متخصص زنان اصفهان دکتر فرشته دانشمند

علل و علائم سرطان پستان سه گانه منفی

روش های درمان کوریوآمنیونیت

28فروردین9 اسفند 1400 توسط کلینیک24

بررسی روش های درمان کوریوآمنیونیت

کوریوآمنیونیت برای سلامت جنین دارای خطرات بسیار زیادی است. با این حال، طبق مطالعه نوشته های قبلی دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان تشخیص و مداخله به موقع می تواند به پیشگیری از عوارض کوریوآمنیونیت کمک کند. استفاده از آنتی بیوتیک یکی از درمان های سریع است که می تواند خطر آسیب به سلامت مادر و جنین را به طور قابل ملاحظه ای کاهش دهد. داروهای آنتی بیوتیک مورد استفاده معمولا به صورت وریدی تزریق می شوند. تجویز زودهنگام آنتی بیوتیک خطر سپسیس نوزادی را تا بیش از ۸۰ درصد کاهش می دهد.

آمپی سیلین و پنی سیلین رایج ترین آنتی بیوتیک هایی هستند. که پزشکان برای درمان کوریوآمنیونیت تجویز می کنند. آمپی سیلین در طول زایمان هر چهار تا شش ساعت یکبار به صورت داخل وریدی و سپس به صورت یک دوز پس از زایمان تزریق می شود. اگر در حین زایمان به عفونت مبتلا شده اید. باید مصرف آنتی بیوتیک را تا زمان تولد نوزاد ادامه دهید. همچنین ممکن است برای کاهش دمای بدن خود استامینوفن دریافت کنید. برطرف شدن تب در اغب موارد نشان دهنده درمان عفونت است.

انتقال عفونت به نوزاد

در برخی موارد ممکن است عفونت در هنگام زایمان به نوزاد منتقل شود. ورود این عفونت به خون نوزاد عوارض بسیار خطرناکی داشته و می تواند باعث آسیب مغزی یا مرگ نوزاد شود. بنابراین در صورت تشخیص عفونت کوریوآمنیونیت زایمان باید به روش سزارین انجام شود. مادران بارداری که تحت عمل سزارین قرار می گیرند. باید داروهای آنتی بیوتیک قبل از عمل دریافت کنند. تجویز آنتی بیوتیک قبل از عمل خطر آلودگی به عفونت را در نوزاد کاهش می دهد.

کوریوآمنیونیت می تواند منجر به عفونت باکتریایی در مادر شود. ابتلا به این عفونت ها در صورت عدم درمان به موقع منجر به زایمان زودرس خواهد شد. همچنین یکی دیگر از عوارض بسیار خطرناک کوریوآمنیونیت، ابتلا به عفونت های جدی مانند ذات الریه، مننژیت، آسیب مغزی یا مرگ جنین است.

پیشگیری از کوریوآمنیونیت

ابتلا به عفونت باکتریایی کوریوآمنیونیت با عوارض زیادی بر سلامت مادر و جنین همراه است. به همین علت پیشگیری از عفونت های باکتریایی به خصوص در مادران باردار اهمیت زیادی دارد. بنابراین اگر در هر دوره ای از بارداری خود دچار ترشحات غیرطبیعی یا غیرعادی واژن شدید. حتما با پزشک خود صحبت کنید. بسیاری از عفونت های باکتریایی در صورت مراجعه به موقع به پزشک با مصرف دارهای آتی بیتیک به راحتی درمان می شوند.

معاینات منظم دوران بارداری می تواند به شما کمک کند. از بارداری و زایمان سالم و بدون عارضه لذت ببرید. معاینات معمول در تشخیص زودرس التهاب واژن یا علائم اولیه عفونت بسیار موثر است. در ماه آخر بارداری، پزشک معمولا آزمایش‌های خونی را نیز برای بررسی آلودگی های باکتریایی تجویز می کند. به طور کلی هر چقدر آزمایشات داخلی و واژینال شما کمتر باشد. احتمال ابتلا به عفونت نیز به همان میزان در شما کاهش می یابد. همچنین عمل به نکات زیر می تواند تا حد زیادی به پیشگیری از کوریوآمنیونیت در مادران باردار کمک کند.

از مصرف دخانیات، الکل و سوء مصرف مواد مخدر خودداری کنید.
اندام تناسلی خود را هر روز با استفاده از آب ساده و صابون کاملا بشویید.
در صورت مشاهده علائم عفونت ادراری برای درمان از پزشک خود راهنمایی بگیرید.
اگر فکر می کنید که ممکن است به بیماری های مقاربتی مبتلا باشید، حتما آزمایش بدهید.
به حداقل رساندن تعداد معاینات داخلی یا معاینات واژینال تا حد زیادی در پیشگیری از کوریوآمنیونیت موثر است.
طبق توصیه پزشک آزمایشات غربالگری واژینوز باکتریایی، عفونت استرپتوکوک گروه B را در موعد مقرر انجام دهید.
از مصرف صابون‌های معطر، شامپوها، انواع ژل‌ها، دئودورانت‌های واژینال، دوش‌ واژینال و غیره برای شستن واژن خودداری کنید.

سوالات متداول

تاثیر بلند مدت کوریوآمنیونیت چیست؟

درمان به موقع می تواند به معنای یک پیش آگهی عالی برای مادر و جنین باشد. با این حال، ابتلا به کوریوآمنیونیت در بارداری فعلی ممکن است خطر ابتلا به آن را در بارداری های بعدی افزایش دهد.

بررسی ها نشان می دهد شش درصد از زنانی که در حاملگی اول کوریوآمنیونیت داشته اند. در بارداری دوم دوباره به آن مبتلا شده اند. همچنین بر اساس بررسی ها دو درصد از زنان بدون سابقه قبلی در بارداری دوم به کوریوآمنیونیت مبتلا می شوند.

آیا کوریوآمنیونیت می تواند باعث فلج مغزی شود؟

بله، متاسفانه ابتلا به کوریوآمنیونیت خطر فلج مغزی را در نوزادان ترم تا چهار برابر افزایش می دهد.

تفاوت کوریوآمنیونیت و اندومتریت چیست؟

کوریوآمنیونیت عفونت غشاهای اطراف جنین است. در حالی که اندومتریت به التهاب یا تحریک پوشش داخلی رحم گفته می شود. اندومتریت معمولا در دوران پس از زایمان رخ می دهد. پزشک برای تشخیص اندومتریت اغلب از آزمایش سونوگرافی استفاده می کند.

کوریوآمنیونیت می تواند عوارض جدی بر مادر و جنین داشته باشد. با این حال، با درمان به موقع می توان این بیماری را مدیریت کرد. اگر سابقه قبلی کوریوآمنیونیت دارید. پزشک متخصص زنان و زایمان خود را در جریان قرار دهید.

دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید

مطالب پیشنهادی:

افزایش گلبول های سفید در بارداری و تشخیص افتراقی

روش های تشخیص و درمان کلسیفیکاسیون سینه

علل و علائم سرطان پستان سه گانه منفی

25فروردین16 اسفند 1400 توسط کلینیک24

سرطان پستان سه گانه منفی چیست؟

سرطان پستان سه گانه منفی یک نوع غیر معمول سرطان پستان است که در آن تست سلول های سرطانی برای سه نشانگر رایج، گیرنده استروژن (ER)، گیرنده پروژسترون (PR) و پروتئینی که در رشد سلولی به نام HER2 نقش دارد، منفی است. وضعیت سه گانه منفی یک سرطان به این معنی است که درمان های ضد هورمونی و درمان های هدفمند علیه پروتئین HER2 موثر نیستند. حدود 10٪ -20٪ از همه پستان سرطان سه گانه منفی هستند. پزشکان معمولاً سرطان پستان سه گانه منفی را با جراحی، شیمی درمانی و در بسیاری از موارد پرتودرمانی درمان می کنند. همراه باشید تا در مطلب امروز سایت دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان علل و علائم سرطان پستان سه گانه منفی را مورد مطلاعه قرار دهیم.

