت نیاز داشته باشید که به شکل زیر تعبیه می‌شود:

  • جراح یک سوراخ در شکم ایجاد می‌کند. این سوراخ استوما نامیده می‌شود.
  • جراحی کولوستومی برای رودهٔ بزرگ یا ایلئوستومی برای رودهٔ کوچک باعث می‌شود مدفوع به سمت استوما فرستاده شود.
  • کیسه‌ای که خارج از بدن و روی استوما قرار می‌گیرد مدفوع را جمع می‌کند. پزشک به شما یاد می‌دهد که چگونه کیسه را عوض کنید و استوما را تمیز نگه دارید.
  • هنگامی که فیستول بهبود یافت، برای اتصال مجدد روده به رکتوم و بستن استوما به جراحی دیگری نیاز خواهید داشت.

در این مقاله سعی کردیم به تمام سوالات احتمالی شما پاسخ دهیم. در صورتی که همچنان در این خصوص سوالاتی برایتان مطرح است می‌توانید آن ها را در بخش دیدگاه مقاله با ما در میان بگذارید تا اسرع وقت به آن‌ها پاسخ دهیم. با سپاس از شما

دکتر فرشته دانشمند در کلینیک 24متخصص زنان اصفهان در دکتر آف


مطالعه بیشتر:

درمان واژینیت

بیماری التهابی لگن یا PID | علل و علائم

درمان بیماری التهابی لگن (PID)

درمان بیماری التهابی لگن (PID)

درمان بیماری التهابی لگن (PID)

بررسی روشهای درمان بیماری التهابی لگن (PID)

اگر بیماری التهابی لگن در مراحل اولیه تشخیص داده شود. می‌توان آن را با یک دوره آنتی‌بیوتیک درمان کرد. اما هیچ راهی برای معکوس کردن هر گونه اسکار یا آسیب به دستگاه تناسلی که در اثر بیماری التهابی لگن ایجاد شده است، وجود ندارد. در این مطلب از سایت دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان به بررسی روشهای درمان بیماری التهابی لگن خواهیم پرداخت. به‌طورکلی درمان‌ها به شکل زیر است:

آنتی‌بیوتیک‌ها

درمان با آنتی‌بیوتیک‌ها باید به سرعت، قبل از آماده شدن نتایج نمونهٔ سواب شروع شود. بیماری التهابی لگن معمولاً توسط باکتری‌های مختلف ایجاد می‌شود. حتی در مواردی که کلامیدیا، سوزاک یا مایکوپلاسما ژنیتالیوم به عنوان عامل آن شناسایی شده‌اند. این بدان معناست که به شما مخلوطی از آنتی‌بیوتیک‌ها داده می‌شود تا محتمل‌ترین عفونت‌ها را پوشش دهد.

پس از دریافت نتایج آزمایش‌ها، پزشک ممکن است نسخهٔ شما را به گونه‌ای تغییر دهد که با عامل ایجاد عفونت مطابقت بیشتری داشته باشد.

اگر فکر می‌کنید ممکن است قبل از شروع درمان آنتی‌بیوتیک باردار شده باشید. به پزشک خود اطلاع دهید، زیرا باید از مصرف برخی آنتی‌بیوتیک‌ها در دوران بارداری خودداری شود.

معمولاً باید قرص‌های آنتی‌بیوتیک را به مدت 14 روز مصرف کنید. گاهی اوقات درمان با یک تک‌دز تزریقی آنتی‌بیوتیک شروع می‌شود. بسیار مهم است که حتی اگر حالتان بهتر شد، باز هم کل دورهٔ درمان با آنتی‌بیوتیک را کامل کنید. تا اطمینان حاصل شود که عفونت به طور کامل از بین می‌رود. همچنین مهم است که از برقراری رابطهٔ جنسی در این مدت اجتناب کنید.

