انواع جراحی فیبروم رحم

انواع جراحی فیبروم رحم

انواع جراحی فیبروم رحم چیست؟

تعیین جراحی فیبروم رحم و انواع مختلف آن برای بیمار به عوامل مختلفی بستگی دارد. زنانی که قصد انجام جراحی فیبروم رحمی دارند بهتر است انواع مختلف آن را بشناسند. فیبروئیدهای رحمی که به آنها لیومیوم یا میوم نیز گفته می شود، در رحم یا دیواره رحم رشد می کنند. فیبروئیدها ممکن است کوچکتر از یک سر سنجاق تا اندازه یک هندوانه یا بزرگتر متفاوت است. اکثریت قریب به اتفاق فیبروم رحمی خوش خیم هستند (سرطانی نیستند). فیبروئیدها نسبتاً شایع هستند و تا 80 سالگی 80 درصد زنان را درگیر می کنند.در این مطلب از سایت دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان درباره انواع جراحی فیبروم رحم توضیحات بیشتری ارائه خواهیم داد. در حالی که فیبروم ها اغلب بدون علامت هستند و نیازی به درمان ندارند، علائم در 20 تا 50 درصد بیماران ظاهر می شود و ممکن است نیاز به درمان داشته باشد.

عوامل موثر بر تعیین نوع جراحی فیبروم رحمی

هنگام تعیین گزینه های درمانی و ضرورت عمل جراحی، برخی عوامل مهم باید در نظر گرفته شوند، از جمله:

  • سن یک فرد
  • شدت علائم
  • تعدادفیبروم
  • محل قرارگیری فیبروم
  • هیستروکتومی و جراحی فیبروم رحمی

هیسترکتومی جراحی برای برداشتن رحم زن است. هیسترکتومی تنها گزینه درمانی است که برداشت کامل فیبروم و علائم ناشی از آن را تضمین می کند. هیسترکتومی تضمین می کند که فیبروم باز نخواهند گشت. میزان موفقیت فیبروم بالا است. موسسه ملی سلامت و تعالی مراقبت (NICE) توصیه می کند که هیسترکتومی فقط در موارد زیر مورد استفاده قرار گیرد:

  • فرد مبتلا به فیبروم دیگر نمی خواهد عادت ماهانه شود.
  • درمان های دیگر موثر نبوده یا امکان استفاده از آنها وجود ندارد.
  • فرد مبتلا به فیبروئید به طور کامل از روش و خطرات احتمالی مطلع شده و درخواست جراحی می کند.

برخی موارد را باید در نظر گرفت:

انجمن آمریکایی لاپاراسکوپیست های زنان (AAGL) می گوید که در حال حاضر جراحی روباتیک هیچ مزیت قابل توجهی در جراحی های خوش خیم زنان ندارد. هزینه هیسترکتومی لاپاراسکوپی با کمک روباتیک بیشتر از جراحی لاپاراسکوپی معمولی است. قدرت لاپاراسکوپی روشی است که با استفاده از دستگاه پزشکی، با یک برش کوچک در شکم فیبروم رحم را به قطعات کوچک تقسیم می کند. سازمان غذا و دارو (FDA) در مورد این روش هشدار داده است. اگر فرد مبتلا به سرطان رحم است، این روش ممکن است باعث گسترش سرطان در شکم و لگن شود و درمان سرطان را دشوارتر می کند.

میومکتومی و جراحی فیبروم رحمی

میومکتومی به جای کوچک کردن فیبروم ها، آنها را از بین می برد. این روش می تواند به عنوان جایگزین هیسترکتومی برای افرادی باشد که می خواهند رحم خود را حفظ کنند. اگر فیبروئید بزرگ باشد، ممکن است میومکتومی بسیار پیچیده و خطرناک باشد و خطر بازگشت فیبروم را در پی دارد. بعد از میومکتومی، رحم معمولاً به عملکرد طبیعی خود از جمله در مورد قاعدگی باز می گردد. خونریزی قاعدگی ممکن است نسبت به قبل از جراحی سبک تر باشد. بارداری پس از میومکتومی امکان پذیر است، اما ممکن است نیاز باشد که بارداری برای خطرات احتمالی کنترل شود. نتایج حاملگی بستگی به این دارد که فیبروئیدها چقدر عمیق بوده اند و آیا دیواره رحم را درگیر کرده اند؟