سرطان‌های سه‌گانه منفی نسبت به سایر سرطان‌های پستان سیر تهاجمی‌تری دارند و احتمال عود آن در چند سال اول پس از تشخیص بیشتر است. بعد از 5 سال، احتمال عود کاهش می یابد. اکثر موارد سرطان پستان در زنان دارای جهش BRCA-1 (جهش ارثی در ژن حساسیت به سرطان پستان -1) سه گانه منفی است.

سرطان پستان سه گانه منفی به این معنی است که سرطان سه نشانگر رایج را که اغلب در سلول های سرطانی پستان یافت می شود را بیان نمی کند. آنها عبارتند از:

گیرنده استروژن (ER)
گیرنده پروژسترون (PR)
پروتئینی که در رشد سلولی به نام HER2 نقش دارد.

عوامل خطر سرطان پستان سه گانه منفی

اگرچه عوامل خطر شناخته شده ای برای ایجاد هر نوع سرطان پستان وجود دارد، اما پزشکان علت دقیق سرطان پستان را نمی دانند. سلول های طبیعی به دلیل تغییرات یا جهش در DNA به سلول های سرطانی تبدیل می شوند.در حالی که افراد برخی تغییرات DNA را به ارث می برند، برخی دیگر این تغییرات DNA را در طول زندگی فرد به دست می آورند.

موارد زیر علل و عوامل خطر برای هر نوع سرطان پستان از جمله سرطان پستان سه گانه منفی است:

افزایش سن
مصرف الکل
اضافه وزن و چاقی
بافت پستان متراکم
قرار گرفتن در معرض تابش
زنانی که هرگز زایمان نکرده
سابقه خانوادگی سرطان پستان
سابقه شخصی سرطان پستان
سن کم در قاعدگی یا یائسگی دیررس
استفاده از هورمون درمانی پس از یائسگی
عوامل خطر ژنتیکی (جهش BRCA-1 و BRCA-2)
انواع خاصی از بیماری خوش خیم پستان (هیپرپلازی غیر معمول)

احتمال بروز آن در زنان جوان‌تر بیشتر است. حدود 70 درصد از سرطان هایی که در زنان با جهش BRCA-1 رخ می دهد سه گانه منفی هستند. (علل و علائم سرطان پستان سه گانه منفی)

نشانه های سه گانه منفی سرطان پستان

سرطان پستان سه گانه منفی ممکن است اصلاً هیچ علامتی ایجاد نکند. هنگامی که آنها علائم و نشانه هایی را ایجاد می کنند، توده سخت بدون درد در پستان شایع ترین علامت است. علائم و نشانه های دیگر کمتر شایع هستند و می توانند شامل موارد زیر شوند:

تغییرات در پوست پستان
توده ها یا توده هایی که در زیر بغل احساس می شود.
تغییرات در نوک پستان، از جمله وارونگی نوک پستان و ترشحات نوک پستان

آزمایش‌های تشخیص سرطان پستان سه‌گانه منفی

تشخیص سرطان پستان سه گانه منفی مستلزم نمونه برداری از بافت پستان است که به آن بیوپسی پستان می گویند .متخصصان پزشکی ممکن است بیوپسی را با استفاده از تکنیک های تصویربرداری مانند ماموگرافی یا سایر روش ها برای راهنمایی انجام دهند. اگر بیوپسی سرطان را نشان دهد، ممکن است آزمایش‌های دیگری را روی نمونه بیوپسی (یا نمونه‌ای از تومور که با جراحی برداشته شده) انجام دهند تا نوع دقیق سرطان را تعیین کنند.

به طور خاص، آنها معمولاً آزمایشاتی را برای بیان گیرنده استروژن (ER)، گیرنده پروژسترون (PR) و پروتئین HER2 به عنوان اولین مرحله انجام می دهند. اگر این تست ها همه منفی باشند، سرطان را به عنوان سرطان پستان سه گانه منفی طبقه بندی می کنند.

مرحله بندی سرطان پستان سه گانه منفی

مرحله بندی، فرآیند تعیین میزان سرطان و انتشار آن در بدن است. همراه با نوع سرطان، مرحله بندی به تعیین درمان مناسب و پیش بینی میزان طول عمر بیمار کمک می کند. برای تعیین اینکه آیا سرطان انتشار یافته است یا نه، متخصصان پزشکی ممکن است از چندین تکنیک تصویربرداری مختلف از جمله اشعه ایکس، سی تی اسکن، اسکن استخوان و اسکن PET استفاده کنند. مرحله بندی به اندازه تومور و میزان انتشار آن به غدد لنفاوی یا نقاط و اندام های دوردست بدن بستگی دارد.

انجمن سرطان آمریکا 4 مرحله سرطان پستان را تعریف می کند. مرحله I پایین ترین مرحله است، در حالی که مرحله IV بالاترین مرحله است و به تومورهایی اشاره دارد که متاستاز داده اند یا به نواحی دور از پستان انتشار یافته اند.

دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید

مطالب پیشنهادی:

کلسیفیکاسیون پستان چیست؟

روش های تشخیص و درمان کلسیفیکاسیون سینه

22فروردین23 بهمن 1400 توسط کلینیک24

روش های تشخیص و درمان کلسیفیکاسیون سینه

آزمایش هایی وجود دارد که ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی می‌تواند برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد کلسیفیکاسیون پستان که در ماموگرافی غربالگری معمول یافت شده است، درخواست کند. همراه باشید با دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان تا روش های تشخیص و درمان کلسیفیکاسیون سینه را مورد بررسی قرار دهیم.

ماموگرافی تشخیصی:

این ماموگرافی،دقیق‌تر از ماموگرافی قبلی است که برای غربالگری معمول انجام می‌شود. احتمال دارد تصاویری از قسمت آسیب دیده سینه از زوایای مختلف گرفته شود تا رادیولوژیست نگاه دقیق تری داشته باشد. این معمولاً اولین آزمایشی است که پزشک برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد کلسیفیکاسیون پستان تجویز می کند.
اگر کلسیفیکاسیون ها خوش خیم (غیر سرطانی) باشند، احتمالاً آنها سرطانی نیستند.

اولتراسوند:

اولتراسوند روشی است که در آن از امواج صوتی برای ایجاد تصویری از بافت پستان استفاده می شود. این روش غیر تهاجمی و بدون درد است و معمولاً فقط برای کلسیفیکاسیون‌های مرتبط با توده‌ای که در ماموگرافی دیده می‌شود اختصاص دارد.

MRI:

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی یک آزمایش پیچیده‌تر است که از آهن‌ربا و امواج رادیویی برای دریافت تصویری دقیق‌تر از بافت استفاده می‌کند. این یک روش بدون درد و معمولاً به عنوان یک آزمایش خط اول برای ارزیابی کلسیفیکاسیون انجام نمی شود.

داکتوگرافی:

داکتوگرافی شامل تزریق رنگ برای تجسم بهتر بافت در مجاری پستان است.
این آزمایش فقط در بیمارانی که با ترشحات جدید از نوک پستان مراجعه می کنند انجام می شود.

بیوپسی:

این روش شامل استفاده از تصویربرداری برای برداشتن مقدار کمی از بافت پستان است تا توسط آسیب شناس معاینه شود. این کار را می توان با سوزن انجام داد، یا اگر ناحیه ای که باید نمونه برداری شود بزرگتر است، شاید نیاز به یک برش جراحی کوچک باشد. از آنجایی که کلسیفیکاسیون پستان به بهترین وجه در ماموگرافی مشخص می شود، از راهنمایی ماموگرافی برای چنین بیوپسی استفاده می شود که به آن بیوپسی استریوتاکتیک پستان می گویند.

بیوپسی سوزنی هسته استریوتاکتیک

در طول بیوپسی سوزنی هسته استریوتاکتیک، پزشک از بی‌حس کننده موضعی روی سینه استفاده می‌کند. سپس برش کوچکی در پوست ایجاد و یک سوزن وارد می کنند.با استفاده از تصاویر کامپیوتری، سوزن را به ناحیه بافت حاوی کلسیفیکاسیون هدایت می کنند.سپس قطعه کوچکی از این بافت را برمی دارند و سوزن را از روی پوست خارج می کنند.