در موارد شدید بیماری التهابی لگن، ممکن است مجبور شوید در بیمارستان بستری شوید تا آنتی‌بیوتیک‌ها را به صورت داخل وریدی دریافت کنید.

اگر در لگن یا شکم خود درد دارید، می‌توانید حین درمان با آنتی‌بیوتیک از مسکن‌هایی مانند استامینوفن یا ایبوپروفن استفاده کنید.

جراحی

جراحی به ندرت مورد نیاز است. با این حال، اگر یک آبسه پاره شود یا احتمال پارگی وجود داشته باشد. پزشک ممکن است آن را تخلیه کند. همچنین اگر به درمان آنتی‌بیوتیکی پاسخ نمی‌دهید یا تشخیص مشکوک دارید. مثلاً وقتی یک یا چند مورد از علائم یا نشانه‌های بیماری التهابی لگن وجود ندارد. ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید.

پیگیری درمان

در برخی موارد، ممکن است به شما توصیه شود که سه روز پس از شروع درمان یک ویزیت داشته باشید. تا پزشکتان بررسی کند که آیا آنتی‌بیوتیک‌ها مؤثر بوده‌اند یا خیر. اگر به نظر برسد که آنتی‌بیوتیک‌ها مؤثر هستند. ممکن است در پایان دوره، ویزیت دیگری برای بررسی موفقیت‌آمیز بودن درمان داشته باشید.

اگر علائم شما در عرض سه روز شروع به بهبود نکردند. ممکن است به شما توصیه شود که برای آزمایش‌ و درمان بیشتر در بیمارستان حاضر شوید.

در صورتی که دستگاه داخل رحمی (آی‌یودی) دارید. ممکن است به شما توصیه شود که اگر علائم شما ظرف چند روز بهبود نیافت، آن را خارج کنید. زیرا ممکن است علت عفونت همین دستگاه آی‌یودی باشد.

بیماری التهابی لگن | متخصص زنان اصفهان

درمان شرکای جنسی

هر شریک جنسی که در شش ماه قبل از شروع علائم خود با او رابطهٔ جنسی داشته‌اید. باید آزمایش و درمان شود تا از عود عفونت یا سرایت آن به دیگران جلوگیری شود. حتی اگر علت خاصی برای بیماری التهابی لگن مشخص نشده باشد. اگر در شش ماه گذشته شریک جنسی نداشته‌اید. آخرین شریک جنسی شما باید آزمایش و درمان شود. اگر هر دو شریک به طور همزمان تحت درمان قرار نگیرند، احتمال بازگشت عفونت بیشتر است.

بیماری التهابی لگن می‌تواند در روابط طولانی‌مدت که در آن هیچ یک از شرکای جنسی با شخص دیگری رابطهٔ جنسی نداشته‌اند نیز رخ دهد. یادتان باشد تا زمانی که هم شما و هم همسرتان دورهٔ درمان را کامل نکرده‌اید، باید از داشتن رابطهٔ جنسی اجتناب کنید.

| دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید | 

مقابله و حمایت

بیماری التهابی لگن می‌تواند احساسات ناراحت‌کننده یا استرس‌زایی را ایجاد کند. ممکن است علاوه بر آن، با تشخیص عفونت آمیزشی، ناباروری احتمالی یا درد مزمن مواجه باشید. برای کمک به مقابله با فراز و نشیب‌های این اتفاق، راهکارهای زیر را در نظر بگیرید:

آماده باشید:

اگر بیش از یک دوره بیماری التهابی لگن را تجربه کرده‌اید. بیشتر در معرض خطر ناباروری هستید. اگر بدون موفقیت مدتی برای بارداری تلاش کرده‌اید. برای ارزیابی ناباروری از متخصص وقت بگیرید. از پزشک خود بخواهید مراحل آزمایش و درمان ناباروری را توضیح دهد. درک این فرایند ممکن است به کاهش اضطراب شما کمک کند.