مقایسه مزایا و معایب انواع حراجی فیبروم رحمی

جراحی میومکتومی نسبت به سایر جراحی فیبروم رحمی مزایایی دارد، از جمله بعد از آن:

  • بارداری امکان پذیر است.
  • احتمال برگشت دوره های قاعدگی وچود دارد.
  • رحم معمولاً به عملکرد طبیعی خود باز می گردد.
  • علائم خونریزی در 90 درصد موارد پس از پیگیری ناپدید می شوند.

اما جراحی هیسترکتومی هم مزایایی دارد، از جمله:

  • فیبروم و علائم را به طور دائم از بین می برد و فیبروم ها دیگر بر نمی گردند.
  • می تواند به تسکین علائم شدید که بر کیفیت زندگی تأثیر منفی می گذارد، کمک کند.

اما از طرفی هم میومکتومی با معایبی همراه است، مانند:

  • زمان عمل طولانی تر از هیسترکتومی است.
  • فیبروم ها 15 درصد احتمال بازگشت دارند.
  • ممکن است عوارض ناشی از جراحی داشته باشد.
  • خطر خون ریزی نسبت به هیسترکتومیب یشتر است.
  • حدود 10 درصد از افرادی که میومکتومی دارند طی پنج تا 10 سال نیاز به هیسترکتومی خواهند داشت.اگر هریک از فیبروم ها قسمت وسیعی از دیواره رحم را فراگرفته باشد، ممکن است برای حاملگی های بعدی سزارین لازم باشد.

معایب احتمالی هیسترکتومی عبارتند از:

  • جراحی پیچیده است.
  • نیاز به بیهوشی دارد.
  • قاعدگی را متوقف می کند.
  • افزایش خطر بی اختیاری ادرار
  • اگر تخمدان ها برداشته شوند، یائسگی شروع می شود.
  • بسته به نوع هیسترکتومی یک دوره بهبود از دو تا شش هفته لازم است.
  • هیسترکتومی می تواند تأثیر روانی منفی مانند افسردگی داشته باشد.
  • ممکن است احساس بی حسی در اطراف برش و ساق پا داشته باشید که معمولاً حدود دو ماه طول می کشد.
  • افرادی که هیسترکتومی کرده اند به طور متوسط ​​دو سال زودتر از کسانی که هیسترکتومی انجام نداده اند به یائسگی می رسند.

عوارض یا خطرات جراحی فیبروم رحمی

عوارض این جراحی ها مشابه جراحی های بزرگ است. آنها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

  • تب
  • عفونت
  • انسداد روده
  • عفونت ادراری
  • لخته شدن خون
  • مشکلات بیهوشی
  • آسیب مجاری ادراری
  • آسیب به اندام های مجاور
  • خونریزی (ممکن است نیاز به تزریق خون داشته باشد).
  • جایگزین های جراحی های فیبروم رحمی

گزینه های درمانی غیر جراحی برای فیبروم نیز در دسترس است. فیبروم هایی که مشکلی ایجاد نمی کنند یا علائم آزاردهنده ای ندارند، لزوماً نیاز به درمان ندارند. در این موارد یک روش انتظار و دیدن مناسب است. با انتظار هوشیار، فیبروئیدها از طریق معاینات منظم لگن و یا سونوگرافی از نظر تغییرات و رشد تحت نظر هستند.

برخی از داروهایی که برای درمان فیبروم استفاده می شوند عبارتند از:

  • ترانکسامیک اسید (TXA)
  • قرص پروژستین (پروژسترون مصنوعی)
  • قرص های ضد بارداری خوراکی ترکیبی
  • IUD آزاد کننده پروژستین (دستگاه داخل رحمی)
  • آگونیست های هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GnRH)
  • داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)
  • آمبولیزاسیون شریان رحمی

آمبولیزاسیون شریان رحم – که آمبولیزاسیون فیبروم رحمی (UFE) نیز نامیده می شود، فیبرومها را با قطع خون آنها کوچک می کند.