بیوپسی جراحی

در طول بیوپسی جراحی، جراح یک بی حس کننده موضعی را روی پوست اعمال می کند. گاهی احتمال دارد فرد نیاز به بیهوشی عمومی داشته باشد.
جراح نمونه بافت غیر طبیعی را برمی دارد و برای بررسی زیر میکروسکوپ به آزمایشگاه می فرستد.

پزشکان معمولاً تنها در صورتی بیوپسی جراحی را انجام می دهند که بیوپسی با سوزن مرکزی ناموفق یا نتایج قطعی نباشد.افراد باید قبل از انجام بیوپسی جراحی، هرگونه نگرانی در مورد جای زخم، بیهوشی یا بهبودی را با جراح خود در میان بگذارند.

اگر کلسیفیکاسیون در ماموگرافی ظاهر شود، رادیولوژیست تصمیم خواهد گرفت که آیا بررسی های بیشتری لازم است یا خیر.
به طور کلی، ماکروکلسیفیکاسیون ها را مشکوک نمی دانند.

با این حال، اگر کلسیفیکاسیون های بزرگ به صورت خوشه ای یا در کنار میکروکلسیفیکاسیون ها رخ دهد، رادیولوژیست احتمال دارد تست بیشتر توصیه کند.
اگر کلسیفیکاسیون ها را مشکوک بدانند، شاید:

پرونده را به پزشک ارجاع دهد.
برای مشاهده دقیق تر کلسیفیکاسیون ها، ماموگرافی دیگری انجام دهد.
تصاویر ماموگرافی قبلی را بررسی تا به دنبال تغییرات در خصوصیات کلسیفیکاسیون باشید.

یک پزشک می تواند:

اسکن ام آر آی سینه را توصیه کند.
تصاویر اشعه ایکس و گزارش رادیولوژی را بررسی کند.
بیوپسی را برای آزمایش بافت پستان از نظر علائم سرطان انجام دهد.
توصیه می شود هر ۶ ماه یکبار غربالگری را انجام دهید تا تغییرات کلسیفیکاسیون را بررسی کند.

افرادی که سابقه سرطان سینه دارند یا در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان هستند، در صورت مشاهده کلسیفیکاسیون در ماموگرافی باید به پزشک مراجعه کنند.
یک پزشک این عوامل خطر را در هنگام تصمیم گیری در مورد آزمایش بیشتر در نظر می گیرد.

ماموگرافی در تشخیص کلسیفیکاسیون پستان

گاهی اوقات توده ها یا کیست های غیرسرطانی احتمال دارد با کلسیفیکاسیون در ماموگرافی اشتباه گرفته شوند، مانند پودرها، کرم ها یا دئودورانت هایی که روی پوست نزدیک سینه ها استفاده می شود. به همین دلیل است که از بیماران خواسته می شود از دئودورانت برای ماموگرافی استفاده نکنند یا قبل از شروع آزمایش آن را پاک کنند.

نحوه درمان کلسیفیکاسیون سینه

اکثر موارد کلسیفیکاسیون پستان نیازی به درمان ندارند. در هر ماموگرافی، رادیولوژیست می تواند تصاویر را با تصاویر قبلی مقایسه تا مشخص کند که آیا تغییر کرده اند یا خیر.

با این حال، اگر یک یا چند مورد از آزمایش‌های بعدی نشان دهد که کلسیفیکاسیون‌ها ممکن است سرطانی باشند، پزشک شما را به پزشک متخصص سرطان ارجاع می‌دهد. شایع ترین نوع سرطانی که در ارتباط با کلسیفیکاسیون پستان ایجاد می شود، کارسینوم مجرای درجا است که اغلب به اختصار DCIS نامیده می شود.

مانند همه سرطان‌ها، گزینه‌های درمانی شامل مشاهده دقیق بافت برای دیدن اینکه آیا در طول زمان تغییر می‌کند، برداشتن بافت بیشتری از سینه با جراحی، یا شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی است.

اگر کلسیفیکاسیون ها به یک بیماری دیگر – مانند اکتازی مجرای پستانی – مرتبط باشند، پزشک اطلاعات بیشتری در مورد این بیماری و درمان های موجود در اختیار فرد قرار می دهد.

اگر کلسیفیکاسیون ها نشان دهنده سرطان سینه باشد، فرد به درمان برای پیشگیری از انتشار سرطان و از بین بردن سلول های سرطانی نیاز دارد. درمانی که فرد احتیاج دارد به نوع سرطان سینه، اندازه و مرحله آن و سایر عوامل بستگی دارد.
درمان های بالقوه سرطان سینه عبارتند از:

عمل جراحي
شیمی درمانی
تابش – تشعشع
هورمون درمانی

پیشگیری از کلسیفیکاسیون سینه

اگرچه نمی توان از کلسیفیکاسیون سینه پیشگیری کرد، اما تشخیص زودهنگام از طریق ماموگرافی در درمان سرطان احتمالی، مهم است.

اگر کلسیفیکاسیون پستان در طول ماموگرافی یافت شود، ممکن است برای آزمایشات بالینی به پزشک خود ارجاع شوید. مهم است که با افزایش سن به ماموگرافی های معمول ادامه دهید و در مورد هرگونه نگرانی در مورد کلسیفیکاسیون پستان با پزشک خود مشورت کنید.

کلام نهایی

کلسیفیکاسیون پستان می تواند نشان دهنده سرطان پستان در مراحل اولیه باشد.
که اهمیت انجام منظم ماموگرافی غربالگری را نشان می دهد.
با این حال، بیشتر کلسیفیکاسیون ها خوش خیم هستند و نیازی به بررسی یا درمان بعدی ندارند.

اگر رادیولوژیست کلسیفیکاسیون ها را مشکوک بداند، ماموگرافی دیگری انجام می دهد و احتمال دارد بیوپسی را توصیه کند.
کلسیفیکاسیون سینه مجموعه‌ای از کلسیم است که در پستان ایجاد می‌شود.
معمولاً بدون درد هستند و در ماموگرافی های معمولی یافت می شوند. این وضعیت در زنان بالای ۵۰ سال شایع‌تر است.
کلسیفیکاسیون می‌تواند نشانه‌ای باشد که یک زن در معرض خطر ابتلا به سرطان سینه است.

دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید

مطالب پیشنهادی:

کلسیفیکاسیون پستان چیست؟

کلسیفیکاسیون پستان چیست؟

19فروردین23 بهمن 1400 توسط کلینیک24

کلسیفیکاسیون پستان چیست؟

کلسیفیکاسیون پستان، رسوبات کوچکی از کلسیم در بافت سینه است. آنها اغلب در ماموگرافی خود را نشان می دهند و بیشتر در زنان بالای ۵۰ سال دیده می شوند. کلسیفیکاسیون به طور معمول غیر سرطانی یا خوش خیم است. با این حال، برخی از اشکال می تواند نشان دهنده سرطان سینه باشد. در این مقاله از سایت دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان به علل ایجاد کلسیفیکاسیون پستان می پردازیم و در مورد آنچه احتمال دارد در آزمایش غربالگری ظاهر شوند صحبت می کنیم.

کلسیفیکاسیون ها رسوبات کوچک کلسیمی هستند که در سینه ها ایجاد می شوند. آنها علائمی ایجاد نمی کنند و پزشک نمی تواند آنها را از طریق معاینه معمول تشخیص دهد.

در عوض، آنها معمولاً در ماموگرافی – اشعه ایکس از سینه ها – به صورت نقاط سفید ظاهر می شوند. سایر اسکن‌های سینه، مانند سونوگرافی یا اسکن MRI ، کلسیفیکاسیون را نشان نمی‌دهند. آنها بیشتر بعد از یائسگی ایجاد می شود.