به دنبال پشتیبانی باشید:

اگرچه سلامت جنسی، ناباروری و درد مزمن مسائلی عمیقاً شخصی هستند. اما برای دریافت کمک و حمایت با همسرتان، اعضای نزدیک خانواده یا دوستان خود یا یک متخصص تماس بگیرید. بسیاری از گروه‌های پشتیبانی آنلاین به شما این امکان را می‌دهند که به صورت ناشناس دربارهٔ نگرانی‌های خود صحبت کنید.

درمان شوید:

این بیماری اغلب توسط یک عفونت آمیزشی ایجاد می‌شود. فهمیدن این‌که شما یک عفونت آمیزشی دارید می‌تواند برای شما یا شریک زندگی‌تان آسیب‌زا باشد. با این وجود، شما و همسرتان باید برای کاهش شدت بیماری التهابی لگن و جلوگیری از عفونت مجدد، به دنبال درمان فوری باشید.

در این مقاله سعی کردیم به تمام سوالات احتمالی شما پاسخ دهیم. در صورتی که همچنان در این خصوص سوالاتی برایتان مطرح است می‌توانید آن ها را در بخش دیدگاه مقاله با ما در میان بگذارید تا اسرع وقت به آن‌ها پاسخ دهیم. با سپاس از شما

دکتر فرشته دانشمند در کلینیک 24متخصص زنان اصفهان در دکتر آف


مطالعه بیشتر:

واژینیت

درمان واژینیت

بیماری التهابی لگن یا PID | علل و علائم

بیماری التهابی لگن یا PID | علل و علائم

بیماری التهابی لگن یا PID | علل و علائم

بررسی علل و علائم بیماری التهابی لگن یا PID

بیماری التهابی لگن، عفونت دستگاه تولید مثل زنان یعنی رحم، لوله‌های فالوپ، تخمدان و درون لگن است. این بیماری ممکن است هیچ علامت مشخصی نیز نداشته باشد. پس لازم است که در مورد آن آگاه باشید. در این مطلب از سایت دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان با علل و علائم و بسیاری دیگر از آگاهی‌رسانی‌ها در مورد بیماری التهابی لگن آشنا می شوید.

بیماری التهابی لگن (PID) چیست؟

بیماری التهابی لگن Pelvic inflammatory disease و به اختصار، PID، یک عفونت دستگاه تناسلی زنانه است که شامل رحم، لوله‌های فالوپ (لوله‌های رحمی) و تخمدان‌ها می‌شود. اگر عفونت از واژن و دهانهٔ رحم به سمت بالا گسترش یابد، می‌تواند باعث التهاب در نواحی زیر شود:

  • تخمدان‌ها
  • لوله‌های فالوپ
  • بافت اطراف رحم
  • پوشش رحم به نام آندومتر
  • پوشش داخلی شکم به نام صفاق
  • پاکت‌های حاوی مایع عفونی که آبسه نامیده می‌شوند نیز می‌تواند در تخمدان‌ها و لوله‌های فالوپ ایجاد شود.

بررسی علل بیماری التهابی لگن (PID)

در بیشتر موارد، این بیماری به دلیل انتشار عفونت باکتریایی از واژن یا دهانهٔ رحم به رحم، لوله‌های فالوپ و تخمدان‌ها ایجاد می‌شود. بیماری التهابی لگن اغلب توسط بیش از یک نوع باکتری ایجاد می‌شود و گاهی برای پزشکان دشوار است که مشخص کنند کدام‌یک از این باکتری‌ها مسئول این بیماری هستند. در بسیاری از موارد، این بیماری توسط یک عفونت آمیزشی (STI) مانند کلامیدیا یا سوزاک ایجاد می‌شود. باکتری‌های عامل این بیماری‌ها معمولاً در طول رابطهٔ جنسی محافظت‌نشده منتقل می‌شوند.