نکاتی که باید در مورد این روش رعایت شود:

  • فرد هوشیار است اما آرام است.
  • حدود 60-90 دقیقه طول می کشد.
  • یک کاتتر از طریق یک برش کوچک در کشاله ران قرار داده می شود و داخل شریان رحم می شود.
  • ذرات پلاستیکی کوچکی به شریان تزریق می شود تا خون رسانی به رگ های کوچک تغذیه کننده سلول های فیبروم را مسدود کند.
  • فرسایش بسامد رادیویی

فرسایش فرکانسی رادیویی یک روش لاپاراسکوپی با حداقل تهاجم است که از گرمای تولید شده توسط امواج با انرژی بالا برای از بین بردن فیبروم ها، استفاده می کند. از سونوگرافی برای تأیید قرار دادن صحیح دستگاه رادیوفرکانسی در داخل هر فیبروم قبل از انجام فرسایش استفاده می کند.

این را در مورد این روش توجه کنید:

  • معمولاً به عنوان یک عمل سرپایی انجام می شود.
  • جایگزینی ایمن و نسبتاً کم خطر برای هیسترکتومی محسوب می شود.
  • تصویربرداری تشدید مغناطیسی – سونوگرافی متمرکز با هدایت (MRgFUS)
  • سونوگرافی متمرکز با هدایت تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRgFUS) یک روش غیرتهاجمی است که از امواج فراصوت با شدت بالا برای تولید گرما و از بین بردن فیبروم ها استفاده می کند.
  • این روش با دستگاهی به نام ExAblate انجام می شود که تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) و سونوگرافی را ترکیب می کند.

این یک روش سه ساعته است که در آن فرد در حالتی که هوشیار است در دستگاه MRI دراز می کشد اما آرامبخش ملایمی دریافت می کند. یک رادیولوژیست از MRI ​​برای هدف قرار دادن بافت فیبروم و هدایت پرتو اولتراسوند استفاده می کند.

مواردی که باید در مورد این روش توجه شود عبارتند از:

  • تحت پوشش بسیاری از بیمه نامه ها نیست.
  • فقط برای افرادی مناسب است که قصد بارداری ندارند.
  • نیاز به مدت زمان طولانی در داخل تجهیزات MRI دارد.
  • شواهد موجود نشان می دهد که این روش نسبتاً موثر است.
  • نتایج طولانی مدت در دسترس نیست زیرا روش نسبتاً جدیدی است.
  • نمی توان همه فیبروم ها یا آنهایی را که نزدیک روده و مثانه هستند، یا خارج از ناحیه تصویربرداری درمان کرد.

انواع جراحی فیبروم رحم | متخصص زنان اصفهان

برداشتن آندومتر

برداشتن آندومتر لایه داخل رحم را از بین می برد. این روش معمولاً برای توقف خونریزی شدید قاعدگی و برداشتن فیبرومهای کوچک استفاده می شود. برای فیبرومهای بزرگ یا فیبروئیدهایی که خارج از پوشش داخلی رحم رشد کرده اند مفید نیست. تخلیه آندومتر معمولاً قاعدگی ماهانه را متوقف یا به طور قابل توجهی کاهش می دهد و می تواند احتمال بارداری را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. مواردی که باید در مورد این روش توجه شود عبارتند از:

  • بهبود معمولاً چند روز طول می کشد.
  • ممکن است تشخیص سرطان رحم را به تاخیر بیندازد یا مشکل ساز باشد.
  • افرادی در روش برداشتن آندومتر باید تست پاپ و معاینه لگن را انجام دهند.
  • افرادی که این روش را انتخاب می کنند باید اقدامات لازم را برای جلوگیری از بارداری انجام دهند.
  • در صورت وقوع حاملگی، خطرات عوارض (مانند سقط جنین یا حاملگی خارج رحمی) را افزایش می دهد.