بیشتر کلسیفیکاسیون های پستان خوش خیم هستند، اما مجموعه ای از رسوبات کلسیم می تواند سرطان اولیه پستان را نشان دهد . دربرخی بررسی ها ۱۲/۷ تا ۴۱.۲ درصد از زنان در برنامه های غربالگری، کلسیفیکاسیون پستان را به عنوان تنها علامت هشدار دهنده سرطان نشان می دهند .

در حالی که کلسیفیکاسیون ها به سرطان تبدیل نمی شوند، می توانند نشان دهند که یک فرآیند زمینه ای در حال رخ دادن است که احتمال دارد به سرطان پستان مرتبط باشد.

انواع کلسیفیکاسیون پستان کدامند؟

دو نوع کلسیفیکاسیون ماکروکلسیفیکاسیون و میکروکلسیفیکاسیونمی تواند در ماموگرافی ظاهر شود. برخی از زنان ترکیبی از هر دو را دارند.

ماکروکلسیفیکاسیون ها

ماکروکلسیفیکاسیون ها به صورت نقاط سفید بزرگی ظاهر که به طور تصادفی در سراسر بافت سینه حس می شوند. آن ها بیشتر از ۰.۵ میلی متر قطر دارند و معمولا رایج ترین نوع بوده و با سرطان مرتبط نیستند و نیازی به پیگیری ندارند.

ماکروکلسیفیکاسیون ها بسیار شایع هستند و پزشکان معمولا آنها را خوش خیم می دانند. در نتیجه، افراد مبتلا به ماکروکلسیفیکاسیون در پستان معمولاً نیازی به آزمایشات دیگر ندارند.

میکروکلسیفیکاسیون ها

میکروکلسیفیکاسیون ها به صورت لکه ها یا دانه های سفید ریز ظاهر می شوند. در حالی که می توانند به طور تصادفی پراکنده شوند، گاهی اوقات با هم گروه بندی و می توانند نشانه سرطان باشند. اگر ماموگرافی میکروکلسیفیکاسیون ها را پیدا کند، پزشک هر گونه تغییر در ظاهر آنها را در طول زمان بررسی و احتمالاً آزمایش های بیشتری را تجویز می کند.

در بسیاری از موارد میکروکلسیفیکاسیون ها خوش خیم هستند. با این حال، اگر دارای ویژگی های خاصی هستند، احتمال دارد نشان دهنده سرطان سینه باشند.پزشکان معمولاً میکروکلسیفیکاسیون ها را مشکوک می دانند و در صورت داشتن ویژگی های زیر نیاز به بررسی بیشتر دارند:

در اندازه و شکل متفاوت هستند.
قطر آنها کمتر از ۰.۵ میلی متر است.
به صورت خوشه ای در یک ناحیه از سینه رخ می دهند.

یک خوشه به طور کلی شامل پنج یا بیشتر کلسیفیکاسیون است۰ اگرچه این عدد قطعی نیست. خوشه های شل بیشتر از خوشه های فشرده خوش خیم هستند.

کلسیفیکاسیون خارج از بافت اصلی پستان

گاهی اوقات، در ماموگرافی احتمال دارد کلسیفیکاسیون خارج از بافت اصلی سینه نشان داده شود. اینها ممکن است روی پوست یا داخل رگ های خونی ظاهر شوند.

موارد روی پوست می تواند به دلیل باقی مانده دئودورانت یا پودر باشد که به صورت نقاط سفید در نتایج اشعه ایکس ظاهر شود. هنگامی که رادیولوژیست مکان را به عنوان خارج از بافت پستان تایید کرد، این نوع کلسیفیکاسیون ها نیازی به آزمایش بیشتری ندارند.

علل و عوامل خطر کلسیفیکاسیون سینه

کلسیفیکاسیون می تواند در بافت پستان در نتیجه موارد زیر ایجاد شود:

عفونت
سرطان سینه مهاجم
پرتودرمانی برای سرطان سینه
ضربه ناشی از جراحت یا جراحی
نکروز چربی یا سلول های چربی مرده
فیبروآدنوم، یک تومور خوش خیم پستان
کیست پستان، کیسه های پر از مایع در سینه
اکتازی مجرای پستانی یا گرفتگی مجاری شیر
تجمع کلسیم در پستان، مشابه تصلب شرایین در عروق خونی
کارسینوم مجرای، سرطان سلول هایی که مجاری شیر را می پوشانند.

هر یک از عوامل فوق می تواند باعث ایجاد کلسیفیکاسیون پستان شود.
عوامل دیگری که باعث افزایش خطر می شوند عبارتند از:

سابقه شخصی سرطان سینه
سابقه خانوادگی سرطان سینه
یک استعداد ژنتیکی برای سرطان سینه، مانند داشتن جهش BRCA1 و BRCA2

دئودورانت ها، لوسیون ها یا پودرها می توانند به صورت کلسیفیکاسیون در ماموگرافی ظاهر شوند. به همین دلیل افراد باید قبل از غربالگری از استفاده هرگونه محصول پوستی خودداری کنند.
خوردن غذاهای غنی از کلسیم باعث ایجاد کلسیفیکاسیون سینه نمی شود.

دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید

مطالب پیشنهادی:

علت بزرگ شدن کلیتوریس چیست؟

علت بزرگ شدن کلیتوریس چیست؟

16فروردین23 بهمن 1400 توسط کلینیک24

بررسی علت بزرگ شدن کلیتوریس

علت بزرگ شدن کلیتوریس می تواند به موارد زیادی ربط داده شود. شایع ترین عللی که منجر به ورم آن می شود را بشناسید. هیچ اندازه استانداردی برای کلیتوریس وجود ندارد، اما معمولاً با تحریک جنسی رشد می کند. هنگامی که فرد برانگیخته نمی شود، یا مواردی مانند عدم تعادل هورمونی یا بیماری دیگر می تواند باعث بزرگ شدن کلیتوریس شود. در این مطلب قرار است همراه با دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان بزرگ شدن کلیتوریس را مورد بررسی قرار دهیم.

کلیتوریس یک اندام جنسی زنانه است. درست بالای مجرای ادرار، جایی که ادرار از بدن خارج می شود، قرار دارد. جامعه پزشکی از کلیتوریس بزرگ شده به عنوان کلیتورومگالی یا ماکروکلیتوریس یاد می کند. این به کلیتوریس بلندتر از ۱۰ میلی متر در بزرگسالان یا ۹ میلی متر در نوزادان اشاره دارد.

شایع ترین علل متورم شدن کلیتوریس

کلیتوریس متورم در بزرگسالان معمولاً نگران کننده نیست. با این حال، یک کودک یا نوزاد تازه متولد شده با کلیتوریس بزرگ یا متورم باید توسط یک متخصص اطفال ارزیابی شود تا برخی شرایط را رد کند. در این مقاله به بررسی علل بزرگ شدن کلیتور در چندین مرحله از زندگی می پردازیم. ما همچنین علائم و درمان ها را بررسی می کنیم.

تروما

هر گونه خراش خفیف یا یک لمس اشتباه می تواند باعث تورم کلیتوریس شود. حتی یک خراش ناخن در هنگام خودارضایی یا رابطه جنسی خشن می تواند برای بروز ضربه در کلیتوریس شما کافی است.

موهای ناحیه تناسلی

موها به طور معمول در اطراف ناحیه تناسلی شما رشد می کنند. داشتن موهای ناحیه تناسلی در زنان بسیار رایج است. اما گاهی اوقات ریزش موی کوچک منجر به دردسر می شود و مو در کلیتوریس شما گیر می کند و باعث تورم می شود . این یک فرآیند بسیار آزاردهنده است، گاهی اوقات ممکن است مجبور شوید از یک ذره بین برای از بین بردن موهای کلیتوریس خود استفاده کنید.

لباس های تنگ

گاهی اوقات لباس های تنگ شما می تواند منجر به تورم کلیتوریس شود. اصطکاک مواد زبر لباس شما می تواند باعث تورم کلیتوریس شما شود. گاهی اوقات ممکن است از مواد شوینده ای استفاده کنید که برای شما مناسب نیست یا ممکن است از لباسی استفاده کنید که به آن حساسیت دارید. همیشه باید لباس های خود را در آب معمولی بشویید و قبل از استفاده خشک کنید.