همچنین، تصور می‌شود که نوع دیگری از عفونت آمیزشی به نام مایکوپلاسما ژنیتالیوم به طور فزاینده‌ای مسئول موارد بیماری التهابی لگن است. اما در بسیاری از موارد دیگر، بیماری التهابی لگن توسط باکتری‌هایی که به طور معمول در واژن زندگی می‌کنند، ایجاد می‌شود.

در موارد نادر، هر زمان که سد طبیعی ایجادشده توسط دهانهٔ رحم کنار برود، باکتری‌ها می‌توانند وارد دستگاه تناسلی شما شوند. این اتفاق که باز شدن دهانهٔ رحم است می‌تواند در دوران قاعدگی و بعد از زایمان، سقط جنین القایی یا سقط جنین ناخواسته رخ دهد. همچنین به ندرت، باکتری‌ها می‌توانند حین قرار دادن دستگاه داخل رحمی (آی‌یودی) که نوعی روش کنترل بارداری طولانی‌مدت است یا هر پروسهٔ پزشکی دیگری که شامل قرار دادن ابزاری در رحم باشد، وارد دستگاه تناسلی شوند.

عفونت‌های آمیزشی (STIs)

علت اصلی بیماری التهابی لگن از طریق یک عفونت آمیزشی مانند کلامیدیا، سوزاک یا مایکوپلاسما ژنیتالیوم است. این باکتری‌ها معمولاً فقط دهانهٔ رحم را آلوده می‌کنند. در این زمان می‌توان آنها را به راحتی با آنتی‌بیوتیک‌ها درمان کرد. اما اگر درمان نشوند این خطر وجود دارد که باکتری‌ها به اندام‌های تناسلی زنانه سرایت کنند. اگر کلامیدیا دارید و درمان نشده‌اید، ممکن است در عرض یک سال به این بیماری تبدیل شود.

| دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید | 

سایر علل

در بسیاری از موارد، علت عفونتی که منجر به بیماری التهابی لگن می‌شود ناشناخته است. گاهی اوقات، باکتری‌های معمولاً بی‌ضرر موجود در واژن می‌توانند از دهانهٔ رحم عبور کنند و به اندام‌های تناسلی وارد شوند. اگرچه این نوع باکتری‌ها در واژن بی‌ضرر هستند، اما می‌توانند باعث عفونت در سایر قسمت‌های بدن شوند. در شرایط زیر احتمال بروز این اتفاق بیشتر است:

  • قبلاً بیماری التهابی لگن داشته‌اید.
  • پس از زایمان یا سقط جنین به دهانهٔ رحم آسیب وارد شده است.
  • شما پروسه‌ای انجام داده‌اید که شامل باز کردن دهانهٔ رحم است، مانند سقط جنین، معاینهٔ رحم یا قرار دادن آی‌یودی داخل رحم.

بیماری التهابی لگن | متخصص زنان اصفهان

آشنایی با علائم بیماری التهابی لگن (PID)

علائم و نشانه‌های این بیماری می‌توانند ظریف یا خفیف باشند. برخی از زنان نیز هیچ علامت یا نشانه‌ای را تجربه نمی‌کنند. در نتیجه، ممکن است تا زمانی که برای باردار شدن مشکلی نداشته باشید یا دچار درد مزمن لگنی نشوید متوجه ابتلا به آن نشوید. علائم در صورت بروز ممکن است شامل یک یا چند تا از موارد زیر باشد:

  • پریودهای سنگین
  • پریودهای دردناک
  • تب، گاهی همراه با لرز
  • خونریزی بین قاعدگی‌ها و بعد از رابطهٔ جنسی
  • درد؛ خفیف تا شدید، در لگن یا قسمت تحتانی شکم
  • درد هنگام ادرار کردن، ادرار مکرر یا مشکل در ادرار کردن
  • ناراحتی یا درد حین رابطهٔ جنسی که در عمق لگن احساس می‌شود.
  • ترشحات غیرمعمول واژن، به خصوص اگر زرد، سبز یا همراه با بوی نامطبوعی باشند.