جهت مشاهده پیج اینستاگرام خانم دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان کلیک کنید.


بیشتر بخوانید:

ورزش های مجاز در بارداری

عوارض آموکسی سیلین بر بارداری

درمان مشکلات دندانی در بارداری

مترونیدازول و شیردهی

لقاح مصنوعی یا IVF چه کمکی به زوج نابارور می‌کند؟

لقاح مصنوعی یا IVF چه کمکی به زوج نابارور می‌کند؟

گاهی‌ اوقات، لقاح مصنوعی به‌عنوان اولین گزینه به زنان بالای چهل سال پیشنهاد می‌شود، علاوه بر آن در مواقعی که زوج‌ها وضعیت جسمانی خاصی نیز دارند، این درمان پیشنهاد می‌شود؛ برای مثال اگر زوج‌ها دارای شرایط زیر باشند، از این درمان استفاده می‌شود:

۱. انسداد یا تخریب لوله‌ی فالوپ

وقتی لوله‌ی فالوپ، آسیب‌دیده یا مسدود باشد، تخمک به‌سختی بارور می‌شود و رویان نیز با دشواری به رحم منتقل می‌شود.

۲. اختلالات تخمک‌گذاری

اگر تخمک‌گذاری به‌ندرت صورت گیرد یا اصلا اتفاق نیفتد، تخمک‌های کم‌تری برای باروری در دسترس هستند.

۳. یائسگی زودرس

یائسگی زودرس موجب عملکرد غیرطبیعی تخمدان در سنین زیر چهل سال است. اگر تخمدان به‌خوبی کار نکند، هورمون استروژن کافی تولید نخواهد شد یا تخمک‌ها به‌شکل معمول و طبیعی آزاد نخواهند شد.

۴. آندومتریوز

اندومتریوز زمانی رخ می‌دهد که بافت‌های رحم در بیرون از رحم قرار می‌گیرند و رشد می‌کنند. این موضوع عملکرد تخمدان، لوله‌ی فالوپ و رحم را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد.

۵. فیبروم رحم

فیبروم‌ رحم، تومورهایی خوش‌خیم هستند که در دیواره‌ی رحم قرار می‌گیرند و در زنان در دهه‌ی سی و چهل زندگی بسیار رایج هستند. فیبروم‌ها در القا و قرارگیری تخمک بارورشده دخالت می‌کنند.

۶. برداشتن یا عقیم‌سازی لوله‌ی رحم

توبکتومی یا عقیم‌سازی لوله‌ای نوعی عقیم‌سازی است که در آن برای جلوگیری از بارداری، موقتا لوله‌های فالوپ بریده یا مسدود می‌شوند. لقاح مصنوعی می‌تواند جایگزینی برای برگرداندن لوله‌های فالوپ باشد.

۷. اختلال در تولید اسپرم یا عملکرد آن

اگر تمرکز اسپرم‌ها زیر حد متوسط باشد، یعنی حرکت آنها کند باشد یا شکل و حجم‌شان غیرطبیعی باشد، قدرت بارورکردن تخمک‌ها را نخواهند داشت. وجود اختلالات در اسپرم مرد باید از سوی پزشک متخصص بررسی بشود تا دلایل پنهان آن کشف شود و درصورتی‌که مشکل حل‌شدنی باشد، راهکارهای لازم به‌کار برده شوند.

۸.

اختلالات ژنتیکی

در این قضیه، هیچ علت مشخصی برای ناباروری نیست و علی‌رغم معاینات لازم برای تشخیص مسئله‌، دلیل ناباروری قابل‌شناسایی نیست.