هیجانات جنسی

تحریک جنسی باعث تورم کلیتوریس می شود. تحریک جنسی، وضعیت اندام تناسلی انسان را تغییر می دهد. هنگامی که یک فرد برانگیخته می شود، مجموعه ای از تغییرات هورمونی در بدن فرد ایجاد می شود. این تغییرات در سطح به شکل تغییرات فیزیکی خاصی ظاهر می شوند.

کلیتوریس بزرگسالان معمولاً به دلیل هیجان یا برانگیختگی جنسی متورم می شود. در هنگام برانگیختگی، خون بیشتری به اندام تناسلی جریان می یابد و کلیتوریس می تواند پر شود و بزرگتر به نظر برسد. روند مشابهی در آلت تناسلی رخ می دهد.

جریان خون پس از ارگاسم به سرعت به حالت عادی باز می گردد و کلیتوریس به اندازه معمول خود باز می گردد. اگر بعد از برانگیختگی، ارگاسمی ایجاد نشود، ممکن است ساعت ها یا روز طول بکشد تا کلیتوریس کوچک شود. این وضعیت به فرد آسیبی نمی رساند، اما اگر کلیتوریس متورم بماند ممکن است به لباس ساییده شود، حتی می تواند باعث تحریک یا ناراحتی شود.

التهاب فرج و بزرگ شدن کلیتوریس

کلیتوریس بزرگ یا متورم ممکن است به دلیل التهاب عمومی اندام تناسلی ایجاد شود. این بیماری به نام ولویت شناخته می شود که به التهاب فرج اشاره دارد. علل ولویت، عبارتند از:

عفونت، مانند عفونت قارچی یا عفونت مقاربتی (STI)
اصطکاک بیش از حد در طول رابطه جنسی یا خودارضایی
واکنش آلرژیک به محصولی مانند شوینده لباسشویی، صابون، مرطوب کننده یا روان کننده

اندام تناسلی دارای گیرنده های عصبی فراوان است و تحریک بیش از حد این ناحیه حساس می تواند باعث درد یا تورم شود. ، ناراحتی باید ظرف یک یا دو روز کاهش یابد. علائم عفونت قارچی مشابه بسیاری از بیماری های مقاربتی است. برای تشخیص و درمان بهتر است به پزشک مراجعه کنید.

اگر به نظر می رسد که واکنش آلرژیک باعث بروز ولویت شده، باید از تماس با محصولاتی که ممکن است عامل ایجاد کننده آن باشد خودداری شود. در صورت عدم بهبود علائم در عرض یک هفته به پزشک مراجعه کنید.

اختلالات هورمونی

هورمون های زنانه (استروژن ها) و هورمون های مردانه (آندروژن ها) به طور معمول در بدن وجود دارند. تستوسترون یکی از نمونه های آندروژن است. آندروژن بیش از حد هر می تواند باعث تورم کلیتوریس شود.

سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)

سندرم تخمدان پلی کیستیک ممکن است باعث پریودهای نامنظم و مشکلات باروری و همچنین بزرگ شدن کلیتوریس شود. در این حالت، کیست های کوچک زیادی روی تخمدان ها ایجاد می شود که باعث افزایش بیش از حد آندروژن در بدن می شود. یک مطالعه کوچک در سال 2015 نشان داد که ورم کلیتوریس به شدت با تشخیص PCOS مرتبط است. عوامل زیر نیز ممکن است نشان دهنده PCOS باشند:

آکنه
افزایش وزن
پریودهای نامنظم
مشکلات باروری
موهای اضافی صورت و بدن

معمولاً داروهای هورمونی و تغییرات سبک زندگی برای مدیریت این بیماری کافی است.

استروئیدهای آنابولیک

این استروئیدها برای عضله سازی و افزایش استقامت ورزشی استفاده می شوند. استفاده از استروئیدهای آنابولیک همچنین می تواند منجر به افزایش هورمون های مردانه شود. این می تواند منجر به:

آکنه
صدای عمیق تر
کلیتوریس بزرگ شده
موهای اضافی صورت
مشکلات جدی سلامتی که می تواند قلب، کبد و کلیه ها را تحت تاثیر قرار دهد

استروئیدها فقط باید برای درمان شرایط پزشکی تعیین شده، تحت نظارت دقیق پزشک استفاده شوند.

تومورها یا رشد غده آدرنال

غدد فوق کلیوی، هورمون ترشح می کنند. اگر تومور یا نوع دیگری از رشد روی این غدد ایجاد شود، نمی توانند به درستی عمل کنند. در این حالت ممکن است فرد دچار عدم تعادل هورمونی و بزرگ شدن کلیتوریس شود. حتی این احتمال وجود دارد که فرد علائم مرتبط با هورمون مانند افزایش وزن، تغییرات قاعدگی یا رشد بیش از حد مو را نیز تجربه کند. درمان تومورهای غده آدرنال به عوامل زیادی مانند اندازه تومور و سرطانی بودن آن بستگی دارد.

عفونت و بزرگ شدن کلیتوریس

همچنین ممکن است برخی عفونت های باکتریایی و قارچی در ناحیه کلیتوریس خود داشته باشید که می تواند باعث تورم در کلیتوریس شود. این عفونت همچنین می تواند باعث خارش و قرمزی شود و این موارد می توانند آن را حتی بدتر کنند. اگر ظرف چند روز فروکش نکرد، حتما باید به پزشک مراجعه کنید.

کیست ها

کیست های کوچکی که به نام کیست بارتولومی شناخته می شوند می توانند در ناحیه کلیتوریس رشد کنند. این ماده مانع از روانکاری طبیعی بدن می شود. اگر به دلیل کیست ها دچار تورم کلیتوریس هستید، باید فورا به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.

کلیتوریس شما به طور طبیعی حساس است و اگر بعد از نزدیکی کلیتوریس متورم شده است، باید برای چند روز از رابطه جنسی خودداری کنید. گاهی اوقات تورم خود به خود از بین می رود. اگر می خواهید در مورد مشکل خاصی صحبت کنید، می توانید با یک متخصص زنان مشورت کنید.

علل بزرگ شدن کلیتوریس در کودکان

شرایط متعددی می تواند باعث بزرگ شدن کلیتوریس در کودک شود. فقط یک پزشک می تواند ارزیابی و تشخیص مناسب را انجام دهد. بزرگ شدن کلیتوریس در کودک معمولاً به دلیل یکی از شرایط زیر ایجاد می شود:

هیپرپلازی مادرزادی آدرنال. این اختلال در غدد فوق کلیوی باعث می شود بدن آندروژن بیش از حد تولید کند. این شرایط می تواند منجر به تورم کلیتوریس شود.
حتی ممکن است تشخیص زن یا مرد بودن اندام تناسلی را مشکل کند.

اختلالات رشد جنسی. ناتوانی های مادرزادی که بر اندام های جنسی تأثیر می گذارد می تواند باعث بزرگ شدن کلیتوریس در بدو تولد شود. بسیاری از انواع دیگر عوارض رشدی در این دسته قرار می گیرند.

سایر اختلالات رشد ممکن است باعث شود که کلیتوریس از نظر اندازه یا شکل غیرعادی به نظر برسد.
بر اساس گزارشی در سال ۲۰۱۳ ، عوامل زیر می توانند باعث بزرگ شدن کلیتورال در کودکان شوند:

یک لنف-آنژیوفیبروم، که یک رشد غیر طبیعی و غیر سرطانی است که شامل سایر بافت‌های همبند لنفاوی است.
یک کیست اپیدرموئید، یک رشد غیرسرطانی پر از مایع
یک فیبروم، یک تومور غیر سرطانی

بررسی ها نشان می دهد که عمل جراحی در از بین بردن ضایعات این کودکان موفقیت آمیز بوده است.