تعداد کمی از مبتلایان نیز دچار علائم زیر می‌شوند:

  • درد شدید در شکم
  • درجه حرارت بالا و تب
  • احساس تهوع و استفراغ

در این مقاله سعی کردیم به تمام سوالات احتمالی شما پاسخ دهیم. در صورتی که همچنان در این خصوص سوالاتی برایتان مطرح است می‌توانید آن ها را در بخش دیدگاه مقاله با ما در میان بگذارید تا اسرع وقت به آن‌ها پاسخ دهیم. با سپاس از شما

دکتر فرشته دانشمند در کلینیک 24متخصص زنان اصفهان در دکتر آف


مطالعه بیشتر:

تشخیص و درمان دیسپلازی دهانه رحم

واژینیت

درمان واژینیت

درمان واژینیت

درمان واژینیت

بررسی روشهای درمان واژینیت

در این مطلب از سایت دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان به بررسی روشهای درمان واژینیت خواهیم پرداخت. ارگانیسم‌ها و شرایط مختلفی می‌توانند باعث واژینیت شوند، بنابراین درمان با در نظر گرفتن علت آن تعیین و شامل موارد زیر می‌شود:

عفونت‌های قارچی

عفونت‌های قارچی معمولاً با یک کرم یا شیاف ضدقارچ بدون نسخه مانند میکونازول (Monistat 1)، کلوتریمازول (Lotrimin AF، Mycelex، Trivagizole 3)، بوتوکنازول (Gynazole-1) یا تیوکونازول (Vagistat-1) درمان می‌شوند. همچنین عفونت‌های قارچی ممکن است با داروهای ضدقارچ خوراکی تجویزی، مانند فلوکونازول (دیفلوکان) درمان شوند.

مزایای درمان بدون نسخه، راحتی، هزینهٔ کمتر و نبود انتظار برای ملاقات با پزشک است. با این حال، امکان دارد مشکلی غیر از عفونت قارچی داشته باشید و استفاده از داروی اشتباه می‌تواند تشخیص دقیق و درمان مناسب را به تأخیر بیندازد.

واژینوز باکتریایی

برای این نوع واژینیت، پزشک ممکن است قرص مترونیدازول (Flagyl) را که به صورت خوراکی مصرف می‌شود یا ژل مترونیدازول (MetroGel) را که روی ناحیهٔ درگیر شده اعمال می‌شود، تجویز کند. سایر درمان‌ها شامل کرم کلیندامایسین (کلئوسین) که روی واژن اعمال می‌شود، قرص‌های کلیندامایسین که به شکل خوراکی مصرف می‌شوند یا کپسول‌هایی است که در واژن قرار می‌گیرند. تینیدازول (تینداماکس) یا سکنیدازول (سولوسک) نیز به صورت خوراکی مصرف می‌شود. واژینوز باکتریایی می‌تواند پس از درمان عود کند.

واژینیت غیرعفونی

برای درمان این نوع واژینیت، باید منبع تحریک را مشخص و از آن اجتناب کنید. عوامل احتمالی شامل صابون جدید، مواد شویندهٔ لباسشویی، نوار بهداشتی یا تامپون است.

سندرم ادراری تناسلی یائسگی یا آتروفی واژن

استروژن که به شکل کرم‌، قرص‌ یا حلقه‌های واژینال تجویز می‌شود می‌تواند این بیماری را درمان کند. این درمان با تجویز پزشک در دسترس است و پس از بررسی سایر عوامل خطر و عوارض احتمالی تجویز می‌شود.

تریکومونیازیس

برای درمان این مورد پزشک ممکن است قرص مترونیدازول یا تینیدازول را تجویز کند.