۹. اختلالات ژنتیکی

اگر احتمال انتقال اختلالی ژنتیکی از سوی والدین به جنین وجود داشته باشد، از روش تشخیص ژنتیکی پیش‌کاشتی استفاده خواهد شد. در این روش از لقاح مصنوعی کمک گرفته می‌شود و بعد از جمع‌شدن و باروری تخمک‌ها برای بررسیِ بودن یا نبودن مشکلات ژنتیکی معاینه می‌شوند. گفتنی است همه‌ی مشکلات ژنتیکی با معاینه‌های قبلی قابل‌تشخیص نیستند. درهرحال رویان‌هایی که با معاینه‌ی کلی بدون مشکل شناخته شدند، می‌توانند به رحم منتقل شوند.

۱۰. محافظت از بارداری برای سرطان یا سایر وضعیت‌ها و مشکلات پزشکی

اگر در آستانه‌ی درمان‌های سرطان، مانند شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی باشید، احتمال ناباروری وجود دارد. در این زمینه نیز لقاح مصنوعی گزینه‌ای پیش روی شما است. در این روش می‌توان تخمک‌ها را جمع‌آوری کرد و آنها را در حالتی غیربارور منجمد و نگهداری کرد. احتمال اینکه تخمک‌ها را بارور کرده و سپس منجمد کرد نیز وجود دارد.

زنانی که رحمی آماده ندارند و بارداری برای‌شان مشکلات جدی به‌همراه دارد، می‌توانند از لقاح مصنوعی استفاده کنند، به این صورت که فرد دیگری حاملگی را بر عهده بگیرد. در این مورد، تخمک بارور می‌شود؛ اما رویان شکل‌گرفته در رحم فرد دیگری رشد می‌کند و پرورش می‌یابد.


دکتر فرشته دانشمند

جراح و متخصص زنان،زایمان،نازایی

10 بیماری شایع رحم در زنان + علائم و روش هاي تشخیص

10 بیماری شایع رحم در زنان + علائم و روش هاي تشخیص

به گفته پزشکان متخصص رعایت بهداشت فردی و مراجعه منظم به پزشک متخصص زنان از بروز بیشتر این بیماریها پیشگیری می کند.

در این مقاله از 7 گنج  10بیماری شایع رحم در زنان و علایم تشخیص آن را بررسی کرده ایم .به گفته پزشکان متخصص رعایت بهداشت فردی و مراجعه منظم به پزشک متخصص زنان از بروز بیشتر این بیماریها پیشگیری می کند.

1- تومورهاي بدخيم

علایم بالینی :

  •  خونریزی و ترشح غیر عادی به خصوص بعد از یائسگی یا خونریزی زیاد هنگام هنگام عادت ماهانه
  • اشکال یا درد در هنگام ادرار کردن
  •  مقاربت دردناک
  • درد در ناحیه لگن

2-رحم واژگون

علایم بالینی:

رحم واژگون معمولا نشانه ای ندارد. بندرت ممکن است دردهایی در کمر و احساس سنگینی در بخش تحتانی لگن خاصره حس شود.و اغلب نیازی به درمان نیست.

3-آندومتریت

اندومتریت عفونت مخاط رحم است و علایم بالینی آن خونریزیهای نامرتب، ترشحهای مهبلی، درد و حساسیت در زیر شکم، احساس ضعف، تب، اختلال در ادرار است

4-پولیپ مخاط رحم

نشانه های پولیپ مخاط رحم درد از نوع گرفتگی عضلانی هنگام عادت ماهانه، خونریزی مختصر در فاصله قاعدگیها، خونریزی فراوان هنگام قاعدگی و ترشحات مهبلی است

5-سرطان رحم

یکی از سرطانهای شایع مجرای تناسلی زن سرطان رحم است، اما با این حال میزان شیوع آن پنج بار کمتر از سرطان دهانه رحم است.وخیلی دیرتر از سرطان دهانه رحم و اغلب در زنانی که بیش از 50 سال دارند.

علایم بالینی: 

  • افزایش حجم رحم
  • خونریزی نامرتب مهبل زنانی که قاعدگیشان مرتب است.
  • خونریزی پس از یائسگی.