زمان مراجعه به پزشک

زمانی که هیچ دلیل واضحی برای تغییر در ظاهر کلیتوریس وجود نداشته باشد باید با پزشک مشورت کنید. تغییرات در ظاهر کلیتوریس یا سایر اندام های تناسلی در صورتی که فردی دارای موارد زیر باشد، باید توسط پزشک بررسی شود:

تورم کلیتورال که ظرف چند روز از بین نمی رود.
درد، قرمزی یا احساس گرما که ممکن است نشانه عفونت باشد.
ترشحات غیر معمول واژن
تاول روی اندام تناسلی
خارش
درد در هنگام ادرار
خونریزی در ناحیه

علت سفت شدن واژن

گاهی اوقات، یک زن ممکن است متوجه شود که واژن او سفت تر از حد معمول است. این به این دلیل است که واژن در طول زندگی یک زن در نتیجه افزایش سن و رویدادهای طبیعی مانند بارداری و زایمان تغییر می کند. گاهی اوقات، این تغییرات ممکن است باعث شود واژن سفت تر از حد طبیعی احساس شود. در نتیجه، برخی از زنان ممکن است فکر کنند واژن آنها خیلی سفت است، به خصوص اگر در حین دخول جنسی احساس ناراحتی یا درد کنند. احساس تنگی واژن در هنگام دخول جنسی می تواند به دلیل برانگیختگی کامل زن باشد.

هنگامی که واژن برانگیخته می شود، عرض و طول منبسط می شود. یک زن می تواند با صرف زمان بیشتر برای برانگیختگی قبل از دخول و استفاده از روان کننده در صورت نیاز، درد، ناراحتی یا احساس تنگی بیش از حد را برطرف کند. واژن در طول زندگی یک زن دستخوش تغییرات زیادی می شود.

موارد زیر مستقیماً بر واژن تأثیر می گذارد:

بارداری
استرس
ارتباط جنسی
زایمان و شیردهی
تغییرات مرتبط با هورمون
پیش آگی تورم کلیتوریس

اگر تورم کلیتوریس در عرض چند روز برطرف شود، معمولاً نشان دهنده یک بیماری جدی نیست.
با این حال، کودکی که اندام تناسلی آن بزرگ یا متورم شده است، باید توسط متخصص اطفال ارزیابی شود.

دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید

مطالب پیشنهادی:

راه های پیشگیری و درمان از عفونت قارچی واژن

13فروردین23 بهمن 1400 توسط کلینیک24

چگونه از عفونت قارچی واژن پیشگیری کنیم؟

در برخی موارد، ممکن است فرد نتواند از بروز عفونت قارچی پیشگیری کند. این عفونت ها بیشتر در نواحی گرم و مرطوب بدن مانند واژن دیده می شوند. با توجه به اطلاعات سایت دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان شما می توانید با رعایت بهداشت واژن به پیشگیری از عفونت قارچی واژن کمک کنید. همان طور که بررسی شده است کاندیدا در محیط های گرم و مرطوب با تعداد زیادی باکتری رشد می کند. در اینجا چند راه برای پیشگیری از این شرایط وجود دارد:

اجتناب از دوش واژینال
لباس زیر تمیز و نخی بپوشید.
پوشیدن لباس های گشاد و تنفس پذیر
پد و تامپون های خود را مرتبا عوض کنید.
اجتناب از آنتی بیوتیک ها مگر اینکه پزشک آنها را تجویز کند.
ناحیه واژن خود را با شستشو با آب و صابون ملایم و بدون عطر تمیز نگه دارید.
بلافاصله پس از خیس شدن، لباس زیر خود را در بیاورید تا ناحیه واژن شما خشک شود.
برای کمک به پیشگیری از انتشار باکتری از مقعد به واژن و مجاری ادراری، از جلو به عقب پاک کنید.

از لباس های خیلی تنگ مانند جوراب شلواری یا شلوار جین تنگ خودداری کنید. زیرا می تواند میزان گرما و رطوبت بدن را در اطراف اندام تناسلی شما افزایش دهد.

از دوش یا استفاده از تامپون‌های معطر، و همچنین اسپری‌ها، پودرها و عطرهای زنانه که می‌توانند تعادل طبیعی ارگانیسم‌ها را در واژن شما مختل کنند، خودداری کنید.

نحوه درمان عفونت قارچی واژن

درمانی که پزشک شما تجویز می کند به شدت عفونت و همچنین اینکه چند وقت یکبار به آن مبتلا می شوید بستگی دارد. توجه داشته باشید که اگر از کرم یا شیاف برای درمان عفونت قارچی خود استفاده می کنید، نمی توانید برای کنترل بارداری به کاندوم یا دیافراگم وابسته باشید. روغن‌های موجود در برخی داروها می‌توانند لاتکس را تضعیف کنند.
لاتکس ماده‌ای است که بیشتر در این وسایل پیشگیری از بارداری استفاده می‌شود.

عفونت های قارچی یک مشکل رایج برای بسیاری از زنان درست قبل از قاعدگی است. اگرچه نمی توانید تغییرات هورمونی را که می تواند باعث عدم تعادل مخمری شود، کنترل کنید، اقداماتی وجود دارد که می توانید برای کاهش خطر ابتلا به عفونت قارچی انجام دهید. این عفونت ها معمولاً جدی نیستند و با داروهای بدون نسخه و درمان های خانگی نسبتاً آسان قابل درمان هستند. اگر علائم شما بهتر نشد، یا اگر علائم شما شروع به تداخل با زندگی روزمره کرد، به پزشک مراجعه کنید.

عفونت های قارچی واژن به خوبی به درمان های پزشکی و برخی درمان های خانگی پاسخ می دهند. در بیشتر موارد، فرد می تواند عفونت قارچی را در خانه با درمان های بدون نسخه (OTC) درمان کند. برخی از گزینه های پزشکی عبارتند از:

یک دوز داروی ضد قارچ
پمادها یا کرم های ضد قارچ
داروی ضد قارچی که فرد روزانه به مدت چند روز تا یک هفته وارد واژن می کند.

برای موارد شدید یا عود کننده عفونت های قارچی واژن، پزشک ممکن است داروهای خوراکی، کرم واژینال یا یک شیاف قوی تجویز کند. در طول درمان، فرد نباید فعالیت جنسی واژینال را انجام دهد. این به پیشگیری از تشدید عفونت کمک می کند.

زمان مراجعه به پزشک

برخی از افراد ممکن است در طول زندگی خود دچار عفونت های قارچی مکرر شوند. اگر فردی هر ماه در حوالی قاعدگی خود دچار عفونت قارچی می شود، باید به پزشک مراجعه کند. پزشک می تواند داروهایی را برای مصرف قبل از پریود برای فرد تجویز کند تا از عفونت قارچی پیشگیری کند.

اگر علائم زیر را تجربه کردید توصیه می شود به پزشک مراجعه کنید و به دنبال درمان باشید:

درد شدید
خارش شدید، تورم یا قرمزی
علائم شما پس از درمان با کرم‌ها یا شیاف‌های واژینال ضد قارچ بدون نسخه بهتر نمی‌شود.

اگرچه درمان‌های OTC متعددی برای عفونت‌های قارچی واژن وجود دارد، اما فرد باید برای تشخیص به پزشک مراجعه کند. مراجعه به پزشک به این دلیل است که سایر شرایط می توانند علائم مشابهی ایجاد کنند و امکان تشخیص برای شما وجود نداشته باشد. درمان عفونت قارچی به سایر بیماری ها مانند عفونت های مقاربتی کمک نمی کند.

عفونت قارچی واژن قبل از پریود یک اتفاق رایج است. تغییرات در هورمون ها می تواند خطر ابتلا به عفونت قارچی در فرد را قبل از قاعدگی افزایش دهد.
افراد می توانند اقداماتی را برای کاهش خطر عفونت های قارچی واژن و پیشگیری از عود آنها انجام دهند.