شیوهٔ زندگی و درمان‌های طبیعی واژینیت

برای درمان تریکومونیازیس، واژینوز باکتریایی و آتروفی واژن به داروهای تجویزی نیاز دارید. اگر می‌دانید که عفونت قارچی دارید، می‌توانید این مراحل را انجام دهید:

از دارویی مخصوص عفونت‌های قارچی استفاده کنید که می‌توانید بدون نسخه دریافت کنید. گزینه‌ها شامل دوره‌های یک‌روزه، سه‌روزه یا هفت‌روزه کرم یا شیاف واژینال است. ماده مؤثره دارو با توجه به نوع محصول متفاوت و شامل کلوتریمازول، میکونازول یا تیوکونازول است. برخی از محصولات همچنین شامل یک کرم خارجی برای اعمال روی لابیاها و دهانهٔ واژن هستند. دستورالعمل‌های روی بسته دارو را دنبال کنید و حتی اگر بلافاصله علائم بهتر شد، حتماً کل دورهٔ درمان را کامل کنید.
تا زمانی که داروی ضدقارچ به طور کامل اثر کند، یک کمپرس سرد، مانند یک حوله را روی لابیاها اعمال کنید تا ناراحتی را کاهش دهید.

واژینیت | متخصص زنان اصفهان

زمان مراجعه به پزشک برای واژینیت

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ اگر دچار ناراحتی واژینال شدید، به پزشک مراجعه کنید، به ویژه اگر:

  • تب، لرز یا درد لگن دارید.
  • قبلاً عفونت واژن داشته‌اید.
  • بوی نامطبوع واژن، ترشح یا خارش واژن دارید.
  • یک دوره داروی ضدقارچ بدون نسخه را مصرف کرده‌اید و علائم شما همچنان باقی است.
  • فکر می‌کنید هرگز عفونت واژن نداشته‌اید! مراجعه به پزشک می‌تواند علت را مشخص و به شما کمک کند تا علائم و نشانه‌های آن را بهتر بشناسید.
  • چند شریک جنسی داشته‌اید یا اخیراً یک شریک جنسی جدید دارید. در این صورت ممکن است یک عفونت آمیزشی داشته باشید. برخی از این عفونت‌ها علائمی شبیه عفونت قارچی یا واژینوز باکتریایی دارند.
رویکرد صبر کردن و دیدن نتیجه

احتمالاً لازم نیست هر بار که دچار تحریک و ترشحات واژینال می‌شوید به پزشک مراجعه کنید، به خصوص اگر:

  • قبلاً تشخیص عفونت قارچی واژن داشته‌اید و علائم و نشانه‌های شما مثل قبل است.
  • علائم و نشانه‌های عفونت قارچی را دقیق می‌دانید و مطمئن هستید که علت علائم شما همان است.

| دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید | 

آماده شدن برای ویزیت پزشک

یک متخصص زنان می‌تواند واژینیت را تشخیص دهد و درمان کند. قبل از رفتن به مطب پزشک خود، فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

  • سؤالاتی که باید از پزشک خود بپرسید.
  • علائم شما و مدت زمانی که آنها را داشته‌اید.
  • تمام داروها، ویتامین‌ها و سایر مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید و دز آنها.
  • اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله تعداد شرکای جنسی و این‌که آیا شریک جنسی جدیدی دارید یا خیر.
  • از تامپون و دوش واژینال یا برقراری رابطهٔ جنسی قبل از ویزیت خودداری کنید تا پزشک بتواند ترشحات واژن شما را ارزیابی کند.

در این مقاله سعی کردیم به تمام سوالات احتمالی شما پاسخ دهیم. در صورتی که همچنان در این خصوص سوالاتی برایتان مطرح است می‌توانید آن ها را در بخش دیدگاه مقاله با ما در میان بگذارید تا اسرع وقت به آن‌ها پاسخ دهیم. با سپاس از شما

دکتر فرشته دانشمند در کلینیک 24متخصص زنان اصفهان در دکتر آف


مطالعه بیشتر:

علائم و عوامل دیسپلازی دهانه رحم

تشخیص و درمان دیسپلازی دهانه رحم

واژینیت