6-چسبندگی رحم

 علائم بالینی:

 ناباروری، نامنظمی سیکل ماهیانه مانند کاهش خونریزی‌ها یا قطع ناگهانی سیکل‌های قاعدگی، درد دوره‌ای در ناحیه لگن و سقط‌های مکرر جنین اشاره کرد.43 درصد از زنان مبتلا به چسبندگی‌های رحمی از ناباروری رنج می‌برند.

7-افتادگی رحم 

بارداری ، افزایش فشار به پایین شکم، یبوست مزمن، چاقی مفرط حتی سرفه های مزمن و طولانی یا وجودنداشتن هورمون استروژن مخصوصا در دوران یائسگی باعث بروز این بیماری می شود

علائم بالینی:

درد و فشار زیر شکم ،بی اختیاری ادرار،احساس فوریت در ادرار،تکرر ادرار،در موارد شدید با احتباس ادراری و درد ناشی از آن و آنوری(عدم تشکیل ادرار)،یبوست،اسهال،بی اختیاری مدفوع،کمر درد،پهلو درد،درد لگن،ناراحتی کلی لگن،دیس پارونی(درد موقع نزدیکی)،افزایش حجم خونریزی قاعدگی،خونریزی زیاد قاعدگی+لکه بینی

8-چسبندگی لوله‌های رحمی

کسانی که از IUD استفاده می‌کننداحتمال التهاب‌های لگنی و لوله‌های رحمی بیشتر است.چسبندگی‌ها بیشتر دردهای مبهم شکمی خواهد داشت و اگر بیماری دچار اندومتریوز باشد، دردها کاملا مشخص خواهد بود.

علائم بالینی:

چسبندگی لوله های رحمی علامت خاصی ندارد و بیماران اغلب به صورت ثانویه به پزشک مراجعه می‌کنند؛ ثانویه با دردهای شدید یا ثانویه با نازایی و… که در این مواقع، پزشک باید شرح حالی از بیمار بگیرد و مشکل را تشخیص دهد.اما در بیمارانی که خون‌ریزی قاعدگی کم یا قطع شود یا قاعدگی دردناک، نازایی و سقط مکرر شایع تر است

9-پولیپ های رحم

علائم بالینی:

  •   ترشحات ابکی و خون الود از مهبل(واژن)
  • خونریزی بعد از مقاربت جنسی
  • خونریزی در فواصل بین عادات ماهانه
  • خونریزی بعد از یائسگی
  • خونریزی از مهبل در ایامی غیر از دوران قاعدگی

 

 10-فیبروم رحم:

علائم بالینی:

خونریزی شدید و غیرعادی قاعدگی از شایع ترین علامت وجود فیبروئید رحمی است. اگر فیبروم ها در نزدیکی لایه های داخلی رحم باشند و یا در خونرسانی به لایه های داخلی رحم اختلال ایجاد کنند، می توانند باعث قاعدگی سنگین و دردناک شوند.در این شرایط معمولا قاعدگی طولانی مدت و لکه بینی بین دوره های قاعدگی وجود خواهد داشت. خانم های دچار قاعدگی سخت و طولانی مدت، معمولا به کم خونی فقر آهن مبتلا می شوند.

همچنین فیبروئید ها بسته به اندازه و محل شان در رحم می توانند منجر به علائم زیر شوند:

  • درد و فشار در ناحیه لگن
  • تکرر ادرار
  • عدم توانایی در تخلیه کامل مثانه
  • عفونت مجاری ادراری که معمولا از عدم تخلیه کامل مثانه ناشی می شود.
  • یبوست
  • درد پاها و کمر

دکتر فرشته دانشمند

جراح و متخصص زنان،زایمان،نازایی

پاسخ به سوال متداول پیرامون فیبروم های رحمی

پاسخ به سوال متداول پیرامون فیبروم های رحمی

دکتر فرشته دانشمند

جراح و متخصص زنان، زایمان و نازایی

 

فیبروم رحم چیست؟

فیبروم رحم یا تومورخوش خیم عضله ی صاف رحم ، شایع ترین تومور لگنی در نزد زنان است که تقریباً در پنجاه درصد زنان و معمولاً در سنین باروری بین ۲۵ تا ۴۰ سالگی دیده می شود.

انواع فیبروم ها

فیبروم ها بر اساس محل آن ها در رحم تقسیم بندی می شوند. شایع ترین محل وجود آن ها اینترامورال ( داخل عضله رحم )، ساب سروزال ( به صورت توده ی برجسته ای خارج رحم ) و زیر مخاطی ( داخل حفره رحم ) هستند. نوع سوم یعنی زیر مخاطی که از همه ی موارد نادرتر است با بیشترین تظاهرات بالینی از جمله منوراژی یا خونریزی شدید قاعدگی و نازایی همراه است.

شایع ترین علامت فیبروم های رحمی چیست؟

هرچند فیبروم های رحم در اندازه ی کوچک تر می توانند بدون علامت باشند و فقط هنگام انجام سونوگرافی های به صورت اتفاقی تشخیص داده می شوند، ولی حداقل در پنجاه درصد بیماران عوارضی مانند دردهای لگنی، افزایش خونریزی های قاعدگی، درد شدید زمان قاعدگی و تکرر ادرار ( به علت فشار روی مثانه) و نازایی دیده می شود.

 

البته معمولاً فیبروم علت شایعی برای نازایی نیست و فقط در ده درصد موارد آن هم فیبروم های بزرگ زیر مخاطی ممکن است باعث نازایی شوند که در این صورت درمان آن ها قبل از حاملگی ضروری است. هم چنین در اکثر موارد، فیبروم ها باعث سقط جنین نمی شوند مگر آن که تعداد آن ها زیاد یا بزرگ بوده و بیشتر فضای داخل رحم را اشغال کرده باشند که در این صورت ممکن است باعث سقط یا زایمان زودرس شوند.

درمان قطعی فیبروم های رحم چیست؟

در واقع بیشتر فیبروم های رحم در اندازه های کوچک بدون علامت هستند و در صورت کشف اتفاقی آنها در سونوگرافی با توجه به بی علامت بودن آنها، اقدام خاصی لازم نیست و بیمار فقط باید هر سه تا شش ماه یکبارجهت کنترل سایز فیبروم ها یا ایجاد علایمی مثل درد شکم و مشکلات قاعدگی نیز باید اقدام به درمان جراحی یا طبی کرد، البته در فیبروم های بزرگ علامت دار درمان قطعی، جراحی و برداشت فیبروم یا « میو مکتومی» است که در آن احتمال عود فیبروم در محل های دیگر رحم مدتی پس از جراحی نیز وجود دارد.

آیا خانمی که فیبروم رحمی دارد، می تواند حامله شود؟

بله، البته بستگی به تعداد و محل فیبروم های رحم دارد. در صورتی که تعداد فیبروم ها بسیار زیاد و سایز رحم از حد نرمال خارج شده باشد یا اندازه ی فیبروم ها بسیار بزرگ ( بالای شش الی هفت سانتی متر) باشد، بهتراست قبل از حاملگی در مشاوره ی پیش از بارداری در صورت تشخیص فیبروم، ابتدا درمان جراحی انجام شود و بعد با فاصله ی زمانی مشخص پس از جراحی اقدام به بارداری شود.

فیبروم ها درحاملگی چه عوارضی ایجاد می کنند؟

همان طور که قبلاً گفته شد، فیبروم علت شایعی برای نازایی نیست و فقط در ده درصد موارد ممکن است سبب نازایی شود، ولی اگر خانمی با وجود فیبرومی در رحم حامله شود، به علت تغییرات هورمونی در این دوران ممکن است (به خصوص در سه ماهه اول و دوم بارداری) فیبروم هایش بزرگ تر شوند.

گاه در این دوران در داخل فیبروم ها، خونریزی ایجاد می شود که همراه با درد شدید شکم به صورت حادو ناگهانی و تب بالا خواهد بود که در بسیاری از موارد این حالت با شکم حاد جراحی یا آپاندیست یا کیست پاره شده ی تخمدان اشتباه شده و اگر دقت نشود ممکن است باعث انجام جراحی غیرضروری در دوران بارداری شود که عوارض فراوانی از جمله زایمان زودرس به دنبال خواهد داشت.

در صورت بروز خونریزی در داخل فیبروم در یارداری، لازم است بیمار تا زمان کنترل خود به خودی علایم و قطع درد. در بیمارستان بستری و با مسکن و تب بر تحت نظر باشد. هر چند در اکثر موارد نیاز به جراحی نیست. فیبروم های متعدد زیر مخاطی که در داخل لایه ی داخلی رحم برجسته هستند، ممکن است سبب ایجاد سقط در سه ماهه ی اول یا دوم بارداری شوند، حتی گاهی علت سقط های مکرر جنین ( بیش از سه سقط در سابقه بیمار) همین فیبروم ها هستند که در این صورت درمان جراحی و برداشت فیبروم ها قبل از اقدام به بارداری بعدی، جهت پیشگیری از سقط ضروری است.

گاهی نیز فیبروم های زیر مخاطی ممکن است به علت کم کردن فضای داخلی رحم باعث ایجاد زایمان زودرس در بارداری شوند. هم چنین فیبروم های بزرگ که در قسمت تحتانی و نزدیکی دهانه ی رحم قرار دارند، ممکن است در ماه آخر بارداری و در هنگام زایمان طبیعی، باعث عدم پیشرفت زایمان شوند و به صورت مانع در راه خروجی جنین عمل کنند که در این صورت انجام عمل سزارین ضروری است.

اگر در هنگام عمل سزارین، هم زمان فیبروم رحم نیز وجود داشته باشد، می توان در همان زمان اقدام به برداشت فیبروم یا میو مکتومی کرد؟

خیر، به طور کلی بهتر است در هنگام عمل سزارین برداشت هم زمان فیبروم انجام نگیرد، زیرا درحاملگی بافت رحم و ضمائم بسیار پر خون است و در صورت هر نوع دستکاری جراحی احتمال خونریزی شدید از جای فیبروم وجود دارد که در صورت عدم کنترل آن ممکن است جراح مجبور به برداشت کامل رحم برای حفظ جان بیمار شود.

آیا احتمال بدخیم شدن فیبروم ها وجود دارد؟

بله، ولی احتمال بدخیم شدن آن خیلی کم و تقریباً نزدیک به صفراست. این احتمال بدخیمی در مواردی که فیبروم های کوچک پس از یائسگی به صورت ناگهانی و بدون هیچ گونه تحرک هورمونی شروع به رشد سریع و ناگهانی کنند، بیشتر است. در این مورد لازم است سریعاً عمل جراحی برداشت رحم و ضمائم یا « هیسترکتومی » برای بیمار به علت شک به بدخیمی احتمالی انجام گیرد.
در اکثریت موارد پس از یائسگی به علت عدم ترشحات هورمونی تخمدان، فیبروم های رحمی شروع به چروکیده و کوچک شدن می کنند و گاه در داخل آنها رسوب کلسیم ایجاد می شود که در این موارد هیچ گونه اقدامی لازم نیست و فقط باید کنترل سالیانه با سونوگرافی رحم انجام گیرد.

آیا درمان های غیر جراحی نیز برای فیبروم وجود دارد؟

امروزه سعی می شود که حتی الامکان از روش های طبی برای درمان استفاده شود تا ریسک جراحی به بیمارتحمیل نشود.

داروهایی به صورت تزریقی و خوراکی در دسترس هستند که می توانند قاعدگی های فرد را طبیعی کرده و میزان خونریزی و درد بیمار را کاهش دهند تا زمانی که فرد به سن یائسگی برسد و پس از آن به علت قطع ترشح هورمون های تخمدانی فیبروم ها به تدریج کوچک تر و چروکیده تر می شوند. البته تصمیم گیری در مورد این درمان ها به عهده جراح و متخصص زنان بر اساس معاینه و شرایط فیبروم است.