افرادی که قبل از عادت ماهانه خود دچار عفونت های قارچی واژینال مکرر یا شدید می شوند باید با پزشک صحبت کند.
پزشک می تواند وضعیت را به درستی تشخیص دهد و درمان موثری را تجویز کند.

دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید

مطالب پیشنهادی:

روش های درمان کوریوآمنیونیت

علت و درمان عفونت قارچی قبل از پریود

10فروردین23 بهمن 1400 توسط کلینیک24

بررسی علت و درمان عفونت قارچی قبل از پریود

عفونت قارچی قبل از پریود یا قاعدگی می تواند آزاردهنده باشد. اما ما سعی کرده ایم در این مقاله از سایت دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان راهکارهای درمانی برای عفونت قارچی قبل از قاعدگی را بررسی کنیم. برای بسیاری از زنان، قاعدگی به اندازه کافی می تواند منجر به بروز مشکلاتی شود. علائمی مانند گرفتگی عضلات، نوسانات خلقی، نفخ و سایر علائم PMS می تواند دردآور باشد.
اما زمانی که به عفونت قارچی واژن مبتلا می شوید، می توانند ناخوشایندتر شوند.

عفونت های قارچی واژن، که کاندیدیاز واژینال نیز نامیده می شود، به احتمال زیاد یک هفته قبل از شروع قاعدگی شما رخ می دهد. عفونت‌های قارچی واژن، عفونت‌های قارچی هستند که می‌توانند باعث تحریک داخل و اطراف واژن شوند.
آنها همچنین می توانند منجر به درد در هنگام رابطه جنسی و ادرار شوند.
عفونت قارچی زمانی که کمی قبل از پریود شما اتفاق بیفتد می تواند باعث ناراحتی بیشتری شود.

در اینجا اطلاعات بیشتری در مورد اینکه چرا عفونت های قارچی قبل از قاعدگی شما اتفاق می افتد، برای پیشگیری از آنها چه کاری می توانید انجام دهید و چگونه می توانید آنها را درمان کنید، ذکر شده است.

عوامل عفونت قارچی واژن قبل از پریود

یک واژن سالم حاوی ترکیبی متعادل از مخمر و باکتری است. همان تغییرات هورمونی که باعث شروع قاعدگی می شود می تواند باعث عدم تعادل مخمرها و باکتری هایی شود که به طور طبیعی در واژن زندگی می کنند.

رشد بیش از حد یک نوع قارچ به نام کاندیدا می تواند منجر به عفونت قارچی شود. چندین گونه از کاندیدا وجود دارد که می توانند باعث عفونت قارچی شوند. رایج ترین سویه کاندیدا آلبیکنس نامیده می شود.

نوسانات هورمونی و در نتیجه عدم تعادل فلور واژن به این معنی است که ممکن است هر ماه خطر عفونت قارچی وجود داشته باشد. به طور متوسط ۳۹ درصد از زنان در هر زمان در طول یک سال به عفونت قارچی مبتلا می شوند و به طور متوسط ۲۳ درصد از زنان بیش از یک عفونت قارچی در سال دارند.

سایر علل رشد بیش از حد

بارداری
مصرف استروئید
سیستم ایمنی ضعیف
استفاده از آنتی بیوتیک ها
دیابت که به خوبی کنترل نمی شود.
مصرف داروهای ضد بارداری خوراکی که سطح استروژن بدن را افزایش می دهد.

علائم عفونت قارچی

برخی از علائم و نشانه های عمومی عفونت قارچی شامل موارد زیر می باشند:

درد واژن
تورم فرج
بثورات روی واژن و داخل آن
خارش و سوزش در واژن و فرج
سوزش در هنگام ادرار یا رابطه جنسی
ترشحات واژینال غلیظ، سفید، بدون بو یا خیلی آبکی

نحوه تشخیص عفونت قارچی واژن

برای آزمایش عفونت قارچی، پزشک با پرسیدن سوالاتی در مورد سابقه پزشکی شما شروع می کند. از آنجایی که عفونت‌های قارچی مکرر شایع هستند، پزشک شما احتمالاً می‌خواهد در مورد عفونت‌های قارچی قبلی که داشته‌اید بداند.
همچنین احتمال دارد پزشک از شما بپرسد که آیا در گذشته بیماری های مقاربتی داشته اید یا خیر .

پزشک شما احتمالاً معاینه لگن را انجام می دهد. این معاینه شامل بررسی داخل و خارج واژن برای جستجوی علائم است. در نهایت، پزشک ممکن است یک سواب از مایعات واژن شما را برای آزمایش بگیرد. آن‌ها از نمونه برای شناسایی سویه قارچی که باعث عفونت می‌شود استفاده می‌کنند. این کار شاید به پزشک شما کمک کند تا یک برنامه درمانی ایجاد کند که برای عفونت قارچی شما مؤثرتر باشد.

روش درمان خانگی عفونت قارچی واژن

درمان‌های خانگی ممکن است مؤثر نباشند یا بی‌خطر باشند. یک فرد باید قبل از استفاده از هر گونه درمان خانگی برای درمان عفونت قارچی با یک پزشک صحبت کند.

برخی درمان‌های خانگی ساده وجود دارد که اگر در ترکیب با درمان پزشک استفاده شود، ممکن است به سرعت بخشیدن به بهبودی شما کمک کند.

ماست یونانی ساده

تحقیقات نشان می دهد که پروبیوتیک ها مانند ماست در پیشگیری از رشد کاندیدا در واژن موثر هستند. این به نوبه خود ممکن است به پیشگیری از عفونت های قارچی کمک کند. سعی کنید حداقل یک وعده ۴ تا ۶ قاشق از ماست یونانی ساده و بدون طعم را در روز برای بهترین نتیجه میل کنید.

شیاف ها و مکمل های پروبیوتیک

یک رژیم از پروبیوتیک های خوراکی که حاوی سویه هایی از باکتری لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس است، ممکن است به بازگرداندن تعادل باکتری ها و مخمرها در بدن شما کمک کند. احتمال دارد حدود ۱۰ روز طول بکشد تا نتایج را با یک مکمل پروبیوتیک خوراکی مشاهده کنید.
برخی از زنان برای نتایج سریع تر از مکمل های پروبیوتیک به عنوان شیاف واژینال استفاده می کنند.

روغن نارگیل

شواهدی وجود دارد که روغن نارگیل می تواند به کاهش سطح کاندیدا آلبیکنس در مهبل (واژن) کمک کند. سعی کنید مقدار کمی روغن نارگیل خالص و ارگانیک را روی ناحیه آسیب دیده بمالید.

روغن درخت چای

روغن درخت چای برای کشتن قارچ، ویروس و باکتری ها شناخته شده است.
شیاف‌های واژینال حاوی روغن درخت چای می توانند به درمان عفونت‌های قارچی کمک کنند.

روغن خالص درخت چای قوی است و می تواند اندام تناسلی شما را تحریک کند.
اگر می خواهید از آن به عنوان شیاف واژینال استفاده کنید، حتما روغن را با روغن جوجوبا یا نارگیل رقیق کنید.
از روغن درخت چای به مقدار کم و حداکثر هر چند هفته یک بار استفاده کنید.

دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید

مطالب پیشنهادی:

افزایش گلبول های سفید در بارداری و تشخیص افتراقی

بررسی علل و علائم کوریوآمنیونیت

07فروردین9 اسفند 1400 توسط کلینیک24

علل و علائم کوریوآمنیونیت چیست؟

کوریوآمنیونیت که به عنوان عفونت داخل آمنیوتیک نیز شناخته می شود، یکی از عفونت های جدی دوران بارداری است. همراه باشید با دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان تا بیشتر در مورد کوریوآمنیونیت بخوانیم. در این بیماری عفونی غشاهای کوریون و آمنیون که جنین را احاطه کرده اند دچار عفونت و التهاب می شوند. پرده آمنیون داخلی ترین پرده ای است که جنین در داخل آن قرار دارد. پرده آمنیون کیسه آب جنین نیز نامیده می شود. کوریون خارجی ترین پرده ای است که جنین را دربرمی گیرد. به همین علت به پرده کوریون، غشای خارجی نیز گفته می شود. این عارضه حدود ۴۰ تا ۷۰ درصد زنان با زایمان زودرس و ۲ تا ۴ درصد زنان با بارداری کامل را تحت تأثیر قرار می دهد.

بررسی ها نشان می دهد که ابتلا مادران باردار به کوریوآمنیونیت در زایمان های زودرس شایع تر است. عفونت باکتریایی کوریوآمنیونیت می تواند هر یک از بافت های اطراف جنین را تحت تأثیر قرار دهد، از جمله:

جفت
مایع آمنیوتیک
آمنیون یا غشای داخلی
کوریون یا غشای خارجی

عوامل باعث کوریوآمنیونیت

کوریوآمنیونیت اغلب در اثر حرکت باکتری ها از واژن به داخل رحم ایجاد می شود. این باکتری ها به طور معمول در واژن وجود دارند. اما زمانی که کیسه آب زودتر از موعد مقرر پاره می شود، باکتری ها به سمت بالا و داخل رحم هجوم می برند. این وضعیت باعث بروز عفونت باکتریایی در غشاهای جنینی می شود. عفونت کوریوآمنیونیت معمولا پیش از زایمان و یا در حین زایمان رخ می دهد. در صورت ضرورت پزشک ممکن است برای تشخیص عارضه از روش های تهاجمی مانند آمنیوسنتز استفاده کند.

کوریوآمنیونیت توسط باکتری ایجاد می شود. این باکتری ها معمولا از گونه های مختلف هستند. باکتری های مولد کوریوآمنیونیت ممکن است باکتری های رایج در دستگاه ادراری یا دستگاه گوارش شما بوده و یا از یک منبع خارجی وارد رحم شوند. انواع رایج باکتری هایی که می توانند باعث کوریوآمنیونیت شوند عبارتند از:

اورهاپلاسما
مایکوپلاسما هومینیس
استرپتوکوک های گروه B (GBS)

عفونت می تواند از واژن یا مقعد شروع شده و به سمت رحم حرکت کند. همچنین گاهی این باکتری به دلیل پارگی زودرس کیسه آب رخ می دهد.

علائم کوریوآمنیونیت

ابتلا به این عفونت در بسیاری از موارد بدون علامت است. به همین علت در برخی از زنان با وجود آلودگی باکتریایی، علائم کوریوآمنیونیت چندان واضح نیست. در نتیجه تشخیص قطعی فقط در صورت پارگی زودرس کیسه آب امکان پذیر است. ابتلا به کوریوآمنیونیت به خصوص در اوایل بارداری باعث دشوار شدن تشخیص این بیماری می شود. شایع ترین علامت در اغلب موارد، تب مداوم بالای ۳۷ درجه سانتی گراد است.

برخی از مهمترین علائم ابتلا به عفونت باکتریایی کوریوآمنیونیت، عبارتند از:

تب شدید
درد شکم
ترشحات بدرنگ و بد بوی واژن
افزایش ضربان قلب مادر (بیش از ۱۰۰ ضربان در دقیقه)
تغییر ضربان قلب جنین (بیش از ۱۶۰ ضربان در دقیقه)

افزایش ترشحات واژن در بارداری کاملا طبیعی است. اما اگر این ترشحات همراه با بوی نامطبوع یا تغییر رنگ باشد باید حتما به پزشک متخصص زنان مراجعه کنید. ترشحات مایل به سبز یا زرد، همراه با خارش، درد در اطراف واژن یا درد هنگام ادرار کردن می تواند نشان دهنده ابتلا به عفونت های باکتریایی باشد.

عوامل افزایش دهنده خطر ابتلا به کوریوآمنیونیت

در اغلب موارد زایمان زودرس یکی از مهمترین عوامل خطر ابتلا به عفونت باکتریایی کوریوآمنیونیت است. زایمان زودرس در ۱۰ درصد از بارداری ها رخ می دهد. همچنین عوامل زیر می توانند خطر ابتلا به کوریوآمنیونیت را در زنان باردار افزایش دهد:

سیگار کشیدن
واژینوز باکتریال
سابقه عفونت ادراری
کوتاه بودن دهانه رحم
مصرف الکل یا مواد مخدر
عفونت استرپتوکوکی گروه B
ابتلا به بیماری های مقاربتی مانند تریکومونیازیس، کلامیدیا، سوزاک، سیفلیس یا HIV

به طور کلی ابتلا به عفونت باکتریایی کوریوآمنیونیت پیش از زایمان و یا در حین زایمان رخ می هد. مهمترین عواملی که می توانند باعث عفونت کوریوآمنیونیت در حین زایمان شوند، عبارتند از:

طولانی شدن روند زایمان
معاینات داخلی متعدد در حین زایمان
بیش از ۲۴ ساعت فاصله از پاره شدن کیسه آب تا شروع زایمان
مدفوع کردن نوزاد در حین زایمان زیرا مدفوع ممکن است وارد مایع آمنیوتیک شود.

بیشترین عوارض کوریوآمنیونیت

ابتلا به عفونت کوریوآمنیونیت می تواند باعث بروز لخته های کوچک در سراسر جریان خون، تنگی نفس و کبودی صورت شود. سایر عوارض بالقوه کوریوآمنیونیت برای مادر و نوزاد عبارتند از:

سپسیس
آندومتریت
التهاب لگن
خونریزی بعد از زایمان
لخته شدن خون در ساق پا

سپسیس در اثر واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن نسبت به عفونت رخ می دهد. سپسیس می تواند باعث التهاب شدید و در نتیجه مرگ نوزاد شود. همچنین عفونت در صورت گسترش با بیماری های خطرناکی مانند مننژیت، پنومونی، تشنج، فلج مغزی، اختلال در عملکرد مغز و نارسایی ریه همراه است.

به همین علت در صورت پارگی کیسه آب پزشک اقدامات لازم را برای زایمان سریع مادر انجام می دهد. سزارین می تواند خطر ابتلا نوزاد به عفونت باکتریایی را تا حد زیادی کاهش دهد.

نحوه تشخیص کوریوآمنیونیت

فقط یک پزشک می تواند این وضعیت جدی را به درستی تشخیص دهد. رایج ترین راه برای تشخیص کوریوآمنیونیت از طریق معاینات فیزیکی برای بررسی علائم و نشانه ها است. پزشک با توجه به علائم عفونت در برخی موارد کشت خون و آزمایش ادرار را تجویز می کند. در صورت ابتلا به عفونت این آزمایش ها وجود باکتری را در بدن شما نشان می دهند. همراه با این آزمایش‌ها، پزشک ممکن است کشت واژینال GBS، سونوگرافی و نمونه‌ گیری از مایع آمنیوتیک را برای شما تجویز کند.

تشخیص کوریوآمنیونیت عمدتاً بر اساس علائم و یافته های بالینی است. کوریوآمنیونیت باعث افزایش خطر زایمان زودرس می شود. بنابراین اگر علائم بالینی نشان دهنده احتمال زیاد ابتلا به عفونت باشد، پزشک در اولین مرحله آزمایش آمنیوسنتز را تجویز می کند.

نتایج تست تشخیصی آمنیویسنتز در اغلب موارد دقت بسیار بالایی دارد. در این آزمایش با استفاده از یک سوزن نازک و بلند نمونه ای از مایع آمنیوتیک جمع آوری می شود. این مایع بسیار کم و معمولا در حدود ۳۰ میلی لیتر است. اگر غلظت گلوکز در مایع آمنیوتیک کم و تعداد گلبول های سفید زیاد باشد می تواند نشان دهنده ابتلا به کوریوآمنیونیت باشد.

نمونه برداری از مایع آمنیوتیک که آمنیوسنتز نیز نامیده می شود جزء آزمایش های تهاجمی است. به همین علت پزشک فقط در صورت ضرورت این آزمایش را تجویز می کند.

دکتر فرشته دانشمند متخصص زنان اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید

مطالب پیشنهادی: